Η Μάγια Αγγέλου (Maya Angelou) με πραγματικό όνομα: Marguerite Annie Johnson γεννήθηκε στις 4 Απριλίου 1928 και πέθανε σαν σήμερα 28 Μαΐου 2014. Ήταν Αμερικανίδα ποιήτρια, τραγουδίστρια, πεζογράφος, ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των πολιτών και καθηγήτρια πανεπιστημίου. Κυκλοφόρησε επτά αυτοβιογραφίες, τρεις μελέτες, αρκετές ποιητικές συλλογές καθώς και μια λίστα από θεατρικές παραστάσεις, ταινίες και τηλεοπτικά προγράμματα μέσα σε 50 χρόνια. Έλαβε δεκάδες βραβεία και πάνω από 50 τιμητικές διακρίσεις. Η Αγγέλου είναι περισσότερο γνωστή για τις επτά αυτοβιογραφίες της, οι οποίες επικεντρώνονται στην παιδική της ηλικία και στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής της. Η πρώτη αυτοβιογραφία της με τίτλο I Know Why the Caged Bird Sings (1969) περιγράφει την ζωή της μέχρι την ηλικία των 17 ετών και της χάρισε διεθνή αναγνώριση.
Έγινε ποιήτρια και συγγραφέας αφότου ανέλαβε μια σειρά από δουλειές ως νεαρή ενήλικας, συμπεριλαμβανομένων των μαγείρισσα, πόρνη, χορεύτρια σε νυχτερινά μαγαζιά, τραγουδίστρια, ηθοποιός στην όπερα Porgy and Bess, συντονίστρια σε συνέδρια της βόρειο-χριστιανών και δημοσιογράφος στην Αίγυπτο και την Γκάνα κατά την διάρκεια της αποικιοκρατίας της Αφρικής. Ήταν σκηνοθέτης, ηθοποιός, συγγραφέας και παραγωγός παραστάσεων, ταινιών και τηλεοπτικών προγραμμάτων. Το 1982 έγινε η πρώτη καθηγήτρια στο Τμήμα Αμερικανικών Σπουδών στο Wake Forest University της Βόρειας Καρολίνα. Ήταν ενεργό μέλος του Κινήματος των Δικαιωμάτων των Πολιτών και εργάστηκε μαζί με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και τον Μάλκολμ Χ. Ξεκινώντας την δεκαετία του 1990, έκανε περίπου 80 εμφανίσεις ανά έτος ως επισκέπτρια καθηγήτρια σε διάφορα πανεπιστήμια ; κάτι που το συνέχισε μέχρι την ηλικία των 80 ετών. Το 1993, η Αγγέλου αφηγήθηκε το ποίημά της “On the Pulse of Morning” στην ορκωμοσία του Προέδρου Μπιλ Κλίντον και έγινε η πρώτη ποιήτρια που απήγγειλε ποίημά της σε ορκωμοσία Προέδρου των ΗΠΑ μετά τον Robert Frost στην ορκωμοσία του Προέδρου John F. Kennedy το 1961.
Με την έκδοση του βιβλίου I Know Why the Caged Bird Sings, η Αγγέλου παρουσίασε διάφορα θέματα της προσωπικής της ζωής. Ήταν εκπρόσωπος των μαύρων και των γυναικών της Αμερικής και τα έργα της θεωρούνται ότι υπερασπίζονται τον πολιτισμό των μαύρων. Τα έργα της χρησιμοποιούνται ευρέως στα σχολεία και στα πανεπιστήμια όλου του κόσμου παρόλο που έχουν γίνει προσπάθειες να αποσυρθούν τα βιβλία της από κάποιες βιβλιοθήκες των ΗΠΑ. Τα γνωστότερα έργα της Αγγέλου κατατάσσονται στην κατηγορία των αυτοβιογραφικών μυθιστορημάτων, ωστόσο πολλοί κριτικοί λογοτεχνίας τα θεωρούν αυτοβιογραφίες. Η Αγγέλου έκανε προσπάθεια να αμφισβητήσει την κοινή δομή της αυτοβιογραφίας μέσω της κριτικής, της αλλαγής και της επέκτασης του είδους. Τα βιβλία της επικεντρώνονται σε θέματα όπως ο ρατσισμός, η ταυτότητα, η οικογένεια και τα ταξίδια.
Η Αγγέλου ανέδειξε την εμπειρία τού να είναι κανείς αφρικανικής καταγωγής στις Ηνωμένες Πολιτείες.[4][6] Θεωρείται από τις πιο σπουδαίες Αμερικανίδες ποιήτριες και συγγραφείς,[7] ως «μια από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές μορφές της Αμερικής κατά την τελευταία 50ετία»[8] και μια από τις «μεγαλύτερες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας».
Γεννήθηκε στο Σαιντ Λούις του Μιζούρι, στις 4 Απριλίου 1928. Ήταν το δεύτερο παιδί του Bailey Johnson, διατροφολόγου στο ναυτικό, και της Vivian Johnson, νοσοκόμας. Ο μεγαλύτερος αδερφός της, Bailey Jr, της είχε δώσει το ψευδώνυμο Μάγια, που προερχόταν από το “My” ή το “Mya Sister”. Όταν η Αγγέλου ήταν τριών και ο αδερφός της τεσσάρων, ο γάμος των γονιών τους έληξε και ο πατέρας τους τούς έστειλε στο Αρκάνσας, μόνους τους με το τρένο, ώστε να ζήσουν με την γιαγιά από την πλευρά του πατέρα τους, Annie Henderson. Παρόλο που τα οικονομικά των αφροαμερικανών εκείνης της εποχής ήταν αρκετά περιορισμένα, η γιαγιά της Αγγέλου είχε μια οικονομική ευημερία κατά την Μεγάλη Ύφεση και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεδομένου ότι το κατάστημα που διηύθυνε πωλούσε τα αναγκαία προϊόντα και η ίδια έκανε “σοφές και ειλικρινείς επενδύσεις”.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο πατέρας της επέστρεψε την ίδια και τον αδερφό της στην μητέρα τους στο St. Louis. Σε ηλικία 8 ετών, ενώ έμενε με την μητέρα της, η Αγγέλου κακοποίηθηκε σεξουαλικά από τον φίλο της μητέρας της, έναν άνδρα με το όνομα Freeman. Η Αγγέλου ανέφερε το γεγονός στον αδερφό της, ο οποίος το είπε στην υπόλοιπη οικογένεια. Ο Freeman καταδικάστηκε ως ένοχος αλλά μπήκε στην φυλακή για μόλις μια ημέρα. Τέσσερις ημέρες μετά την αποφυλάκισή του, δολοφονήθηκε, προφανώς από τους θείους της Αγγέλου. Η Αγγέλου έγινε κωφάλαλη για σχεδόν πέντε χρόνια, πιστεύοντας όπως ανέφερε, “Πίστευα ότι η φωνή μου τους σκότωσε ; σκότωσα αυτόν τον άνδρα επειδή είπα το όνομά του. Και τότε σκέφτηκα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να ξαναμιλήσω επειδή η φωνή μου θα σκότωσε τον οποιονδήποτε …” Σύμφωνα με την Marcia Ann Gillespie και τους συνεργάτες της, οι οποίοι έγραψαν μια βιογραφία της Αγγέλου, ήταν κατά την διάρκεια εκείνης την περιόδου που η Αγγέλου ανέπτυξε την εξαιρετική της μνήμη, την αγάπη της για τα βιβλία και την λογοτεχνία και την ικανότητά της να ακούει και να παρατηρεί τον κόσμο γύρω της.
Λίγο μετά την δολοφονία του Freeman, η Αγγέλου και ο αδερφός της στάλθηκαν πίσω στην γιαγιά τους. Η Αγγέλου ευχαρίστησε την δασκάλα και φίλη της οικογένειάς της Bertha Flowers, που την βοήθησε να ξαναμιλήσει. Γνωρίστηκε με συγγραφείς όπως ο Κάρολος Ντίκενς, ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ, ο Edgar Allan Poe, ο Douglas Johnson και ο James Weldon Johnson – συγγραφείς που επηρέασαν την ζωή και την καριέρα της, αλλά και με μαύρες γυναίκες καλλιτέχνιδες όπως οι Frances Harper, Anne Spencer και Jessie Fauset.
