Για αρκετά χρόνια, ο Λέοναρντ Κοέν είχε εγκατασταθεί στην Ύδρα, όπου θα ζήσει μια μποέμικη ζωή με μια κοινότητα ομογενών τόσο ταλαντούχων όσο και των πάρτι που έκαναν. Δυστυχώς, η ζωή δεν θα ήταν τόσο ευγενική μαζί τους…
Το πλοίο δένει στο λιμανάκι της Ύδρας που λούζεται από τον ήλιο. Τα καφενεία, παρατεταγμένα μπροστά στη θάλασσα, υποδέχονται νεοφερμένους, νικημένους από τη ζέστη αυτού του καλοκαιρινού ήλιου. Στα πόδια των λίγων γενναίων ανθρώπων, που διαβάζουν τον Τύπο καθισμένοι μπροστά σε ένα απεριτίφ, οι αδέσποτες γάτες προσπαθούν να μαζέψουν ψίχουλα για να φάνε. Αυτόν τον Σεπτέμβριο του 1960 είναι παντού. Λες και αυτά τα αιλουροειδή αποφάσισαν να αποικίσουν την Ύδρα , όπως ακριβώς και οι χούφτες καλλιτέχνες που φτάνουν κάθε καλοκαίρι, που έλκονται από αυτό το «αισθητικά τέλειο» νησί, όπως την χαρακτήρισε ο Henry Miller .
Σε αυτό το φρεσκοδεμένο σκάφος βρίσκεται ένας 26χρονος Καναδός ποιητής. Το όνομά του είναι Λέοναρντ Κοέν . Ύδρα , το άκουσε από την Barbara Rothschild, της οποίας ο μελλοντικός σύζυγος, ο ζωγράφος Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, έχει ένα τεράστιο σπίτι στα ύψη του νησιού. Με 2.000 δολάρια τότε στην τσέπη, ο νεαρός σχεδίαζε να τελειώσει το πρώτο του μυθιστόρημα με θέα το Αιγαίο. Ευτυχώς, το νησί είναι ένα στέκι συγγραφέων και το ζευγάρι των Αυστραλών George Johnston και Charmian Clift τον παίρνουν υπό την “προστασία” τους.
Με τους Johnston’s όλα είναι πιο έντονα. Η γραφή θεωρείται θρησκεία, το αλκοόλ ρέει άφθονο και ελεύθερα, οι διαφωνίες ξεσπούν σε αναταραχές. Περικυκλωμένος από ένα στράτευμα ομογενών μποέμ, συμπεριλαμβανομένου του Axel Jensen (“Σουηδός Kerouac”) και της συζύγου του Marianne Ihlen, ο ποιητής ζει μια μέτρια ζωή στο μικρό σπίτι χωρίς νερό ή ρεύμα που αγόρασε για μερικές εκατοντάδες δολάρια. Αυτή η κοινότητα, που περιστρέφεται γύρω από τους Αυστραλούς, ευδοκιμεί στην τέχνη, το ούζο, το κολύμπι στη θάλασσα και το δράμα. Η εκρηκτική σχέση του Τζορτζ Τζόνστον και του Τσάρμιαν Κλιφτ και οι απιστίες του Άξελ Τζένσεν δεν άργησαν να ξεπεράσουν το εορταστικό κλίμα που επικρατεί σε αυτό το μέρος του νησιού. Ούτε η αυτοεκτίμηση και η αφθονία του αλκοόλ δεν βοηθούν… Η Jensen έφυγε αμέσως μετά τη γέννηση του γιου της με έναν Αμερικανό ζωγράφο και η Marianne Ihlen έγινε σύντομα η σύντροφος του Leonard Cohen (και αργότερα, η Marianne από το διάσημο τραγούδι του όταν τον άφησε).
Ο Τζορτζ Τζόνστον και η Τσάρμιαν Κλιφτ εγκαταλείπουν το νησί για να διατηρήσουν τον γάμο τους (και τη λογική τους), κάτι που δεν θα εμποδίσει τη συγγραφέα να αυτοκτονήσει λίγα χρόνια αργότερα, το 1969, την παραμονή της δημοσίευσης ενός βιβλίου του συζύγου της. Η κόρη τους, Shane, θα έχει την ίδια μοίρα, στα 25, και ο μεγαλύτερος γιος του, Martin, θα βουτήξει στο αλκοόλ πριν εξαφανιστεί στα 42. Ο Λέοναρντ Κοέν, θα μείνει επτά χρόνια σε αυτό το διατηρητέο σκηνικό του Σαρωνικού. Θα γράψει τη συλλογή του Flowers for Hitler , το μυθιστόρημά του The Favorite Game , or Beautiful Losers , αλλά πάνω απ’ όλα θα εμφανιστεί εκεί για πρώτη φορά ως τραγουδιστής.
Αυτό το νησί, σκεπασμένο με σκαλοπάτια, γάτες και μποέμ καλλιτέχνες που ήρθαν να βρουν έμπνευση, θα παραμείνει για αυτόν ιδρυτικός τόπος της προσωπικής του μυθολογίας. Όπως ο Τζορτζ Τζόνστον και η Τσάρμιαν Κλιφτ, που του έμαθαν «να γράφει», η Ύδρα τον έμαθε να νιώθει σαν στο σπίτι του, ακόμα και στην άλλη άκρη του κόσμου.
Ακόμα και σήμερα, οι γέροντες του νησιού έχουν όμορφες αναμνήσεις από τον Λέοναρντ Κοέν και την παρέα του. Οι ιστορίες της καρδιάς, της φιλίας και της προδοσίας αυτής της “κοινότητας” καλλιτεχνών γεμάτη όνειρα και ελπίδες έχουν σκαρφαλώσει στην κορυφή των πωλήσεων βιβλία όπως το A theatre for dreamers της Polly Samson (Bloomsbury), που ανατρέχει στη ζωή στην Ύδρα εκείνα τα χρόνια. Ένα μυθιστόρημα καρτ ποστάλ που αντικατοπτρίζει την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που βασίλευε σε αυτό το μικρό κομμάτι γης στη μέση της θάλασσας.
Δείτε επίσης
