Σαν σήμερα το 1977 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 42 ετών ο Έλβις Άαρον Πρίσλεϊ (Elvis Aaron Presley), ευρύτερα γνωστός και απλά ως Έλβις, αλλά και ως “ο Βασιλιάς της Ροκ εν Ρολ” ή απλώς “ο Βασιλιάς”. Ο ‘Ελβις ήταν Αμερικανός τραγουδιστής, μουσικός και ηθοποιός και θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες στην ιστορία του θεάματος.
Ο Πρίσλεϊ γεννήθηκε στο Τούπελο του Μισισίπι, ενώ σε ηλικία 13 ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στο Μέμφις του Τενεσί.
Η μουσική του καριέρα ξεκίνησε το 1954, ηχογραφώντας στην εταιρεία Sun Studios με τον παραγωγό Sam Phillips, ο οποίος ήθελε να φέρει τον ήχο της αφροαμερικάνικης μουσικής σε ένα ευρύτερο κοινό. Ο Πρίσλεϊ στην ρυθμική ακουστική κιθάρα συνοδευόμενος από τον βασικό κιθαρίστα Σκότι Μουρ και τον μπασίστα Μπιλ Μπλακ, ήταν πρωτοπόρος του rockabilly: ενός συνδυασμού μουσικής κάντρι και rhythm and blues. Το 1955 ο ντράμερ Ντ.Τζ. Φοντάνα εντάχθηκε για να ολοκληρωθεί το κλασικό κουαρτέτο του Πρίσλεϊ και υπέγραψε συμβόλαιο με την RCA Records σε μια συμφωνία που κανόνισε ο “Συνταγματάρχης” Τομ Πάρκερ, ο οποίος ήταν μάνατζερ του για περισσότερές από δύο δεκαετίες. Το πρώτο του single με την RCA, “Heartbreak Hotel”, κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1956 και έγινε νούμερο ένα επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με μία σειρά επιτυχημένων τηλεοπτικών εμφανίσεων και δίσκων, έγινε πρωτοπόρος το νέου δημοφιλούς ήχου του ροκ εν ρολ. Οι δυναμικές ερμηνείες τραγουδιών και το προκλητικό του στυλ, συνδυασμένα με ένα μοναδικό και ισχυρό μείγμα επιρροών τον έκαναν πάρα πολύ δημοφιλή και αμφιλεγόμενο.
Τον Νοέμβριο του 1956, ο Πρίσλεϊ έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με την ταινία Love Me Tender. Πηγαίνοντας να υπηρετήσει στο στρατό το 1958, ο Πρίσλεϊ έκανε επανεκκίνηση στην καριέρα του 2 χρόνια αργότερα με μεγάλη επιτυχία. Έκανε μερικές συναυλίες ωστόσο, καθοδηγούμενος από τον Πάρκερ, αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1960 γυρίζοντας ταινίες και soundtrack δίσκους. Το 1968, 7 χρόνια μετά την τελευταία του συναυλία, επέστρεψε στη σκηνή μέσω τηλεοπτικού αφιερώματος επιστροφής του ονόματι Elvis, το οποίο οδήγησε σε μια σειρά συναυλιών σε διάφορες πόλεις, μεταξύ των οποίων το Λας Βέγκας. Το 1973, ο Πρίσλεϊ έκανε τη συναυλία Aloha from Hawaii, με την οποία έγινε ο πρώτος σόλο καλλιτέχνης που έκανε συναυλία που μεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο.
Ο Πρίσλεϊ είναι ο πιο επιτυχημένος εμπορικά καλλιτέχνης στην ιστορία της ηχογραφημένης μουσικής με εκτιμώμενο αριθμό πωλήσεων 500 εκατομμυρίων δίσκων. Κέρδισε 3 βραβεία Grammy και απέσπασε το Grammy Lifetime Achievement Award σε ηλικία 36 ετών.