Όταν η Αγγέλου ήταν 14 ετών, η ίδια και ο αδερφός της μετακόμισαν μαζί με την μητέρα τους στο Όκλαντ της Καλιφόρνια. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αγγέλου φοίτησε στο Labor School της Καλιφόρνια. Πριν την αποφοίτησή της, εργάστηκε ως οδηγός τρόλεϊ στο Σαν Φρανσίσκο και ήταν η πρώτη μαύρη γυναίκα οδηγός.Τρεις εβδομάδες μετά την αποφοίτησή της, σε ηλικία 17 ετών, γέννησε τον γιο της Κλάϊντ (ο οποίος αργότερα άλλαξε το όνομά του σε Guy Johnson).
Πρώιμη καριέρα : 1951-61
Το 1951 η Αγγέλου παντρεύτηκε τον Έλληνα ηλεκτρολόγο, πρώην ναυτικό και μουσικό Tosh Angelos, παρά την καταδίκη των διαφυλετικών σχέσεων εκείνη την εποχή και την αποδοκιμασία της μητέρας της. Εκείνη την εποχή έλαβε μαθήματα σύγχρονου χορού και συνάντησε τους χορευτές και χορεογράφους Alvin Ailey και Ruth Beckford. Η Αγγέλου και ο Ailey έγιναν χορευτικό ζευγάρι και αποκαλούνταν “Al and Rita”, κάνοντας εμφανίσεις μοντέρνου χορού σε διάφορα σωματεία σε όλο το Σαν Φρανσίσκο αλλά χωρίς να γίνουν ποτέ πετυχημένοι. Η Αγγέλου, ο σύζυγός της και ο γιος της μετακόμισαν στην Νέα Υόρκη ώστε να μπορέσει να σπουδάσει αφρικανικό χορό με τον χορευτή από το Τρινιδάδ Pearl Primus αλλά επέστρεψαν στο Σαν Φρανσίσκο ένα χρόνο αργότερα.
Μετά την λήξη του γάμου της Αγγέλου το 1954, η ίδια άρχισε να χορεύει επαγγελματικά σε διάφορα κλαμπ του Σαν Φρανσίσκο, συμπεριλαμβανομένου του Purple Onion, όπου τραγουδούσε και χόρευε ταυτόχρονα. Μέχρι εκείνη την περίοδο χρησιμοποιούσε το όνομα “Marguerite Johnson” ή “Rita”, αλλά μετά την παρατροπή των μάνατζέρ της άλλαξε το επαγγελματικό της όνομα σε “Maya Angelou” (το ψευδώνυμό της). Από το 1954 έως το 1955, η Αγγέλου έκανε περιοδεία στην Ευρώπη με την παραγωγή της όπερας Porgy and Bess. Ξεκίνησε να μαθαίνει την γλώσσα της κάθε χώρας που επισκεπτόταν και μέσα σε ελάχιστα χρόνια απέκτησε άριστη γνώση σε αρκετές γλώσσες. Το 1957, η Αγγέλου ηχογράφησε το πρώτο της άλμπουμ, Miss Calypso, σε ύφος μουσικής φολκ, κάντρυ και ρέγκε, το οποίο κυκλοφόρησε σε CD το 1996. To 1969 εξέδοσε το δίσκο The Poetry οf Maya Angelou,[γ] με απαγγελίες ποιημάτων της.
