Η παρούσα κρίση είναι η μοιραία κατάληξη της θυελλώδους πολιτικής και εκκλησιαστικής κατάστασης που επικρατεί στην Ουκρανία από την ανεξαρτησία της το 1991.
Αμφισβητώντας το δικαίωμα του Οικουμενικού Θρόνου να συστήσει εκεί αυτοκέφαλη Εκκλησία, το Πατριαρχείο Μόσχας στην ουσία αμφισβητεί τα πρωτεία της Μητέρας Εκκλησίας, όπως αναφέρεται παραδοσιακά στον ύψιστο θεσμό της ορθοδοξίας ολόκληρος ο ορθόδοξος κόσμος.
Αν και στην παρούσα φάση η Μόσχα επικαλείται την ανάγκη να περισώσει την κανονική της δικαιοδοσία, δεν είναι η πρώτη φορά που αμφισβητεί τις προνομίες της Κωνσταντινούπολης. Πίσω από την αμφισβήτηση αυτήν λανθάνει η φιλοδοξία της Εκκλησίας της Μόσχας να αντιποιηθεί τα πρωτεία του Οικουμενικού Θρόνου, αναλαμβάνοντας η ίδια τα ηνία της ορθοδοξίας.
Μια τέτοια φιλοδοξία εμφανίσθηκε τον 16ο αιώνα, μετά την Άλωση της Πόλης, όταν πρωτοδιατυπώθηκε
το αφήγημα που ήθελε την Μόσχα να προορίζεται να γίνει η «Τρίτη Ρώμη». Περί τα μέσα του 19ου αιώνα ο αγώνας της Μόσχας για τον «θρόνο» της ορθοδοξίας είχε πια λάβει την μορφή ακήρυχτου πολέμου κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά και της εν γένει ελληνόφωνης ορθοδοξίας, πολέμου που διεξήχθη σε περισσότερα μέτωπα ταυτόχρονα.
Η Τρίτη Ρώμη. Η Μόσχα και ο θρόνος της ορθοδοξίας, Συγγραφέας Μασσαβέτας Αλέξανδρος
Photo cover:pixabay.com/dfedor/screenshot
Διαβάστε επίσης:
