«Πώς μας ενώνει και πώς μας δονεί του Διακογιάννη η φωνή»…. Η φωνή του Γιάννη Διακογιάννη, σίγησε σήμερα για πάντα. Ο “πατριάρχης” της ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας, η “φωνή” των σπορ, έφυγε από τη ζωή την Τρίτη (13/12) και στη δική του περίπτωση, αυτή η τόσο κοινότυπη φράση “έγινε φτωχότερη η ελληνική δημοσιογραφία” είναι η θλιβερή πραγματικότητα.
Ο Γιάννης Διακογιάννης μεγάλωσε γενιές και γενιές Ελλήνων φιλάθλων και ακόμα και οι νεότερες που δεν είχαν την τύχη να τον ακούσουν να περιγράφει έναν αγώνα με τον δικό του μοναδικό τρόπο, τον γνώρισαν μέσα από τα βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Κι ένιωσαν αυτή τη “δόνηση” της φωνής του που ένωνε όλους τους φιλάθλους, όπως τόσο εύστοχα είχε τραγουδήσει ο σπουδαίος Λουκιανός Κηλαηδόνης, στο θρυλικό τραγούδι του 1979, “Αρχίζει το ματς” και το οποίο μέχρι και σήμερα μάς ξεσηκώνει με τον ίδιο ενθουσιασμό και παλμό
Ο Γιάννης Διακογιαννης θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος του είδους, λόγω των μεγάλων γνώσεών του πάνω στον κλασικό αθλητισμό αλλά και το ποδόσφαιρο, την εμβρίθεια στον τρόπο μετάδοσης και τη γλαφυρότητα του ύφους του.
Η φωνή του σε συνδυασμό με αυτό το απαλό «σφύριγμα» στη γλώσσα, ενέπνευσε τον Λουκιανό Κηλαηδόνη να γράψει έναν ύμνο – εμβατήριο για το ποδόσφαιρο που είχε σαν τελικό αποδέκτη τον Διακογιάννη. Εξάλλου, ο Λουκιανός ήταν ένας καλλιτέχνης που έπιανε πάντα τον παλμό της εποχής και στα τέλη της δεκαετίας του ’70, δεν θα μπορούσε να μην καταπιαστεί με τον “βασιλιά των σπορ”, το ποδόσφαιρο και το φίλαθλο κλίμα εκείνης της εποχής.
Κι εννοείται πως από τους στίχους του δεν θα μπορούσε να απουσιάζει ο Γιάννης Διακογιάννης, ο οποίος σφράγισε μία ολόκληρη εποχή στον χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας κι αποτέλεσε δάσκαλο για τις επόμενες γενιές δημοσιογράφων. Το τραγούδι γράφτηκε το 1979 και το ερμήνευσε ο ίδιος ο Λουκιανός Κηλαηδόνης με την ξεχωριστή του, επίσης, φωνή.
Ο Γιάννης Διακογιάννης γεννήθηκε στη Αθήνα όπου και ασχολήθηκε με τον αθλητισμό από την εφηβική ηλικία, με ιδιαίτερη αδυναμία στον στίβο. Σπούδασε μουσική στη Γαλλία, η μητέρα του ήταν Γαλλίδα, όμως τελικά τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Κάλυψε με ανταποκρίσεις του πάρα πολλές κορυφαίες διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων Παγκόσμια Κύπελλα ποδοσφαίρου (ξεκινώντας από αυτό του 1954 στην Ελβετία και τερματίζοντας με αυτό του 1998 στη Γαλλία), διεθνείς αγώνες και παγκόσμια πρωταθλήματα στίβου, τελικούς αγώνες διασυλλογικών ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών διοργανώσεων (όπως του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 μεταξύ Άγιαξ και Παναθηναϊκού).
Από το Σεπτέμβριο του 1966 έως το 1983 ήταν ο βασικός παρουσιαστής της εβδομαδιαίας αθλητικής τηλεοπτικής εκπομπής «Αθλητική Κυριακή» (αρχικά «Αθλητικά Νέα»), ενώ το Σεπτέμβριο του 1969 είχε παρουσιάσει το 9ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αθλητισμού, που διεξήχθη στο Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και αποτέλεσε την πρώτη μετάδοση αγώνων στίβου από ελληνικό τηλεοπτικό συνεργείο.
Από τα έργα του ξεχωρίζουν το τετράτομο «100 Χρόνια Ποδόσφαιρο» (Μίλητος, 2006), το «60 Χρόνια Μουντιάλ» (Λιβάνης, 1990), το «Οι Μεγάλες Μορφές του Αθλητισμού» (Κάκτος, 1979) κ.α. Ήταν, ακόμη, παραγωγός μουσικών ραδιοφωνικών εκπομπών. Κόρη του ήταν η δημοσιογράφος Ρίκα Βαγιάνη, η οποία έφυγε από καρκίνο το 2018.