Η Αγγέλου συνάντησε τον μυθιστοριογράφο John Oliver Killens το 1959 και, με την παρότρυνσή του, μετακόμισε στην Νέα Υόρκη για να επικεντρωθεί στην συγγραφική καριέρα της. Έγινε μέλος του Harlem Writers Guild, όπου συνάντησε αρκετούς σημαντικούς αφροαμερικανούς συγγραφείς, συμπεριλαμβανομένων των John Henrik Clarke, Rosa Guy, Paule Marshall και Julian Mayfield, και εξέδωσε το πρώτο της μυθιστόρημα. Το 1960, αφού συνάντησε τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και άκουσε μια ομιλία του, η ίδια και ο Killens οργάνωσαν το “θρυλικό” Cabaret for Freedom προκειμένου να ενισχύσουν το Southern Christian Leadership Conference (SCLC), του οποίου ορίστηκε συντονίστρια. Σύμφωνα με τον Lyman Hagen, η συνεισφορά της στα πολιτικά δικαιώματα ήταν πετυχημένη και αρκετά αποτελεσματική. Την ίδια περίοδο η Αγγέλου ξεκίνησε τον ακτιβισμό.
Από την Αφρική μέχρι το Caged Bird : 1961-69
Το 1961 η Αγγέλου συμμετείχε στην παράσταση του Ζαν Ζενέ The Blacks, μαζί με τους Abbey Lincoln, Roscoe Lee Brown, James Earl Jones, Louis Gossett, Godfrey Cambridge και Cicely Tyson. Την ίδια χρονιά συναντήθηκε με τον βορειοαφρικανό Vusumzi Make; δεν παντρεύτηκαν ποτέ επίσημα. Η ίδια, ο γιος της Guy και ο Make μετακόμισαν στο Κάιρο, όπου η Αγγέλου εργάστηκε ως εκδότρια στην εβδομαδιαία αγγλική εφημερίδα The Arab Observer. Το 1962, η σχέση της με τον Make έληξε και η ίδια με τον γιος της μετακόμισαν στην Γκάνα ώστε ο τελευταίος να μπορέσει να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο, ωστόσο είχε ένα σοβαρό ατύχημα με το μηχανάκι. Η Αγγέλου παρέμεινε στην Γκάνα για την ανάρρωσή του και τελικά έμεινε στην χώρα μέχρι το 1965. Έγινε διευθύντρια στο Πανεπιστήμιο της Γκάνα και ήταν ενεργό μέλος στην αφροαμερικανική κοινότητα της χώρας. Ήταν εκδότρια και συντάκτης στην εφημερίδα The African Review, περιοδική συγγραφέας στην εφημερίδα Ghanaian Times, έγραψε κείμενα και έκανε εκπομπές στο Radio Ghana ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Εθνικό Θέατρο της Γκάνα. Συμμετείχε στην αναβίωση της παράστασης The Blacks στην Γενεύη και το Βερολίνο.
Στην Γκάνα έγινε στενή φίλη με τον Μάλκολμ Χ κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Η Αγγέλου επέστρεψε στις ΗΠΑ το 1965 για να βοηθήσει τον Μάλκολμ Χ να δημιουργήσει έναν οργανισμό για τα πολιτικά δικαιώματα, την Organization of Afro-American Unity; ο Μάλκολμ Χ δολοφονήθηκε λίγο μετά. Καταρρακωμένη, επισκέφτηκε τον αδερφό της στην Χαβάη, όπου κηνύγησε μια καριέρα στο τραγούδι και έπειτα επέστρεψε στο Λος Άντζελες για να επικεντρωθεί στην συγγραφική καριέρα της. Εργάστηκε ως ερευνήτρια και κατέγραψε τις ταραχές που σημειώθηκαν στην Χαβάη το 1965. Έγραψε θεατρικά έργα, στα οποία πρωταγωνίστησε, και επέστρεψε στην Νέα Υόρκη το 1967. Συνάντησε την Rosa Guy και ανανέωσε την φιλία της με τον James Baldwin, τον οποίο είχε συναντήσει στο Παρίσι την δεκαετία του 1950 και τον οποίο αποκαλούσε “αδερφό” εκείνη την εποχή. Ο φίλος της Jerry Purcell παρείχε στην Αγγέλου μια επιχορήγηση για να συνεχίσει το γράψιμο.
Το 1968 ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ζήτησε από την Αγγέλου να διοργανώσει μια πορεία. Η ίδια συμφώνησε αλλά “την ανέβαλλε ξανά” και μετά από μια “μακάβρια στροφή της μοίρας”, ο Μάλκολμ Χ δολοφονήθηκε στα 40α της γενέθλια (4 Απριλίου). Καταρρακωμένη ξανά, ο φίλος της James Baldwin την ενθάρρυνε ξανά και την έβγαλε από την κατάθλιψη. Όπως αναφέρει ο Gillespie, “Μπορεί το 1968 να ήταν ένα έτος μεγάλου πόνου, απώλειας και θλίψης, ωστόσο ήταν επίσης το έτος που η Αμερική συνειδητοποίησε για πρώτη φορά το μέγεθος του πνεύματος και της ιδιοφυΐας της Μάγιας Αγγέλου”. Παρόλο που δεν είχε σχεδόν καθόλου εμπειρία, έγραψε, έκανε την παραγωγή και αφηγήθηκε το Blacks, Blues, Black!, μια σειρά ντοκιμαντέρ σε δέκα επεισόδια που είχαν ως θέμα την σύνδεση μεταξύ της μπλουζ μουσικής και της αφρικανικής κληρονομιάς των αφροαμερικανών. Έγραψε και αφηγήθηκε επιπλέον την σειρά ντοκιμαντέρ “οι Αφρικανισμοί που υφίστανται ακόμα στις ΗΠΑ” για την Εθνική Εκπαιδευτική Τηλεόραση, τον προάγγελο του PBS. Το 1968 έλαβε έμπνευση κατά την διάρκεια ενός δείπνου με τον Μπάλντουιν, τον καρτουνίστα Jules Feiffer και την σύζυγό του Judy, και με την προτροπή του εκδότη Robert Loomis, έγραψε την πρώτη της αυτοβιογραφία, I Know Why the Caged Bird Sings, η οποία δημοσιεύτηκε το 1969 και της απέφερε διεθνή αναγνώριση και διάκριση.
Μετέπειτα καριέρα
Το έργο της Αγγέλου Georgia, Georgia, σε παραγωγή μιας σουηδικής εταιρείας κινηματογράφου και με τα γυρίσματα να γίνονταν στην Σουηδία, το πρώτο σενάριο που γράφτηκε από μια μαύρη γυναίκα, κυκλοφόρησε το 1972. Έγραψε επίσης το τραγούδι τίτλων της ταινίας παρόλο που είχε ελάχιστη συμμετοχή στην ταινία. Η Αγγέλου παντρεύτηκε τον Ουαλό ξυλουργό και πρώην σύζυγο της Germaine Greer, Paul du Feu, στο Σαν Φρανσίσκο το 1973. Τα επόμενα δέκα χρόνια, όπως αναφέρει ο Gillespie, “Η Αγγέλου είχε κάνει περισσότερα πράγματα από όσα ήλπιζαν οι περισσότεροι καλλιτέχνες να πετύχουν σε όλη την διάρκεια της ζωής τους”. Η Αγγέλου εργάστηκε ως συνθέτρια, γράφοντας στίχους για την τραγουδίστρια Roberta Flack, και συνθέτοντας μουσική για ταινίες. Έγραψε άρθρα, μικρές ιστορίες, σενάρια για την τηλεόραση, ντοκιμαντέρ, αυτοβιογραφίες και ποίηση, έκανε την παραγωγή σε θεατρικά έργα και ήταν επισκέπτρια καθηγήτρια σε αρκετά κολέγια και πανεπιστήμια. Ήταν μια “απρόθυμη ηθοποιός” και ήταν υποψήφια για βραβείο Tony το 1973 για τον ρόλο της στην ταινία Look Away. Ως θεατρική σκηνοθέτης, το 1988 ανέλαβε να ανεβάσει το έργο του Errol John Moon on a Rainbow Shawl στο θέατρο Almeida στο Λονδίνο.
