Σε ένα απόσπασμά του βιβλίου του «Ο οίκος των Κένεντι» ο ακριβοπληρωμένος συγγραφέας Τζέιμς Πάτερσον σε ένα απόσπασμα αναφέρεται και στην εμβληματική βραδιά των γενεθλίων του Τζον Κένεντι το 1962 και στο γεμάτα υπονοούμενα «Happy Birthday» της Μέριλιν Μονρόε.
Σαν σήμερα, λοιπόν στις 19 Μαΐου 1962, μία εκδήλωση για τον εορτασμό των 45ων γενεθλίων του προέδρου Κένεντι είναι σε εξέλιξη στο Μάντισον Σκουέρ Γκάρντεν της Νέας Υόρκης. Τα γενέθλια του Τζον Κένεντι ήταν δέκα ημέρες αργότερα, στις 29 Μαΐου. Ωστόσο, το Δημοκρατικό Κόμμα ήθελε να διοργανώσει ένα μεγάλο έρανο. Τα εισιτήρια για να βρεθεί κανείς σε απόσταση αναπνοής από τον ένοικο του Λευκού Οίκου με την στόφα χολιγουντιανού σταρ άγγιζαν τα 8.500 δολάρια και πήγαιναν προς ενίσχυση του ταμείου των Δημοκρατικών.
Το θέαμα περιελάβανε και… κοινούς θνητούς. Δεν μοιάζουν πολλά 10 δολάρια για να αποτελέσει κανείς μέρος της ιστορίας, ακόμα και αν την παρακολουθεί μόνο με κιάλια. Ο Πίτερ Λόουφορντ, παντρεμένος με την μεγαλύτερη αδελφή του Κένεντι, Πατρίσια, είναι ο οικοδεσπότης της εκδήλωσης. Κομψός μέσα στο σμόκιν του, έχει ανέβει στην σκηνή, αντιμέτωπος με ένα ανυπόμονο πλήθος. Το γεγονός ότι καλεί επανειλημμένα στη σκηνή την Μέριλιν Μονρόε, χωρίς εκείνη να εμφανίζεται δεν βοηθάει.
Εκείνο το διάστημα η Μέριλιν Μονρός προσπαθούσε να αναβιώσει την πολυσύχναστη προσωπική και επαγγελματική της ζωή. Ήταν ακόμα σταρ του κινηματογράφου, αλλά η ταινία της προηγούμενης χρονιάς, The Misfits, ήταν μια απογοήτευση. Ερχόταν επίσης από ένα διαζύγιο με τον Άρθουρ Μίλερ, μια εγχείρηση και μια παραμονή σε ψυχιατρικό νοσοκομείο του Μανχάταν, όλα αυτά συνδυάστηκαν για να την αφήσουν σε μια εύθραυστη κατάσταση.
Μέχρι την άνοιξη, τα πράγματα άρχισαν να πάνε καλύτερα – η Monroe εγκαταστάθηκε σε ένα νέο σπίτι στο ήσυχο τμήμα του Brentwood του Λος Άντζελες και της είχε προταθεί πρωταγωνιστικός ρόλος στο Something’s Got to Give, ένα ριμέικ της κωμωδίας του 1940 My Favorite Wife. Επιπλέον, ανυπομονούσε να εμφανιστεί στον μεγάλο έρανο των Δημοκρατικών με αφορμή τα γενέθλια του Τζον Κένεντι για να τιμήσει τον Πρόεδρο στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης στις 19 Μαΐου.
Η Monroe και ο Kennedy είχαν ήδη γνωριστεί από κοντά, αν και οι ερευνητές γενικά υποβαθμίζουν την ιδέα οποιουδήποτε είδους μακροχρόνιας σχέσης μεταξύ των δύο. Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι πέρασαν τη νύχτα μαζί μετά από ένα πάρτι στο σπίτι του Bing Crosby στο Παλμ Σπρινγκς στα τέλη Μαρτίου, κατά τη διάρκεια της οποίας, εικάζεται, ότι απηύθυνε την πρόσκληση να συμμετάσχει στον έρανο του Big Apple – μια εκδήλωση που είχε προγραμματιστεί για τον εορτασμό των 45ων γενεθλίων του.
Η Monroe άφησε το πλατό του Something’s Got to Give στις 17 Μαΐου και πέρασε τις επόμενες δύο μέρες κάνοντας πρόβες στη Νέα Υόρκη με το άγχος της να μεγαλώνει την επικείμενη στιγμή. Το βράδυ της εκδήλωσης, της ράβονταν ένα ειδικό ρούχο για την περίσταση – ένα φόρεμα σε χρώμα του δέρματος, σχεδιασμένο από τον Jean Louis, ενσωματωμένο με περισσότερα από 2.500 στρας και προσαρμοσμένο για να αγκαλιάζει τις καμπύλες της.
