Το 1950, η Μέριλιν Μονρόε δεν είναι ακόμα το σύμβολο του σεξ που θα κάνει όλο τον κόσμο αργότερα να παραμιλάει. Ακόμη και το έγκριτο περιοδικό «Life» θα αρνηθεί να την συμπεριλάβει στις σελίδες του… πριν το μετανιώσει οικτρά λίγα χρόνια αργότερα. Το «Vanity Fair» έφερε στο φως τις ξεχασμένες φωτογραφίες μιας ήδη ξανθιάς Μέριλιν, αλλά όχι ακόμη διάσημης.
Η Μέριλιν Μονρό “ενώνεται” με τον Ed Clark μια ωραία μέρα το 1950 στην καρδιά του Griffith Park στο Λος Άντζελες. Ο φωτογράφος, καλούμενος από την 20th Century Fox, έχει ως αποστολή να απαθανατίσει την ομορφιά της νεαρής γυναίκας, νεοφερμένης στα στούντιο, που την πιστεύουν πολύ.
Η ξανθιά καλλονή είναι τότε μόλις 24 ετών και βγαίνει από τέσσερα χρόνια που πέρασε κάνοντας μαθήματα υποκριτικής και μόντελινγκ. Έχει ήδη εκδιωχθεί για πρώτη φορά από την επιχείρηση, το 1947, όταν τα στούντιο Fox την απέλυσαν, μη πεπεισμένα από τα μέτρια αποτελέσματα της ηθοποιού. Αυτή τη φορά είναι η σωστή στιγμή και Μέριλιν το ξέρει.
Μπροστά στον φακό του Εντ Κλαρκ, η Μέριλιν Μονρόε έχει ήδη τα πάντα. Έγινε ξανθιά το 1945, και ξέρει ότι δεν χρειάζεται πολλά για να ανοίξει τις πόρτες του Χόλιγουντ και συνεχίζει για τον φωτογράφο με γοητευτικά βλέμματα, XXL χαμόγελα και μεγάλα αφελή μάτια.
Δράττει επίσης την ευκαιρία για να αποκαλύψει ολόκληρη την παλέτα των συναισθημάτων της, εναλλάσσοντας με τη σειρά της τον ρόλο της αποπλανητικής και της θυμωμένης νεαρής γυναίκας.
Το αποτέλεσμα, γοητευτικό, αν και λίγο ερασιτεχνικό, έπεισε τον Ed Clark να στείλει τις φωτογραφίες του, τότε στο περιοδικό Life. Αλλά το περιοδικό αρνείται να τις δημοσιεύσει, με το πρόσχημα ότι η Μέριλιν Μονρό δεν είναι αρκετά γνωστή.
Με τη “σφραγίδα της άρνησης” πάνω της, αυτή η σειρά φωτογραφιών δεν θα δημοσιευτεί ποτέ, προς θλίψη της Fox, του Ed Clark και σίγουρα της Marilyn Monroe. Η τελευταία όμως δεν άφησε τον εαυτό της να ηττηθεί και κατάφερε να εμφανιστεί σε έξι ταινίες το 1950, μεταξύ των οποίων η Eve και το When the city sleeps.
Το περιοδικό Life θα καταλήξει να αποτίει φόρο τιμής στην πιο θεϊκή ξανθιά του κινηματογράφου το 1953 (τρία χρόνια μετά την αρχική του άρνηση), προσφέροντας στη Μέριλιν Μονρό τις τιμές του εξωφύλλου με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του Men prefer blondes.
Δείτε επίσης
