Σε ψάχνω. Πρέπει να σε βρω. Το ξέρω ότι ζεις. Το νιώθω.
Πάντα σε νιώθω. Μοιάζει με κατάρα… μπορεί και να είναι.
Είσαι κάπου… που έχει κρύο. Έτσι δεν είναι;
Η τηλεόραση από το πρωί μού έχει πάρει τα αυτιά. Σε ψάχνουν… εσένα ή το πτώμα σου. Σωστά; Μιλούν για μας. Λατρεύουν να μιλούν για μας. Κάνουν συχνά λάθη. Δεν ξέρουν καλά την ιστορία μας. Εικάζουν, πιστεύουν, νομίζουν. Κανείς δεν μας ξέρει. Κανείς δεν μπορεί να φτάσει στον πυρήνα μας, στο δικό μας ολέθριο μαζί…
Φτιάχνω καφέ όσο χαζεύω τις ειδήσεις. Τα πρόσωπά μας στην τηλεόραση. Φωτογραφίες μας από κάποια γιορτή. Τη θυμάμαι εκείνη τη νύχτα. Ανακατεύω τον καφέ.
Άλλη μια φωτογραφία μας από διακοπές. Σίκινος. Θυμάσαι; Ξεπλένω το κουταλάκι του καφέ. Μία ακόμα… χαμογελάμε και οι δύο. Εσύ πιο σφιγμένα. Γεμίζω το φλιτζάνι. Αλήθεια, γιατί χαμογελάς τόσο σφιγμένα σε αυτή τη
φωτογραφία; Καίγομαι στην πρώτη γουλιά. Πίνω νερό και αλλάζω κανάλι.
Για έβδομη μέρα αγνοείται…
Αλλάζω κανάλι ξανά.
Η αστυνομία αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα…
Πατάω νευρικά τα κουμπιά στο τηλεκοντρόλ. Ξανά και ξανά.
Δήλωσε για την εξαφάνιση…
Αρκεί να βρεθεί…
Έκκληση σε όποιον γνωρίζει κάτι απηύθυνε το απόγευμα…
Χάσαμε χρόνο, υποστηρίζει…
Κλείνω την τηλεόραση και πετάω με δύναμη το τηλεκοντρόλ στο πάτωμα. Αρκετά! Αν ζεις… ήρθε η ώρα να
γυρίσεις.
Γεια σου. Με λένε Ειρήνη, αν και νομίζω πως αυτό το ξέρεις ήδη… σωστά; Οι δικοί μου με φωνάζουν Νίνα. Στην ηλικία των δεκαπέντε κέρδισα έναν διαγωνισμό στα μαθηματικά.
Οι καθηγητές μου πάλεψαν να με πείσουν να ασχοληθώ με την έρευνα των μαθηματικών. Δεν τα κατάφεραν. Τα
μαθηματικά τα αγάπησα και τα βαρέθηκα με συνοπτικές διαδικασίες. Σαν να κοιμάσαι με κάποιον ύστερα από πολύ
αλκοόλ κι όταν ξυπνάς το πρωί το έχεις ήδη μετανιώσει. Το πάθος μου ήταν άλλο… Ο μέντοράς μου. Μάλλον όχι…
θα σου μιλήσω μετά γι’ αυτόν. Τώρα θα σου πω τι ήταν εκείνο που έκλεψε την καρδιά μου από τα μαθηματικά.
Έλα… μπορείς να το μαντέψεις… το γράψιμο ήταν. Είπαν πως μπορώ, μπορώ να το κάνω… Είτε το αμφισβητείς είτε
όχι, κάπου μπορεί να το έχεις ακούσει.
Με λένε Ειρήνη. Οι δικοί μου με φωνάζουν Νίνα. Αγάπησα τον μέντορά μου με πάθος. Και, ως εδώ, λέω την αλήθεια. Σωστά; Ή μήπως όχι; Εσύ αυτή τη στιγμή διαβάζεις ή, μάλλον, παίζεις. Γιατί αυτό που ακολουθεί είναι ένα παιχνίδι, παιχνίδι που λέγεται «Ψέμα ή Αλήθεια». Οκέι. Πάσο!
Δεν είναι ιδιαίτερα ευρηματικός ο τίτλος ούτε ευφάνταστο το παιχνίδι. Σχεδόν.
ΒΑΡΔΑΚΗ ΕΙΡΗΝΗ, εκδόσεις Μίνωας
Photo cover:pixabay.com/qimono/couple
Διαβάστε επίσης:
