Το ελεύθερο πουλί χοροπηδάει
πάνω στου ανέμου τη πλάτη
κι απ’ την ορμή του παρασύρεται
ώσπου το ρεύμα του να τελειώσει
και βυθίζει τα φτερά του
στις πορτοκαλιές ηλιαχτίδες
τολμώντας να ζητήσει
τον ουρανό δικό του.
Μα ένα πουλί που νευρικά βαδίζει
μες στο στενό κλουβί του
σπάνια μπορεί να δει παραπέρα
απ’ της οργής του τα κάγκελα
τα φτερά του είναι κομμένα
και τα πόδια του δεμένα
οπότε ανοίγει το λαιμό του
να κελαηδήσει.
Στο κλουβί, το πουλί κελαηδάει
μ’ ένα τιτίβισμα φοβισμένο
για κείνα, τ’ άγνωστα
που ακόμα τόσο λαχταρά.
κι η μελωδία του ακούγεται
στο μακρινό το λόφο
γιατί το πουλί στο κλουβί
τραγουδάει για την ελευθερία.
Το ελεύθερο πουλί συλλογίζεται
το επόμενο αεράκι που θα φτάσει
και τους ανέμους να γλυκαίνουν
μέσα από την ανάσα των δέντρων
και τα παχιά σκουλήκια να καρτερούν
πάνω στο φωτεινό της αυγής γρασίδι
και αποκαλεί πια
όλον τον ουρανό
Δικό του.
Μα στο κλουβί, ένα πουλί στέκει
πάνω στον τάφο των ονείρων
η σκιά του φωνάζει
σε ένα εφιαλτικό ρεύμα
τα φτερά του είναι κομμένα
και τα πόδια του δεμένα
οπότε ανοίγει το λαιμό του
να κελαηδήσει.
Στο κλουβί, το πουλί κελαηδάει
μ’ ένα τιτίβισμα φοβισμένο
για κείνα, τ’ άγνωστα
που ακόμα τόσο λαχταρά.
κι η μελωδία του ακούγεται
στο μακρινό το λόφο
γιατί το πουλί στο κλουβί
τραγουδάει για την ελευθερία.
Μάγια Αγγέλου, “Εγκλωβισμένο πουλί”
Photo cover:pixabay.com/Yuri_B/abstract
Διαβάστε επίσης:
