Γιατί έκλεισαν οι οίκοι ανοχής στη Γαλλία προς τιμή του Βίκτωρ Ουγκώ κατά τη διάρκεια της κηδείας του…
Ο Βίκτωρ Ουγκώ ήταν Γάλλος συγγραφέας περισσότερο γνωστός για το γοτθικό του μυθιστόρημα “The Hunchback of Notre Dame” (Η Παναγιά των Παρισίων) και την ιστορική μυθοπλασία “Les Misérables”, (Οι Άθλιοι) τα οποία έχουν διασκευαστεί σε θεατρικές παραγωγές και ταινίες. Ο Ουγκώ γεννήθηκε στη Μπεζανσόν της Γαλλίας το 1802, αλλά πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Παρίσι και σπούδασε νομικά για τρία χρόνια αλλά δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα, σύμφωνα με την Britannica. Αντίθετα, ακολούθησε μια καριέρα στη λογοτεχνία και δημοσίευσε ποιήματα. Το πρώτο του μυθιστόρημα, «Hans of Iceland», εκδόθηκε το 1823 όταν ήταν μόλις 21 ετών.
Ο Ουγκώ ερωτεύτηκε την παιδική του φίλη, Adèle Foucher, αλλά η μητέρα του δεν ενέκρινε τη σχέση. Το 1821, η μητέρα του πέθανε και τον επόμενο χρόνο, έλαβε χρήματα από ένα βιβλίο με ποιήματα που εξέδωσε, το οποίο του επέτρεψε να παντρευτεί την Φουσέρ. Ο Ουγκώ έγραψε στην γυναίκα του πολλά ερωτικά γράμματα και φαινόταν ότι ήταν βαθιά ερωτευμένος. Σε ένα γράμμα, έγραφε, «… Αύριο, αν είχα πεθάνει, οι γλυκοί τόνοι της φωνής σου, η τρυφερή πίεση των χειλιών σου, θα με καλούσαν ξανά στη ζωή».
Μέχρι το 1930, το ζευγάρι είχε ήδη πέντε παιδιά μαζί. Σύμφωνα με την συγγραφέα και ειδικό για τον Βίκτωρ Ουγκώ, Marva Barnett, η Foucher δεν ήθελε να κάνει περισσότερα παιδιά και επέλεξε την αποχή, τη μόνη 100% αποτελεσματική μέθοδο τότε ελέγχου των γεννήσεων. Ωστόσο, ο Ουγκώ φέρεται να είχε ακόρεστη σεξουαλική όρεξη, αλλά παρέμεινε πιστός στην Foucher. Μόλις ένα χρόνο αργότερα, ωστόσο, ο Ουγκώ είχε μια αίσθηση ότι η γυναίκα του είχε ερωτευτεί κάποιον άλλο.
Ο γάμος του Βίκτωρ Ουγκώ
Την εποχή που η Adèle Foucher (φωτογραφία παραπάνω) επέβαλε την αποχή, ο Ουγκώ ήταν απασχολημένος με τη δουλειά σε ένα έργο με τίτλο “Hernani”. Ο στενός του φίλος, κριτικός λογοτεχνίας Charles Augustin Sainte-Beuve, περνούσε χρόνο στο σπίτι του και πλησίασε την Foucher. Όπως σημειώνει η Marva Barnett, ο Sainte-Beuve και η Foucher αντάλλαξαν ερωτικά γράμματα, αλλά η σχέση τους δεν ολοκληρώθηκε. Ωστόσο, ο Ουγκώ δεν αγνοούσε την εγγύτητα μεταξύ τους και το 1831, έστειλε ένα γράμμα στον Sainte-Beuve που έγραφε: «Είμαι πεπεισμένος ότι μπορεί να πάψει να με αγαπά η μεγάλη μου αγάπη και ότι μπορεί να είχε μια μικρή σχέση μαζί σου… Δεν ξέρω πού βρίσκομαι με τα δύο όντα που αγαπώ περισσότερο στον κόσμο. Είσαι ένα από τα δύο.” Ο Ουγκώ φέρεται να έδωσε στην Foucher την επιλογή να είναι με τον Sainte-Beuve, αλλά εκείνη προτίμησε να μείνει με τον σύζυγό της. Στην πραγματικότητα, ο Ουγκώ και η Foucher παρέμειναν παντρεμένοι μέχρι το θάνατό της το 1868.
Πληγωμένος από την προδοσία της γυναίκας και του φίλου του, ο Ουγκώ αναζήτησε παρηγοριά από μια γυναίκα που ονομαζόταν Juliette Drouet, η οποία ήταν ηθοποιός σε ένα από τα έργα του. Οι δυο τους ξεκίνησαν μια σχέση το 1833 και η Drouet εξομολογήθηκε τον έρωτά της για τον συγγραφέα σε χιλιάδες γράμματα, μερικές φορές γράφοντάς του ακόμα και πολλές φορές σε μια μέρα. Σε ένα από αυτά έγραψε: «Άφησέ με να πάω μαζί σου όπου απειλείται η ευτυχία μου, άσε με να γίνω η σύζυγος του μυαλού και της καρδιάς σου, αν δεν μπορώ να γίνω δικιά σου» . Ο Hugo και η Drouet διατήρησαν τη σχέση τους μέχρι το θάνατό της το 1883, αλλά ο συγγραφέας δεν ήταν πιστός στην ερωμένη του.
Οι πολλές ερωτικές σχέσεις
Ο Βίκτορ Ουγκώ είχε πολλές σεξουαλικούς συντρόφους κατά τη διάρκεια της ζωής του. Το βιβλίο “The Intimate Sex Lives of Famous People”, περιέγραψε τον συγγραφέα ως έναν εξαιρετικά δραστήριο σεξουαλικά άτομο. «Δεν ήταν ασυνήθιστο γι’ αυτόν να κάνει έρωτα με μια νεαρή πόρνη το πρωί, μια ευγνώμων ηθοποιό πριν από το μεσημεριανό γεύμα, μια εταίρα ως απεριτίφ και μετά να επιστρέφει στην επίσης ακούραστη Juliette για μια νύχτα σεξ». Ο Ουγκώ είπε κάποτε ότι οι γυναίκες τον βρήκαν ακαταμάχητο, και ακόμη και η ερωμένη του γιου του δεν ξέφυγε από τη γοητεία του…
Όπως αναφέρει η “The Sun”, ο Charles Hugo είπε στον πατέρα του Βίκτωρ ότι είχε την εντύπωση ότι η ερωμένη του είχε σχέση με κάποιον και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο πρεσβύτερος Ουγκώ έγραψε στη νεαρή κυρία μια σειρά από πονηρά γράμματα, ίσως σε μια προσπάθεια να την εκθέσει, και κατέληξαν να έχουν σεξουαλική επαφή. Ο Τσαρλς έμαθε για το περιστατικό αλλά δεν κατηγόρησε τον πατέρα του. “Εσύ διαλέγεις τον πατέρα και τη δόξα. Δεν μπορώ να σε κατηγορήσω. Οποιαδήποτε γυναίκα θα το έκανε”, έγραψε ο Τσαρλς. Ο Ουγκώ έγραψε για τις υποθέσεις του στο ημερολόγιό του, αλλά χρησιμοποίησε κωδικές λέξεις για να λογοκρίνει κάπως κάποιες λεπτομέρειες. Είχε μια τόσο ενεργή σεξουαλική ζωή που ο Graham Robb έγραψε στο βιβλίο του “Victor Hugo: A Biography” ότι “Μια στατιστική ανάλυση δείχνει ότι, από το 1847 έως το 1851, έκανε σεξ με περισσότερες γυναίκες παρά έγραψε ποιήματα”. Σε όλο αυτό, ωστόσο, πάντα επέστρεφε στη Ζιλιέτ Ντρουέ.
Τον τίμησαν μετά τον θάνατό του οι εργαζόμενες του σεξ
Το 1878, ο Victor Hugo διαγνώστηκε με εγκεφαλική συμφόρηση σε ηλικία 76 ετών. Πέντε χρόνια αργότερα, η πάντα πιστή ερωμένη του, Juliette Drouet, πέθανε σε ηλικία 77 ετών, σύμφωνα με την Britannica. Τα γηρατειά του Ουγκώ ωστόσο δεν μείωσαν τη σεξουαλική του όρεξη. Σύμφωνα με το Short History, κατέγραψε 83 σεξουαλικές συναντήσεις στο ημερολόγιό του σε διάστημα τεσσάρων μηνών λίγο πριν πεθάνει από πνευμονία στις 22 Μαΐου 1885, σε ηλικία 83 ετών. Ήταν αίτημα του συγγραφέα να τον θάψουν ως φτωχό, αλλά η επιθυμία του δεν πραγματοποιήθηκε. Αντίθετα, του έγινε μια κρατική κηδεία και περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν την πομπή από την Αψίδα του Θριάμβου στο Πάνθεον.
Μεταξύ εκείνων που απέδωσαν τον τελευταίο φόρο τιμής ήταν εργαζόμενες του σεξ από τους οίκους ανοχής που σύχναζε ο Hugo. Σύμφωνα με τον Guardian, οι παρισινοί οίκοι ανοχής έκλεισαν για μια μέρα -την ημέρα της κηδείας του- για να επιτρέψουν στις εργάτριες του σεξ να θρηνήσουν την απώλεια και να παρευρεθούν στην κηδεία του. Επιπλέον, όπως έγραψε ο Graham Robb στο βιβλίο του, οι εργάτριες του σεξ φέρεται να κάλυπταν τα γεννητικά τους όργανα χρησιμοποιώντας μαύρο ύφασμα σε μια περίεργη ένδειξη σεβασμού. Ο τάφος του Ουγκώ βρίσκεται στο Πάνθεον μαζί με άλλες σεβαστές μορφές του Γαλλικού πολιτισμού και της τέχνης όπως ο Βολταίρος, ο Λουί Μπράιγ και ο Ζαν Ζακ Ρουσό.
Δείτε επίσης