Ήταν το 1961, όταν μια εταιρεία παραγωγής που συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη έκανε μήνυση σε εκείνη, αλλά και στους διευθυντές των μεγάλων εφημερίδων της εποχής, που είχαν φιλοξενήσει τις δηλώσεις δυσαρέσκειάς της.
Όλα ξεκίνησαν το 1957, η Αλίκη, όπου ήδη γύριζε δύο ταινίες, δέχτηκε και άλλη μία πρόταση από μία σχετικά άγνωστη εταιρεία παραγωγής της εποχής. Σύμφωνα με τον γνωστό συλλέκτη Άρης Λουπάση η Adams Films, των αδερφών Αδάμη, της προτείνει την ταινία «Θολά νερά» (Η ζαβολιάρα) με συμπρωταγωνιστές τον Γιώργο Φούντα, τον Παντελή Ζερβό κ.ά.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν, όμως το σενάριο καθώς και η σκηνοθεσία, όπως και πολλά προβλήματα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ταλαιπωρούσαν την ηθοποιό, η οποία σε δηλώσεις της σε εφημερίδες της εποχής εξέφραζε παράπονα για τις παραλείψεις στη συγκεκριμένη ταινία.
Το έργο τελικά προγραμματίστηκε να βγει στις αίθουσες των κινηματογράφων με μεγάλη καθυστέρηση στις 4 Απριλίου 1960. Τρεις ημέρες νωρίτερα, η Βουγιουκλάκη βρέθηκε προ εκπλήξεως βλέποντας ένα διαφημιστικό της “Ζαβολιάρας”. Διαπίστωσε ότι η φωνή της ντουμπλαρίστηκε, η ίδια αντικαταστάθηκε από άλλη ηθοποιό αν και το όνομά της αναφερόταν κανονικά. Έστειλε τότε επιστολές σε εφημερίδες και περιοδικά προκειμένου να εκφράσει ανοικτά την ενόχλησή της.
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Οι επιστολές στις εφημερίδες, η μήνυση και το δικαστήριο
«Σχετικά με την ταινία “Ζαβολιάρα”, η Αλίκη Βουγιουκλάκη που διαφημίζεται σαν πρωταγωνίστριά της μάς πληροφορεί με γράμμα της ότι δεν έχει παίξει παρά μόνο ένα μέρος του ρόλου της ηρωίδος και ότι στο υπόλοιπο φιλμ έχει αντικατασταθή από άλλην ηθοποιό που εμφανίζεται με την πλάτη προς το φακό, και ότι σε όλη την ταινία δεν μιλά η ίδια αλλά έχει “ντουμπλαρισθή“», έγραφε επιστολή στην εφημερίδα “Ελευθερία“. Η δημοφιλής ηθοποιός συμπλήρωσε ότι θα ασκήσει τα νόμιμα μέτρα «για την ανοίκειο χρησιμοποίηση του ονόματός της και για την προβολή μιας ημιτελούς ταινίας που την θίγει καλλιτεχνικώς».
Από την πλευρά του, ο παραγωγός, Μάριος Αδάμης απέκρουσε τις κατηγορίες της Βουγιουκλάκη ως συκοφαντικές. Σε επιστολή του προς τα “Νέα“, στις 5 Απριλίου 1960, ο Αδάμης υποστήριξε ότι «εξεπλήρωσε όλες τις υποχρεώσεις του προς την Αλίκη Βουγιουκλάκη” και “ότι η διαμαρτυρόμενη καλλιτέχνις μετέχει εξολοκλήρου στην ταινία».
Στις 7 Απριλίου 1960, η Βουγιουκλάκη απέστειλε εκ νέου επιστολή στα “Νέα“, προκειμένου να αντικρούσει τα επιχειρήματα του παραγωγού. Όπως έγραψε, «το φιλμ διαρκεί 80 λεπτά, από τα οποία εγώ δεν εμφανίζομαι παρά μόνο στα 17, ενώ έχω αντικατασταθή από άλλην ηθοποιό σε κεφαλαιώδεις σκηνές του έργου […] Και το σπουδαιότερο: σε όλη την ταινία δεν μιλώ εγώ, αλλά άλλη συνάδελφος […] Όλα αυτά συνιστούν βαρεία προσβολή της προσωπικότητός μου, για την άρσι της οποίας κατέφυγα ήδη στην Δικαιοσύνη».
Στις 9 Απριλίου, ο Αδάμης έκανε μήνυση στην ηθοποιό. Στο κείμενο της μήνυσης ανέφερε ότι “υπέστη ηθικήν και υλικήν ζημίαν” με όσα είπε η Βουγιουκλάκη για την ταινία. Ισχυρίστηκε, επίσης, ότι αναγκάστηκε να αντικαταστήσει τη φωνή της, επειδή η ηθοποιός “επροφασίσθη ασθένειαν” ενόσω τα γυρίσματα βρίσκονταν σε εξέλιξη, με αποτέλεσμα η ταινία να μην μπορούσε να ολοκληρωθεί.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η υπόθεση να φτάσει στα δικαστήρια. Η δίκη της Βουγιουκλάκη και των εκδοτών εφημερίδων και περιοδικών πραγματοποιήθηκε στις 21 Απριλίου 1961. Η κατηγορία του παραγωγού Μάριου Αδάμη κρίθηκε αβάσιμη και οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν, καθώς οι δικαστές δέχθηκαν ότι η ηθοποιός “δεν διέδωσε ψευδή γεγονότα, διότι πράγματι αντικατεστάθη εις πολλάς σκηνάς υπό τεσσάρων ηθοποιών, ενώ ενεφανίζετο ως η μόνη πρωταγωνίστρια του έργου”.
Στη σπάνια φωτογραφία που διασώζεται από την αίθουσα του δικαστηρίου, η Αλίκη κάθεται στο εδώλιο των κατηγορούμενων, με το «θεατρικό της μέντορα» στο πλευρό της και σπουδαίο Μάριο Πλωρίτη και τους συγκατηγορούμενους Κ. Νίτσο (αρχισυντάκτης των «Νέων»), Π. Κόκκα (διευθυντής «Ελευθεροτυπίας») και Κ. Αθανασόπουλο (διευθυντής «Οθόνης»).
Σχετικά Άρθρα