Πρώτα χρόνια
Ο Έλβις γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1935 στο Τουπέλο του Μισισίπι, σε ένα σπίτι με δύο δωμάτια, από τους Βέρνον Έλβις Πρίσλεϊ (1916-1979) και Γκλάντις Λαβ Σμιθ (1912-1958). Ο δίδυμος αδερφός του, Τζέσι Γκάρον Πρίσλεϊ, πέθανε κατά τη γέννα. Ο Έλβις, στη μνήμη του πρόωρα χαμένου αδελφού του, χρησιμοποιούσε ως μεσαίο όνομα το “Άρον”, που προέρχεται από το “Γκάρον”.
Το 1941, ο Έλβις ξεκίνησε να πηγαίνει στο σχολείο το 1941. Οι συμμαθητές του τον πείραζαν συνεχώς καθώς έδειχνε ξένος σε σχέση με αυτούς. Σύμφωνα με τους καθηγητές του, ήταν καλό παιδί και μέτριος μαθητής. Το 1945 ο Έλβις αποκτά την πρώτη του κιθάρα η οποία ήταν μεταχειρισμένη. Το 1946, ο Πρίσλεϊ αλλάζει σχολείο, αλλά το 1948 η οικογένεια μετακομίζει στο Μέμφις του Τενεσί, όπου και πάλι έμειναν σε φτωχικές γειτονιές. Ο νεαρός Έλβις πήγαινε στις Συνάξεις του Θεού και εκεί επηρεάζεται ιδιαίτερα από τη μπλουζ μουσική αλλά και από την γκόσπελ. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του το 1953, ο Πρίσλεϊ έκανε διάφορες δουλειές όπως οδηγός φορτηγού, ενώ δούλεψε και σε συνεργείο.
Ο Πρίσλεϊ και ο Τομ Πάρκερ
Ιστορική στιγμή για την καριέρα και την πορεία του Έλβις στάθηκε η γνωριμία του με τον Τομ Πάρκερ (γνωστό και ως “συνταγματάρχη” – “Colonel”). Ο Πάρκερ μετέφερε τον Πρίσλεϊ από την Sun Studios στην RCA Records στις 25 Νοεμβρίου 1955, εξαγοράζοντας το συμβόλαιο του με τη Sun για $35,000. Το πρώτο σινγκλ του Έλβις για την RCA, Heartbreak Hotel πούλησε πολύ γρήγορα ένα εκατομμύριο αντίτυπα.
Ο Πάρκερ ήταν ένας από τους καλύτερους στη δουλειά του και έκανε τα πάντα για να προωθήσει ακόμη περισσότερο τον Πρίσλεϊ, κλείνοντας μια σειρά από τηλεοπτικές εμφανίσεις. Ακόμη, έκλεισε στον Έλβις επταετές συμβόλαιο με κινηματογραφικό στούντιο, κάτι που οδήγησε στην παραμέληση της μουσικής καριέρας του, για συμμετοχή σε ταινίες. Αυτές συνήθως ήταν μιούζικαλ και σημάδεψαν τη μεταμόρφωση του Πρίσλεϊ από έναν επαναστάτη ρόκερ σε διασκεδαστή για όλη την οικογένεια. Ο Πρίσλεϊ ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα με την ταινία Love Me Tender ενώ κάποιες από τις καλύτερες ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε θεωρούνται τα Jailhouse Rock και King Creole.
Η επιτυχία του Πρίσλεϊ οδήγησε τον ίδιο και τον Πάρκερ να μοιράζονται τα κέρδη ισόποσα.
Στρατιωτική Θητεία
Στις 20 Δεκεμβρίου 1957 ο Πρίσλεϊ λαμβάνει το φύλλο πορείας του για την υποχρεωτική θητεία του στον αμερικανικό στρατό. Στις 24 Μαρτίου του 1958 παρουσιάστηκε κανονικά στη μονάδα του στο Φρίεντμπεργκ της Γερμανίας. Κατά την παραμονή του στα γερμανικά εδάφη γνώρισε την 14χρονη Πρισίλα Μπολιέ, την κοπέλα που αργότερα θα παντρευόταν. Ο Έλβις Πρίσλεϊ επέστρεψε στις Η.Π.Α. για να αποστρατευθεί αναχωρών από τη Φραγκφούρτη. Προσγειώθηκε στις 2 Μαρτίου του 1960 στο Νιου Τζέρσεϊ και μερικές μέρες αργότερα του απονεμήθηκε τιμητικά ο βαθμός του λοχία. Ο μάνατζέρ του δήλωσε ότι υπολόγιζε ότι ο τραγουδιστής θα εισέπραττε 850.000 δολάρια σε εκείνο το έτος για εμφανίσεις του στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
1968: Η επιστροφή
Το άστρο του Πρίσλεϊ είχε αρχίσει να τρεμοσβήνει την εποχή που ο ίδιος αφιερωνόταν εξ ολοκλήρου στην κινηματογραφική του καριέρα και η βρετανική “επιδρομή” στις Η.Π.Α. ήταν πλέον γεγονός, με τους Beatles να ηγούνται αυτής. Έως και τα τέλη της δεκαετίας του ’60, ο Πρίσλεϊ συμμετείχε σε μια σειρά ταινιών οι οποίες, αν και κερδοφόρες, δεν είχαν κάτι ιδιαίτερο να επιδείξουν όσον αφορά τη μουσική τους. Ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα απογοητευμένος από την πορεία που είχε πάρει η καριέρα του. Αυτό οδήγησε σε ένα μαγνητοσκοπημένο κονσέρτο που αργότερα ονομάστηκε “’68 Comeback Special”, μεταδόθηκε από το NBC στις 3 Δεκεμβρίου 1968 και αργότερα κυκλοφόρησε σε άλμπουμ από την RCA. Ο Πρίσλεϊ είχε να δώσει ζωντανή παράσταση από το 1961 στο Περλ Χάρμπορ.
Αν και δεν είχε τον τεράστιο προϋπολογισμό των κινηματογραφικών του ταινιών, ο Πρίσλεϊ κατάφερε να βγάλει μέσα από αυτό μια παράσταση συναισθηματικού μεγαλείου, με ερμηνείες που τον έφερναν και πάλι πίσω στις ρίζες του ροκ εν ρολ. Απέφυγε να κάνει ένα απλό Χριστουγεννιάτικο σόου, όπως αρχικά αποσκοπούσε ο Τομ Πάρκερ. Η επιστροφή του το 1968 ακολουθήθηκε από ζωντανές συναυλίες το 1969, αρχικά στο Λας Βέγκας και έπειτα σε ολόκληρη την έκταση των ΗΠΑ, με αριθμό-ρεκόρ θεατών στις περισσότερες από αυτές. Παρ’ όλη την επιτυχία αυτών , ήταν η αρχή μιας νέας εποχής για τον Έλβις, κατά την οποία απομακρύνθηκε από τα “ρεύματα” που εκείνη την εποχή είχαν παγιωθεί από τους Beatles και Rolling Stones. Πολλοί ήταν αυτοί που άσκησαν κριτική σε αυτήν την απομάκρυνση από τις ρίζες του.