Το 1977 η Αγγέλου εμφανίστηκε στην τηλεοπτική μίνι-σειρά Roots. Έλαβε μια πληθώρα βραβείων κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, συμπεριλαμβανομένων πάνω από τριάντα τιμητικών διακρίσεων από κολέγια και πανεπιστήμια όλου του κόσμου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Αγγέλου συνάντησε την Όπρα Γουίνφρεϋ όταν η Γουίνφρεϋ εργαζόταν στην τηλεόραση στην Βαλτιμόρη του Μέριλαντ ; αργότερα η Αγγέλου θα γινόταν η στενή φίλη και μέντορας της Γουίνφρεϋ. Το 1981 η Αγγέλου και ο du Feu χώρισαν. Επέστρεψε στις νότιες ΗΠΑ το 1981 επειδή ένιωθε ότι έπρεπε να συμβιβαστεί με το παρελθόν της εκεί και παρόλο που δεν κατείχε κάποιο πτυχίο, δέχτηκε την θέση της καθηγήτριας στο Τμήμα Αμερικανικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Wake Forest στο Winston-Salem της Βόρειας Καρολίνα, όπου ήταν από τους ελάχιστους καθηγητές πλήρους απασχόλησης. Από τη στιγμή εκείνη και έπειτα, θεωρούσε τον εαυτό της ως “μια καθηγήτρια που γράφει”. Η Αγγέλου δίδαξε μια ποικιλία από μαθήματα τα οποία αντανακλούσαν τα ενδιαφέροντά της όπως ήταν η φιλοσοφία, η ηθική, η θεολογία, η επιστήμη, το θέατρο και η συγγραφή. Η εφημερίδα The Winston-Salem Journal ανέφερε ότι παρόλο που η Αγγέλου έκανε αρκετούς φίλους στο πανεπιστήμιο, “ποτέ δεν απογοητεύτηκε από την κριτική που της άσκησαν άνθρωποι οι οποίοι θεωρούσαν ότι ήταν περισσότερο μια διασημότητα παρά μια διάνοια”. Το τελευταίο μάθημα που δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Wake Forest ήταν το 2011 αλλά σχεδίαζε να διδάξει ακόμα μια φορά στα τέλη του 2014. Η τελευταία της εμφάνιση ως καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο ήταν στα τέλη του 2013. Ξεκινώντας από την δεκαετία του 1990, η Αγγέλου συμμετείχε ενεργά στις διαλέξεις υπό την μορφή ξεναγήσεων, κάτι που συνέχισε μέχρι την ηλικία των 80 ετών.
Το 1993 η Αγγέλου αφηγήθηκε το ποίημα “On the Pulse of Morning” στην ορκωμοσία του Προέδρου Μπιλ Κλίντον και έγινε η πρώτη ποιήτρια που αφηγήθηκε ποίημά της σε τελετή ορκωμοσίας μετά τον Robert Frost στην ορκωμοσία του Προέδρου John F. Kennedy το 1961. Η αφήγησή της οδήγησε σε μεγαλύτερη φήμη και αναγνώριση του προηγούμενου έργου της και επέκτεινε τα ενδιαφέροντά της “πέρα από φυλετικά, οικονομικά και εκπαιδευτικά όρια”. Η ηχογράφηση του ποιήματος της χάρισε ένα βραβείο Γκράμμυ. Τον Ιούνιο του 1995, κυκλοφόρησε το “δεύτερο ‘δημόσιο’ ποίημά της”, όπως το αποκάλεσε ο Richard Long, με τον τίτλο “A Brave and Startling Truth”, το οποίο μνημόνευε την 50η επέτειο των Ηνωμένων Εθνών.
Η Αγγέλου πέτυχε τον στόχο της και το 1996 σκηνοθέτησε την ταινία Down in the Delta, στην οποία συμμετείχαν οι ηθοποιοί Alfre Woodard και Wesley Snipes. Συνεργάστηκε την ίδια χρονιά με τους καλλιτέχνες Ashford & Simpson στα επτά από τα έντεκα κομμάτια του άλμπουμ τους Been Found. Το άλμπουμ χάρισε στην Αγγέλου τρεις εμφανίσεις στο Billboard. Το 2000 δημιούργησε μια πετυχημένη συλλογή προϊόντων για την Hallmark, συμπεριλαμβανομένων των ευχετήριων καρτών και διακοσμητικών αντικειμένων για το σπίτι. Απάντησε στους κριτικούς οι οποίοι την κατηγόρησαν πως έγινε υπερβολική εμπορική αναφέροντας ότι “η εταιρεία διατήρησε τον ρόλο της ως ‘η ποιήτρια του λαού’ “. Πάνω από τρίαντα χρόνια αργότερα, η Αγγέλου ξεκίνησε να γράφει την ιστορία της ζωής της και το 2002 ολοκλήρωσε την έκτη αυτοβιογραφία της A Song Flung Up to Heaven.
Η Αγγέλου οργάνωσε μια εκστρατεία για το Δημοκρατικό Κόμμα στις προεδρικές εκλογές του 2008, δίνοντας δημόσια υποστήριξη στην Χίλαρυ Κλίντον. Στο πρώτο ντιμπέιτ στην Βόρεια Καρολίνα, η εκστρατεία της Κλίντον εξέδωσε διαφημίσεις όπου φιγουράριζε ένα απόσπασμα της Αγγέλου. Οι διαφημίσεις αυτές αποτελούσαν μέρος της προσπάθειας της Κλίντον να υποστηρίξει την μαύρη κοινότητα ; ωστόσο ο Ομπάμα κέρδισε στη Βόρεια Καρολίνα με 29 επιπλέον ψήφους και λαμβάνοντας το 80% των ψήφων των μαύρων. Όταν η εκστρατεία της Κλίντον ολοκληρώθηκε, η Αγγέλου υποστήριξε τον Μπαράκ Ομπάμα ο οποίος κέρδισε στις εκλογές και έγινε ο πρώτος αφρο-αμερικανός πρόεδρος των ΗΠΑ. Η ίδια ανέφερε “Μεγαλώνουμε πέρα από τα στερεότυπα των ρατσισμού και του σεξισμού”.
Στα τέλη του 2010, η Αγγέλου δώρισε τα προσωπικά της έγγραφα και αναμνηστικά της καριέρας της στο Schomburg Center για την Έρευνα πάνω στον Πολιτισμό των Μαύρων στο Χάρλεμ. Αποτελούνταν από περισσότερα από 340 κουτιά με έγγραφα τα οποία περιλάμβαναν τις χειρόγραφες σημειώσεις της για το βιβλίο I Know Why the Caged Bird Sings[δ], ένα τηλεγράφημα του 1982 από τον Coretta Scott King, μηνύματα θαυμαστών αλλά και προσωπική και επαγγελματική αλληλογραφία από συναδέλφους της όπως ο εκδότης της Robert Loomis.
ο 2013, σε ηλικία 85 ετών, η Αγγέλου κυκλοφόρησε την έβδομη αυτοβιογραφία της σειράς, με τίτλο Mom & Me & Mom, η οποία επικεντρώνεται στην σχέση με την μητέρα της.
Τιμές
Η Μάγια Αγγέλου έλαβε δημόσιες θέσεις, όπως στη Bicentennial Commission, όπου διορίστηκε από τον πρόεδρο Τζέραλντ Φορντ τo 1970, στην Commission for International Woman of the Year, όπου διορίστηκε από τον πρόεδρο Τζίμυ Κάρτερ και πολλές τιμητικές βραβεύσεις και διακρίσεις.
To 1993 απήγγηλε το ποίημα «On the Pulse of the Morning» κατά την τελετή ανάληψης της Προεδρίας των ΗΠΑ από τον Μπιλ Κλίντον και το 2000 έλαβε, για τη συνολική προσφορά της στην ποίηση το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών (National Medal of Arts). Συνέθεσε, επιπλέον, το ποίημα «Amazing Peace» για την τελετή φωτισμού του χριστουγεννιάτικου δέντρου του Λευκού Οίκου το 2005. Το 2010 η Μάγια Αγγέλου έλαβε από τον πρόεδρο Ομπάμα το Μετάλιο της Ελευθερίας (Presidential Medal of Freedom), την ύψιστη πολιτική διάκριση που προβλέπεται από το αμερικανικό κράτος. Στις 7 Απριλίου 2015 η αμερικανική ταχυδρομική υπηρεσία (United States Postal Service -USPS) κυκλοφόρησε προς τιμήν της ειδικό γραμματόσημο, στη σειρά Forever. Της απονεμήθηκε τρεις φορές το Βραβείο Γκράμι για Μη Μουσικό Άλμπουμ – Προφορικού Λόγου (Best Spoken Word οr Non-Musical Album).
Η Μάγια Αγγέλου είχε ανακηρυχτεί, κατά τη διάρκεια της ζωής της, “επίτιμη διδάκτωρ” πάνω από πενήντα φορές.
Θάνατος
Η Αγγέλου πέθανε το πρωί της 28ης Μαΐου 2014. Την βρήκε η νοσοκόμα της. Παρόλο που είχε δημοσιοποιήσει την άσχημη κατάσταση της υγείας της και είχε ακυρώσει προγραμματισμένες εμφανίσεις της, εργαζόταν πάνω σε ένα καινούριο βιβλίο, μια αυτοβιογραφία με θέμα τις εμπειρίες της με τους εθνικούς και παγκόσμιους ηγέτες. Κατά την τελετή βράβευσής της στο Wake Forest University, ο γιος της Guy Johnson ανέφερε ότι παρόλο που η Αγγέλου είχε έναν συνεχή πόνο εξαιτίας της καριέρας της ως χορεύτριας, έγραψε τέσσερα βιβλία στα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής της.
Αφιερώματα και συλλυπητήρια μηνύματα στην Αγγέλου αποδόθηκαν από καλλιτέχνες και παγκόσμιους ηγέτες, συμπεριλαμβανομένων των Μπιλ Κλίντον και Μπαράκ Ομπάμα, του οποίου η αδερφή πήρε το όνομα της Αγγέλου. Ο Harold Augenbraum, από το Εθνικό Ίδρυμα Βιβλίου, δήλωσε ότι “η κληρονομιά της Αγγέλου είναι αυτή που οι συγγραφείς και οι αναγνώστες σε όλο τον κόσμο μπορούν να θαυμάσουν και να εμπνευστούν”. Την πρώτη εβδομάδα μετά τον θάνατο της Αγγέλου, το βιβλίο I Know Why the Caged Bird Sings ανέβηκε στο νούμερο 1 στην λίστα με τα μπεστ-σέλερ στο Amazon.com
Στις 2014-05-29, η εκκλησία Mount Zion Baptist στο Winston-Salem, στην οποία η Αγγέλου ήταν μέλος για 30 χρόνια, πραγματοποίησε ένα δημόσιο μνημόσυνο για να τιμήσει την Αγγέλου. Στις 7 Ιουνίου 2014, ένα ιδιωτικό μνημόσυνο πραγματοποιήθηκε στο Παρεκκλήσι Wait Chapel στην πανεπιστημιούπολη του Wake Forest University. Το μνημόσυνο ήταν σε ζωντανή μετάδοση στους τοπικούς σταθμούς του Winston-Salem και προβλήθηκε ζωντανά στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου. Ομιλία έβγαλαν ο γιος της, η Όπρα Γουίνφρεϊ, η Μισέλ Ομπάμα και ο Μπιλ Κλίντον. Στις 15 Ιουνίου 2014, ένα μνημόσυνο πραγματοποιήθηκε στην εκκλησία Glide Memorial στο Σαν Φρανσίσκο, όπου η Αγγέλου ήταν μέλος για πολλά χρόνια.
Το 2015 ένα γραμματόσημο των ταχυδρομείων των ΗΠΑ κυκλοφόρησε προς τιμήν της Μάγια Αγγέλου με το απόσπασμα της Joan Walsh Anglund “Ένα πουλί δεν τραγουδά επειδή έχει μια απάντηση, τραγουδά επειδή έχει ένα τραγούδι”, παρόλο που το γραμματόσημο λανθασμένα αποδίδει το απόσπασμα στην Αγγέλου. Το εν λόγω απόσπασμα προέρχεται από την συλλογή ποιημάτων της Anglund A Cup of Sun (1967).
Πηγή: wikipedia
Δείτε επίσης