Το τηλεοπτικό γκαλά παρουσίασε τα ταλέντα τέτοιων σταρ όπως η Ella Fitzgerald, ο Bobby Darin και η Maria Callas. Καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας, ο ηθοποιός Peter Lawford εκμεταλλευόταν τη φήμη της Monroe ότι αργούσε και τη σύστησε συνεχώς, μόνο για να κοιτάξει πίσω σε μια άδεια σκηνή και να καλέσει τον επόμενο καλεσμένο.
Προς το τέλος της βραδιάς, η Monroe τελικά ανέβηκε στη σκηνή, με τον Lawford να την καλωσορίζει παράξενα ως «αείμνηστη Marilyn Monroe», χωρίς να μπορεί φυσικά να προβλέψει ότι λίγους μήνες μετά θα έφευγε πρόωρα από τη ζωή. Στη συνέχεια, η ηθοποιός έριξε τη γούνα της για να αποκαλύψει το φόρεμά της, τον τόνο της και τους αστραφτερούς κρυστάλλους της δίνοντας την εντύπωση ότι ήταν γυμνή και παράλληλα έλαμπε. «Η φιγούρα ήταν διάσημη», είπε ο Time. «Και για μια στιγμή που κόβει την ανάσα, οι 15.000 άνθρωποι στο Madison Square Garden νόμιζαν ότι θα τα έβλεπαν όλα».
Η Monroe ξεκίνησε την ήρεμη, αναπνευστική ερμηνεία της με το “Happy Birthday”, κερδίζοντας τον ενθουσιασμό με την ενθάρρυνση του κοινού, πριν μπει σε μια έκδοση του “Thanks for the Memory”, με επανασχεδιασμένους στίχους που επαίνεσαν τον πρόεδρο για τη σκληρή δουλειά του. Στη συνέχεια προέτρεψε τους πάντες να συμμετάσχουν στις ευχές γενεθλίων προτού η κάμερα στραφεί σε μια γιγάντια τούρτα που τελείωσε, με την πολυαναμενόμενη εμφάνισή της να τελειώνει γρήγορα.
Στη συνέχεια, ενώ ευχαρίστησε τους ερμηνευτές από τη σκηνή, ο Κένεντι αστειεύτηκε ότι μπορούσε «να αποσυρθεί αφού μου τραγουδήθηκε το «Happy Birthday» με τόσο γλυκό τρόπο».
Αν και η αποπνικτική ερμηνεία πυροδότησε τις μακροχρόνιες φήμες για τη σχέση τους –η δημοσιογράφος Dorothy Kilgallen την περιέγραψε ως «έκανα έρωτα με τον πρόεδρο στην άμεση θέαση σαράντα εκατομμυρίων Αμερικανών»– σήμανε επίσης το τέλος των αλληλεπιδράσεων τους. Η στάρλετ και ο πρόεδρος έσμιξαν για λίγο σε ένα afterparty του αφεντικού του στούντιο Άρθουρ Μπ. Κριμ, οδηγώντας στη μοναδική γνωστή φωτογραφία των δύο (μαζί με τον αδερφό Ρόμπερτ) και δεν είδαν ποτέ ξανά ο ένας τον άλλον.
Η Monroe επέστρεψε στα γυρίσματα του Something’s Got to Give μόνο για να απολυθεί αμέσως μετά τα 36α γενέθλιά της για επανειλημμένες απουσίες. Ο Φοξ προσπάθησε να την ξαναπροσλάβει αφού ο ηθοποιός Ντιν Μάρτιν απείλησε να παραιτηθεί, αλλά τα γυρίσματα δεν συνεχίστηκαν ποτέ. Στις 5 Αυγούστου, η Monroe βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της στο Brentwood από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Δεκαπέντε μήνες αργότερα, ο Πρόεδρος Κένεντι την ακολούθησε σε έναν πρόωρο θάνατο.
Ενώ το “Happy Birthday, Mr. President” διήρκεσε ένα λεπτό, παραμένει μια από τις διαρκείς στιγμές της Monroe, αναμφίβολα επειδή χρησιμεύει ως υπενθύμιση του μαγνητισμού της, της ζωής της στο εκτυφλωτικό προσκήνιο και της σύνδεσής της με έναν άλλο τραγικό φωτιστή από το χρόνος. Λίγα δευτερόλεπτα που όμως κατάφεραν να περάσουν στην ιστορία…
Και επίσης λόγω αυτού του φορέματος… Αγορασμένο για 12.000 δολάρια, το φόρεμα έσπασε ρεκόρ αφού πουλήθηκε πολύ αργότερα 4,8 εκατομμυρία δολάρια σε δημοπρασία το 2016 με τη νικήτρια προσφορά να πηγαίνει στην αλυσίδα μουσείων Ripley’s Believe It or Not. Ερωτηθείς για το σκεπτικό του, που ξοδεύει τόσα χρήματα, ο αντιπρόεδρος του Ripley Edward Meyer απάντησε απλά: «Πιστεύουμε ότι αυτό είναι το πιο εμβληματικό κομμάτι της ποπ κουλτούρας που υπάρχει».
Δείτε επίσης