Τα τελευταία χρόνια
Μετά από εφτά χρόνια μακρυά από τα τσαρτς, το τραγούδι του Πρίσλεϊ “Suspicious Minds” έφτασε στο νούμερο 1 του Αμερικανικού Billboard στις 1 Νοεμβρίου 1969. Από το 1969 έως το 1971 θα κυριαρχήσει στις πωλήσεις δίσκων σε πολλές χώρες, με 20 συνεχόμενες επιτυχίες. Μετά από μια δεκαετία κινηματογραφικών ταινιών, η δεκαετία του ’70 σηματοδότησε την επιστροφή του καλλιτέχνη σε μια καθαρά μουσική καριέρα. Η αρχή έγινε με το σινγκλ “Kentucky Rain” το οποίο μόνο στις ΗΠΑ πούλησε πάνω από 500.000 αντίτυπα. Ακολούθησε μια σειρά επιτυχημένων δίσκων και παραστάσεων, όπως τα “Elvis Country”, “Love Letters”, “That’s The Way It Is” κ.α. Το 1973, η χρονιά ξεκίνησε με δύο παραστάσεις στη Χαβάη, μια από τις οποίες μεταδόθηκε ζωντανά σε όλο τον κόσμο μέσω δορυφόρου και την παρακολούθησαν πάνω από ένα δισεκατομμύριο τηλεθεατές. Κυκλοφόρησε και σε άλμπουμ με την ονομασία “Aloha from Hawaii via Satellite”.
Παρά τις επιτυχίες και ιδιαίτερα μετά το διαζύγιο του το 1973, ο Πρίσλεϊ άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα απόμακρος και να παίρνει συνεχώς βάρος, ενώ μάχονταν και με την εξάρτηση του στα συνταγογραφούμενα φάρμακα, τα οποία είχαν μεγάλο αντίκτυπο στην εμφάνιση του αλλά και στην απόδοση του πάνω στη μουσική. Παρά τα όποια προβλήματα, ο Πρίσλεϊ συνέχισε τις συναυλίες και τα νέα άλμπουμ για τα επόμενα χρόνια. Το 1977 βρήκε τον Πρίσλεϊ να μάχεται με τον εαυτό του, καθώς είχε μετατραπεί σε μια καρικατούρα αυτού που ήταν πριν μερικά χρόνια. Πολλές συναυλίες δεν δόθηκαν καθόλου ενώ δεν ήταν λίγες αυτές στις οποίες το ηχητικό αποτέλεσμα ήταν κάτω του μετρίου. Αντιμέτωπος με την πολύ κακή του υγεία, έκανε την τελευταία του ζωντανή εμφάνιση στην Ιντιανάπολις, στις 26 Ιουνίου 1977.
Θάνατος και ταφή
Η χρόνια χρήση συνταγογραφουμένων φαρμάκων επιβάρυνε σοβαρά την υγεία του. Απεβίωσε το 1977 στο κτήμα του την Graceland, σε ηλικία 42 ετών.
Στις 16 Αυγούστου 1977 στο Μέμφις του Τενεσί, ο Πρίσλεϊ βρέθηκε από τη μνηστή του, Τζίντζερ Όλντεν, ξαπλωμένος στο πάτωμα στο σπίτι του στο Μέμφις, το κτήμα Graceland. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Baptist Memorial όπου και στις 3:30 μ.μ. ανακοινώθηκε ο θάνατος του, σε ηλικία 42 ετών.
Σε μια συνέντευξη τύπου που δόθηκε αργότερα, οι γιατροί ανακοίνωσαν πως ο θάνατος επήλθε από καρδιακή αρρυθμία, η οποία προκλήθηκε από μεγάλη δόση ναρκωτικών.
Η κηδεία του Πρίσλεϊ ήταν εθνικό γεγονός, το οποίο παρακολούθησαν φίλοι, θαυμαστές του και δημοσιογράφοι. Η ταφή του αρχικά έγινε στο νεκροταφείο του Φόρεστ Χιλ στο Μέμφις, δίπλα από τη μητέρα του, αλλά για λόγους ασφαλείας οι σωροί μεταφέρθηκαν στη Graceland. Μετά το θάνατο του άρχισαν να κυκλοφορούν διάφορες φημολογίες, από τον τρόπο με τον οποίο πέθανε μέχρι και το αν βρίσκεται ακόμη στη ζωή.
Πηγή wikipedia
Δείτε επίσης
