Πάτησε το κουμπί του πέμπτου ορόφου και περίμενε τις πόρτες του παλιού ασανσέρ να κλείσουν. Τράβηξε ελαφρά το μανίκι του γκρίζου κασμιρένιου σακακιού του και κοίταξε το ρολόι του: 22:12. Το ξεκούμπωσε, το έβγαλε
απ’ τον καρπό του και το ρύθμισε στην ώρα Ελλάδος, μία ώρα μπροστά: 23:12. Το αεροπλάνο που τον έφερε απ’ το
Παρίσι είχε προσγειωθεί λιγότερο από μια ώρα πριν, κι είχε μόλις φτάσει στη Νομική Σχολή απ’ το αεροδρόμιο,
χωρίς να περάσει απ’ το σπίτι του να κάνει ένα ντους και ν’ αλλάξει.
Παρά τη βιασύνη του, είχε ήδη αργήσει σχεδόν ένα τέταρτο στο ραντεβού, εξαιτίας της μικρής καθυστέρησης που είχε λόγω καιρού η πτήση του προς Αθήνα. Όπως και να ’χε, ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρο πως θα τον περίμενε. Δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει χωρίς να βρεθούν, χωρίς να μιλήσουν, χωρίς να του δώσει τις
εξηγήσεις που όφειλε.
Το κουβούκλιο ξεκίνησε μ’ ένα ελαφρύ τράνταγμα να κινείται προς τα πάνω, και το βλέμμα του έπεσε στα γραμμένα με μαρκαδόρο συνθήματα στη μεταλλική επιφάνεια της πόρτας. Ακολούθησε τη φορά τους, στρέφοντας το κεφάλι προς τον χώρο δίπλα απ’ το καντράν κι έπειτα στους τοίχους του ασανσέρ, και διάβασε όσα ήταν αποτυπωμένα εκεί.
Πολιτικά συνθήματα, αρχικά ονομάτων που εξέφραζαν αιώνια αγάπη ή φιλία, βρισιές και χυδαία μηνύματα,
τηλέφωνα κι αγγελίες σχημάτιζαν ένα άναρχο κύμα που συνοδευόταν από πολύχρωμα αυτοκόλλητα κι αφίσες,
κολλημένα το ένα πάνω στο άλλο. Αναρωτήθηκε γιατί όλος αυτός ο κόσμος επέλεγε να πληγώσει την αισθητική
όσων χρησιμοποιούσαν τον χώρο βρομίζοντάς τον, τραυματίζοντας τη γυαλιστερή, καθαρή επιφάνειά του.
Η τελευταία αυτή σκέψη οδήγησε το βλέμμα του στον καθρέφτη πίσω του, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με το είδωλό του. Σε λίγους μήνες θα έκλεινε τα είκοσι εννιά και κάτω απ’ το σκληρό λευκό φως του ασανσέρ διέκρινε τις
ρυτίδες που είχαν αρχίσει να πληγώνουν το δέρμα του, στο μέτωπο και γύρω απ’ τα μάτια. Το αλκοόλ, η έλλειψη
ύπνου, οι κάθε είδους καταχρήσεις της ξέφρενης παριζιάνικης ζωής του είχαν αρχίσει να φανερώνουν τις συνέπειές
τους στο όμορφο πρόσωπό του.
Να, χτες πάλι, το ξημέρωμα τον είχε βρει να πηγαίνει από πάρτι σε πάρτι, απ’ το ένα κλαμπ στο επόμενο, αλλάζοντας παρέες πιο γρήγορα απ’ ό,τι άδειαζε τα ποτήρια της σαμπάνιας.
Photo cover:pixabay.com/kalhh/knife
Διαβάστε επίσης:
