Μόλις τελείωσε το σχολείο, ο Ιγνάτιος Καραθοδωρής ήξερε ότι ήθελε να ξεφύγει: από την Κομοτηνή, από τη μητέρα του, από τον πατέρα του, από μία βαρετή ζωή. Γι’ αυτό και όταν επιτέλους μετακόμισε στην Αθήνα, αποφάσισε να γίνει ένας άλλος άνθρωπος. Ως φοιτητής πια, είναι πρωτόγνωρα χαρούμενος. Όλα τού φαίνονται «τρελά» και τα απολαμβάνει αχόρταγα. Όμως, όσο περισσότερο εξερευνά τον καινούριο κόσμο, τόσο δυσκολότερος μοιάζει να γίνεται. Η νέα του φίλη, η Βιργινία, είναι πλασμένη από αλλόκοτα υλικά. Για να μη μιλήσουμε για τους κυρίους Μαρκέζε και Γόπα: ακατανόητοι εργοδότες! Ο Ιγνάτιος δεν θέλει με τίποτα να αποτύχει η νέα του ζωή στην Αθήνα. Προσπαθώντας, όμως, να εξαντλήσει όλες του τις δυνατότητες, εξαντλείται ο ίδιος. Και καθώς βλέπει τον εαυτό του να αλλάζει μέσα σε έναν αχανή ψηφιακό κόσμο όπου όλα είναι πιθανά, μαθαίνει από πρώτο χέρι τι θα πει να χάνεις τα πάντα.
Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάω στην πόρτα του σπιτιού μου και να την κλειδώσω. Χωρίς λόγο. Αμέσως μετά, με έπιασε υστερική απελπισία. Θυμάμαι ότι δυσκολευόμουν να αναπνεύσω σωστά, να σκεφτώ καθαρά, να κάνω κάποια ολοκληρωμένη κίνηση. Ήμουν ένα σιντριβάνι από νεύρα και ηλεκτρισμό. Πηγαινοερχόμουν μες στο σπίτι σε έξαλλη κατάσταση, προσπαθώντας να ηρεμήσω και να βάλω το μυαλό μου σε μια τάξη. Τον είχα σκοτώσει! Ό,τι είχε μόλις συμβεί ήταν όλο πάνω μου. Έπρεπε να το παραδεχτώ στον εαυτό μου προκειμένου να το συνειδητοποιήσω για να το χωνέψω: ήμουν ένας δολοφόνος. Τελεία.
Πώς ο Ιγνάτιος Καραθοδωρής έχασε τα πάντα, Συγγραφέας: Άρης Αλεξανδρής, εκδόσεις Μεταίχμιο
Photo cover:pixabay.com/OpenClipart-Vectors/drawing
Διαβάστε επίσης:
