Καταρχάς, Διδώ, θέλω να βάλεις το χέρι στην καρδιά και να μου απαντήσεις ειλικρινά: Γιατί δεν έγραψες εσύ η ίδια την αυτοβιογραφία σου; Έλεγες κατά καιρούς ότι ήθελες, αλλά όλο πίσω πίσω το πήγαινες.
Αναβολή στην αναβολή. Τελικά, έναν χρόνο πριν κλείσεις τα ογδόντα, τον καυτό μήνα Ιούλιο, μάζεψες κάτι ταλαιπωρημένα τεφτέρια, χαρτιά, πακέτα τσιγάρων κτλ. όπου κρατούσες επί χρόνια ατελείωτα τις σημειώσεις σου, πήγες στα Βασιλικά Ευβοίας, στο εξοχικό σου, έστησες κάτω από τον πλάτανο το τραπεζάκι και βάλθηκες να καταγράψεις τον βίο σου. Κλασική Διδώ, ήθελες να συνδυάσεις τα μπανάκια και το γράψιμο στην ησυχία.
Για αυτοβιογραφία το πήγαινες, αλλά… το γύρισες αμέσως σε σημειώσεις που θα εξελίσσονταν μελλοντικά σε αυτοβιογραφία, και τελικά τις παράτησες κι αυτές. Γιατί;
Πρώτον, πού το είδες το γράψιμο στην ησυχία; Η ησυχία και η αφεντιά μου ήμασταν τσακωμένες εκ γενετής.
Όπου πήγαινα, ακολουθούσαν πολλοί πεινώντες και διψώντες. Θέλαν τα καφεδάκια τους, την κοζερί τους,
τα κρασάκια τους, τα μεζεδάκια τους, τα λογάκια τους τα γλυκά. Ε, τα ’δινα, τι να ’κανα; Μετά ήταν κι
αυτός ο αέρας, βρε παιδί μου, που μου τα ’κανε μούχτι όλα. Έστηνα εγώ τα χαρτιά μου, τα μολύβια μου,
ωραία και καλά, και ξαφνικά άρχιζε να φυσοκοπάει.
Άντε κυνήγα τα χαρτιά εσύ και άντε πιάσ’ τα. Άλλα βρίσκαμε στο ρέμα, άλλα κρεμασμένα στα βάτα, άλλα
βουτηγμένα στη λάσπη.
Έλα τώρα που σε σταμάτησε ο αέρας. Εσένα δε σε σταματούσαν στρατοί, το μελτέμι θα σ’ εμπόδιζε; Μυρίζομαι ότι
δε σου άρεσε κατά βάθος η ιδέα να καθίσεις και να κάνεις απολογισμό του βίου σου …
Ονειρεύτηκα τη Διδώ, Συγγραφέας Διβάνη Λένα, Εκδόσεις Εκδόσεις Πατάκη, Δες και το e-book
Photo cover:pixabay.com/孙传明/plum
Διαβάστε επίσης:
