“Εγκλωβισμένος” σε ένα νομικό κενό που δεν του επέτρεπε την είσοδο στη Γαλλία, ο Ιρανός Μερχάν Καριμί Νασερί που έζησε 18 χρόνια στο αεροδρόμιο Σαρλ ντε Γκωλ του Παρισιού και ενέπνευσε την ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, Terminal, με τονΤομ Χανκς, πέθανε από καρδιακή προσβολή στον τερματικό 2F το μεσημέρι του περασμένου Σαββάτου, σύμφωνα με αξιωματούχους του αεροδρομίου.
Αστυνομία και γιατροί έσπευσαν σε βοήθεια, αλλά δεν κατέστη εφικτή η διάσωση του άνδρα.
Ο Νασερί έζησε στον τερματικό 1 του αεροδρομίου, από το 1988 έως το 2006, αρχικά λόγω νομικού κενού και έλλειψης εγγράφων διαμονής που του απαγόρευαν να εισέλθει στη χώρα, και αργότερα από επιλογή, σύμφωνα με τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης.
Ο Νασερί πιστεύεται πως είχε γεννηθεί το 1945 στο Σολεϊμάν, τμήμα του σημερινού Ιράν υπό βρετανική δικαιοδοσία, από Ιρανό πατέρα και Βρετανή μητέρα. Έφυγε από το Ιράν για σπουδές στη Βρετανία το 1974. Όταν επέστρεψε, σύμφωνα με τον ίδιο, φυλακίστηκε λόγω διαδήλωσης κατά του Σάχη και εκδιώχθηκε από τη χώρα του χωρίς διαβατήριο.
Επιχειρώντας να επιστρέψει στη Μεγάλη Βρετανία, ο Νασερί, ή «Σερ Άλφρεντ» για τους υπαλλήλους του αεροδρομίου και τους γνώστες, εγκλωβίστηκε στο αεροδρόμιο το 1988 όταν το Λονδίνο τού αρνήθηκε πολιτικό άσυλο ως πρόσφυγα, παρότι είχε Σκωτσέζα μητέρα.
Έκανε αίτηση για πολιτικό άσυλο σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες τού χορήγησε πιστοποιητικά πρόσφυγα, τα οποία ωστόσο ο ίδιος υποστήριξε πως τού έκλεψαν σε στάση τρένου του Παρισιού.
Mehran Karimi Nasseri, réfugié politique iranien qui a vécu plus de 18 ans à l’aéroport de Roissy-Charles de Gaulle et a inspiré le réalisateur Steven Spielberg pour son film “Le Terminal” y est décédé samedi d’une mort naturelle peu avant midi, samedi au terminal 2F. pic.twitter.com/uxjLgIoLkk
— Ghassan Basile (@gnbasile) November 13, 2022
Η γαλλική αστυνομία αργότερα τον συνέλαβε, αλλά δεν μπορούσε να τον απελάσει καθώς δεν είχε επίσημα έγγραφα. Κατέληξε στο Σαρλ ντε Γκωλ τον Αύγουστο του 1988 κι εκεί έμεινε.
Αφού αυτοανακηρύχθηκε άπατρις, η διαμονή του στο αεροδρόμιο έγινε επιλογή. Σύμφωνα με τους εργαζομένους και τους συχνούς ταξιδιώτες, ο Νασερί πάντα κρατούσε τα λιγοστά υπάρχοντά του στο πλάι του, περνώντας το χρόνο του με διάβασμα, γράψιμο και μελέτη οικονομικών.
Κοιμόταν σε ένα κόκκινο πλαστικό παγκάκι, ήταν κοινωνικός και φίλος με τους εργαζομένους του αεροδρομίου, έκανε μπάνιο στις εγκαταστάσεις του προσωπικού και κοιτούσε τους επιβάτες να περνούν.
Η αρτηριοσκληρωτική γραφειοκρατία και οι ολοένα και πιο αυστηροί ευρωπαϊκοί νόμοι περί μετανάστευσης τον κράτησαν σε ένα νομικό καθεστώς «no-man’s land», ανθρώπου χωρίς πατρίδα, για πολλά χρόνια.
Όταν τελικά έλαβε τα έγγραφα πρόσφυγα, αρνήθηκε να τα υπογράψει, εκφράζοντας την ανασφάλειά του να φύγει από το αεροδρόμιο. Οπότε παρέμεινε εκεί έως το 2006 οπότε και, 18 χρόνια μετά την άφιξή του, αναγκάστηκε να αφήσει το αεροδρόμιο εξαιτίας προβλήματος υγείας για να νοσηλευτεί.
Η συγκλονιστική ιστορία του ενέπνευσε την ταινία του 2004 The Terminal του Στίβεν Σπίλμπεργκ με πρωταγωνιστή τον Τομ Χανκς, το γαλλικό φιλμ Lost in Transit, αλλά και την όπερα Flight.
Δείτε επίσης
