Όταν κυκλοφόρησε πριν από 50 χρόνια, ο «Νονός» είχε σπάσει όλα τα ρεκόρ εσόδων, κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους και εξοικείωσε όλο τον κόσμο με τη μαφία, τις αδίστακτες παραδόσεις και τις αυθαιρεσίες της.
Όταν ο σκηνοθέτης Φράνσις Φορντ Κόπολα, 82 ετών σήμερα, προσφέρθηκε αρχικά να διασκευάσει αυτό το επιτυχημένο μυθιστόρημα του Μάριο Πούζο στην οθόνη, στη συνέχεια παραλίγο να αρνηθεί.
«Ήμουν βαθιά απογοητευμένος όταν άρχισα να το διαβάζω… Ήταν πραγματικά ένα εμπορικό έργο που είχε γράψει ο Μάριο Πούζο για να κερδίσει χρήματα για τα παιδιά του», είπε ο Κόπολα την περασμένη Δευτέρα στο Λος Άντζελες, κατά τη διάρκεια προβολής για την 50η επέτειο της ταινίας του.
«Όταν μου πρόσφεραν την ευκαιρία να το κάνω αυτό, κυρίως επειδή όλοι οι άλλοι είχαν ήδη πει όχι, αρνήθηκα κι εγώ», είπε ο εμβληματικός σκηνοθέτης.
Για καλή του τύχη, ένας από τους νεαρούς συνεργάτες του ονόματι Τζορτζ Λούκας του εξήγησε ότι αυτή ήταν μια προσφορά που δεν μπορούσε να αρνηθεί γιατί έπρεπε να σώσουν τη μικρή ανεξάρτητη εταιρεία παραγωγής τους, την American Zoetrope, από τη χρεοκοπία.
“Φρανσίς, χρειαζόμαστε αυτά τα λεφτά! Ο εφοριακός θα βάλει λουκέτο στην εξώπορτα… Πρέπει να πιάσεις μια τέτοια δουλειά“, είχε πει πριν χρόνια στον φίλο του ο άνθρωπος που θα δημιουργούσε το φαινόμενο “Πόλεμος των Άστρων”. αργότερα, όπως αποκάλυψε ο Κόπολα.
Η συνέχεια είναι θρύλος…
Ο “Νονός”, που κυκλοφόρησε στις 24 Μαρτίου 1972 σε πολλούς κινηματογράφους, έγινε έξι μήνες αργότερα η ταινία έχοντας κερδίσει τις μεγαλύτερες εισπράξεις στην ιστορία, αρπάζοντας αυτό το ρεκόρ από το εμβληματικό “Gone with the wind”, παραγωγής 1939.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο «Νονός» με έναν τρόπο εγκαινίασε την εποχή των μεγάλων παραγωγών, που επιβεβαιώθηκε τρία χρόνια αργότερα από ένα νέο ρεκόρ που σημείωσε στο box office το «Jaws» του Στίβεν Σπίλμπεργκ.
Σύμφωνα με τον Peter Biskind στο βιβλίο του “The New Hollywood”, ο Francis Ford Coppola κέρδισε σε μεγάλο βαθμό το στοίχημά του με τα στούντιο Paramount, τα οποία είχαν συμφωνήσει να του αγοράσουν μια λιμουζίνα, εάν οι εισπράξεις του “Godfather” έφταναν τα 50 εκατομμύρια δολάρια. Είχαν ξεπεράσει τα 130 εκατομμύρια τότε, ένα άθροισμα της τάξης των 880 εκατομμυρίων σημερινών δολαρίων λαμβάνοντας υπόψη τον πληθωρισμό.
Ο Κόπολα είχε γίνει έτσι ένας από τους πρώτους σκηνοθέτες – σταρ, με αρκετή καλλιτεχνική αξιοπιστία για να χρηματοδοτήσει όλα του τα έργα.
«Ήταν η αρχή μιας νέας εποχής για τους σκηνοθέτες», γράφει ο Peter Biskind.
Ωστόσο, ο «Νονός» είχε a priori λίγα ατού στο μανίκι του για να πετύχει μια τέτοια επιτυχία.
Μέχρι το 1972 οι γκανγκστερικές ταινίες ήταν σε μεγάλο βαθμό εκτός μόδας. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, η Paramount κυκλοφόρησε το «The Sicilian Brothers» με πρωταγωνιστή τον Kirk Douglas, το οποίο απέτυχε.
Το στούντιο είχε τα δικαιώματα για το μυθιστόρημα του Mario Puzo, το οποίο γινόταν όλο και πιο δημοφιλές, και αποφάσισε να το δώσει ούτως ή άλλως. Είχε δυσκολευτεί να βρει υποψήφιο: οι Ελιά Καζάν, Κόστα-Γαβράς και Πίτερ Μπογκντάνοβιτς είχαν με τη σειρά τους αρνηθεί.
Ο Φράνσις Φορντ Κόπολα μπορεί κάλλιστα να είναι ο ηγέτης του λεγόμενου κινήματος του «Νέου Χόλιγουντ», μέρος της αντικουλτούρας και θέλοντας να εκσυγχρονίσει τους κινηματογραφικούς κώδικες, απείχε πολύ από το να έχει τη φήμη των τελευταίων.
Δεν είχε μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό του και κυρίως λόγω της ιταλικής καταγωγής του τον είχε προσεγγίσει η Paramount.
Αφού είπε το «ναι», ο Κόπολα ήθελε να θέσει τους όρους του: η Paramount ήθελε μια προσαρμογή να γίνει γρήγορα καλά, και κυρίως να είναι φθηνή, αλλά ο σκηνοθέτης είχε ζητήσει μεγαλύτερο μπάτζετ. Συγκεκριμένα, ήθελε η ταινία να διαδραματιστεί στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1940, η οποία συνεπαγόταν σημαντικό κόστος σε σκηνικά και κοστούμια.
Αυτό σήμαινε ότι ο προϋπολογισμός των 2 ή 2,5 εκατομμυρίων δολαρίων “θα ήταν πιθανότατα τουλάχιστον διπλάσιος”. «Και δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι με αυτό», θυμάται ο σκηνοθέτης.
Ο Κόπολα είχε προσπεράσει και την παραγωγή σχετικά με το casting.
Ο μοναδικός πρωταγωνιστής της ταινίας, ήταν ο Μάρλον Μπράντο. Ο Αλ Πατσίνο, σχετικά άγνωστος ακόμα, δεν ήταν «ο μεγάλος, όμορφος τύπος» που ήθελαν. «Ο Αλ είναι πολύ όμορφος, αλλά με τον δικό του τρόπο», αστειεύτηκε ο Κόπολα.
“Όλες οι γυναίκες τον συμπαθούσαν πολύ. Ο Αλ Πατσίνο ήταν πολύ ελκυστικός για τα κορίτσια. Αναρωτιόμουν γιατί ακριβώς, αλλά ήταν πάντα έτσι”, πρόσθεσε ο σκηνοθέτης.
Τελικά, ο «Νονός» κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους, ο Μπράντο στέφθηκε καλύτερος ηθοποιός εκείνη τη χρονιά και ο Αλ Πατσίνο ήταν ένας από τους τρεις σταρ της ταινίας που προτάθηκαν για την κατηγορία Β’ Ανδρικού Ρόλου.
Δείτε επίσης
