Η συμμετοχή του κόσμου στον προχθεσινό Μαραθώνιο της Αθήνας ήταν τεράστια. Μεταξύ όλων αυτών των ανθρώπων που έλαβαν μέρος κάποιων οι ιστορίες ξεχωρίζουν… όπως η ιστορία της νικήτριας του Μαραθωνίου Βασιλικής Κωνσταντινοπούλου.
Η Βασιλική Κωνσταντινοπούλου πριν από δύο χρόνια είχε διαγνωστεί με μυελοειδές καρκίνωμα του θυρεοειδούς. Η Βασιλική έκοψε πρώτη το νήμα με χρόνο 2.46.01, που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ πρόκειται να την κατατάξει στις 20 κορυφαίες αθλήτριες στην ιστορία του θεσμού.
«Είναι λες και ζω ένα όνειρο», δήλωσε η ίδια. Μια δήλωση που υπενθυμίζει ποσά περισσότερα μπορεί να συμβολίζει ο αθλητισμός.
Από την άλλη, ακόμα μια ιστορία του Μαραθωνίου, αυτή του κυρίου Παναγιώτη Δούση, μπορεί να είναι συγκινητική αλλά κυρίως είναι ένα μάθημα δύναμης, ψυχής, θέλησης και σθένους.
Ο κύριος Δούσης είναι γεννημένος το 1933, είναι δηλαδή 89 ετών και ένας από τους μεγαλύτερους σε ηλικία αθλητές που συμμετείχαν στον Μαραθώνιο της Αθήνας. Αλλά όχι μόνο αυτό… Ο κ. Δούσης έχει νικήσει τον καρκίνο και από το 2014 τρέχει στους Μαραθώνιους.
«Όταν μου είπε ο γιατρός καρκίνο, σαν να μου είπε έχω γρίπη. Είπα μέσα μου δεν είναι τίποτα, θα περάσει. Άμα στο νου σου βάλεις ότι δεν μπορείς, τελείωσε…»
Η νίκη της Βασιλικής φέρνει χαμόγελο, αλλά και μια σημαντική υπενθύμιση. Την υπενθύμιση πως είναι απαράδεκτο σε ένα γεγονός, που οφείλει να αναδεικνύει την συμπερίληψη και τις αξίες του αθλητισμού να αποκλείονται οι ανάπηροι αθλητές.
Όπως η Βασιλική, για να φτάσει να τερματίζει έδωσε την δίκη της προσωπική μάχη, έτσι έκαναν και οι ανάπηροι αθλητές που αποκλείστηκαν. Η διοργανώτρια αρχή οφείλει να απολογηθεί και να δεσμευθεί για την αποκατάσταση αυτής της αδικίας. Γιατί όλων τα όνειρα μετράνε.
Δείτε επίσης
