12 Μαρτίου 2034, 14:47 (GMT+8)
Νότια Σινική Θάλασσα
Ακόμη και μετά από είκοσι τέσσερα ολόκληρα χρόνια, εξακολουθούσε να εκπλήσσεται κάθε φορά που έβλεπε τον απέραντο ωκεανό να ηρεμεί απόλυτα μέσα σε μια στιγμή, από τη μια άκρη του ορίζοντα ώς την άλλη, σαν καλοστρωμένο τραπεζομάντηλο. Σκέφτηκε πως, αν εκείνη τη στιγμή έπεφτε μια βελόνα κάθετα στο νερό, θα διαπερνούσε ήσυχα τον τεράστιο υδάτινο όγκο, δίχως η πορεία της να διαταραχτεί από κανένα ρεύμα, και θα καρφωνόταν στον βυθό. Πόσες φορές στη διάρκεια της καριέρας της είχε βρεθεί, άραγε, στη γέφυρα ενός πλοίου, αντικρίζοντας αυτό το θαύμα της γαλήνης; Χίλιες φορές; Δύο χιλιάδες; Τις προάλλες, μια νύχτα που δεν είχε ύπνο, είχε ανοίξει τα ημερολόγιά της και είχε αθροίσει όλες τις μέρες που είχε περάσει ταξιδεύοντας στους ωκεανούς, χωρίς να διακρίνεται το παραμικρό ίχνος στεριάς στον ορίζοντα. Το σύνολό τους αντιστοιχούσε σε σχεδόν εννέα χρόνια. Η μνήμη της ταξίδεψε σ’ αυτά τα ατελείωτα χρόνια, από την εποχή που έκανε βάρδιες ως σημαιοφόρος στο ξύλινο κατάστρωμα ενός ναρκαλιευτικού, με τον ασθματικό ήχο των ντιζελοκινητήρων του στα αυτιά της, ώς τα μέσα της καριέρας της, όταν συμμετείχε σε ειδικές επιχειρήσεις σε διάφορες παράκτιες και παραποτάμιες περιοχές του κόσμου, και από εκεί στο σήμερα, όπου είχε υπό τις διαταγές της αυτά τα τρία αντιτορπιλικά κλάσης Arleigh Burke, που κινούνταν νοτιοδυτικά με ταχύτητα δεκαοκτώ κόμβων, κάτω από έναν αμείλικτο, αδιάφορο ήλιο.
Ο στολίσκος της απείχε δώδεκα ναυτικά μίλια από τον Ύφαλο Μιστσίφ των νησιών Σπράτλι, αυτού του μονίμως διαφιλονικούμενου αρχιπελάγους, σε μια αποστολή που ονομαζόταν κατ’ ευφημισμόν περιπολία ελεύθερης ναυσιπλοΐας. Απεχθανόταν αυτή την ονομασία, που, όπως και πολλά άλλα στη στρατιωτική ζωή, είχε επινοηθεί για να καλύψει τον πραγματικό σκοπό της επιχείρησης, που ήταν ξεκάθαρα η πρόκληση. Τα νερά όπου έπλεαν αποτελούσαν αδιαμφισβήτητα διεθνή ύδατα, τουλάχιστον σύμφωνα με το ισχύον δίκαιο της θάλασσας, αλλά η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας ισχυριζόταν πως επρόκειτο για χωρικά της ύδατα. Ο διάπλους του αρχιπελάγους Σπράτλι από τον στολίσκο της ήταν το ισοδύναμο της οδήγησης με παντιλίκια στο αγαπημένο γκαζόν του γείτονά σου, επειδή μετακίνησε τον φράχτη του λίγο πιο μέσα στη δική σου ιδιοκτησία. Και οι Κινέζοι το έκαναν αυτό δεκαετίες τώρα – μετακινούσαν τον φράχτη όλο και πιο πέρα, ώσπου στο τέλος θα διεκδικούσαν ολόκληρο τον Νότιο Ειρηνικό.
Ε, λοιπόν, είχε έρθει η ώρα να κάνουν μερικά παντιλίκια στην αυλή τους.
Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε την αποστολή ακριβώς έτσι, σκέφτηκε, μ’ ένα αμυδρό μειδίαμα να απαλύνει την αυστηρή έκφραση που τόσο προσεκτικά φρόντιζε να τηρεί. Ας την αποκαλέσουμε επιχείρηση παντιλίκια και όχι περιπολία ελεύθερης ναυσιπλοΐας. Έτσι, τουλάχιστον, οι ναύτες μου θα καταλάβαιναν τι στην ευχή κάνουμε εδώ πέρα.
Έριξε μια ματιά πίσω της, προς την πρύμνη της ναυαρχίδας της, του Τζον Πολ Τζόουνς. Αρκετά πιο πίσω, σε διάταξη μάχης, ακολουθούσαν τα άλλα δύο αντιτορπιλικά, το Καρλ Λέβιν και το Τσανγκ-Χουν. Ως αρχιπλοίαρχος είχε υπό τις διαταγές της αυτά τα τρία πολεμικά πλοία, καθώς και άλλα τέσσερα που ήταν ελλιμενισμένα στην πατρίδα, στο Σαν Ντιέγκο. Στο απόγειο της καριέρας της πια, έστρεψε το βλέμμα στα άλλα δύο πλοία που ακολουθούσαν τη ναυαρχίδα της, και ήταν σαν να είδε τον εαυτό της να στέκει στην απόλυτα ήρεμη επιφάνεια του ωκεανού, με τη μορφή της μια να εμφανίζεται και μια να χάνεται στο φως του ήλιου. Είδε τον εαυτό της όπως ήταν κάποτε: η νεαρή σημαιοφόρος Σάρα Χαντ. Και μετά τον είδε όπως ήταν τώρα: η μεγαλύτερη σε ηλικία, πιο σοφή πλοίαρχος Σάρα Χαντ, αρχιπλοίαρχος της 21ης Ναυτικής Μοίρας Αντιτορπιλικών. Το επίσημο μότο τους από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν «Προς τα Νησιά Σολομώντα», αλλά αυτοαποκαλούνταν «Αδάμαστα λιοντάρια», κι έτσι στα καταστρώματα των επτά πλοίων της την αποκαλούσαν με τρυφερότητα «βασίλισσα των λιονταριών».
Έμεινε λίγη ώρα εκεί, κοιτάζοντας σκεπτική τα απόνερα του πλοίου, βλέποντας την εικόνα της να εμφανίζεται και να χάνεται στο νερό. Είχε λάβει τα νέα από το ιατρικό συμβούλιο την προηγουμένη, ακριβώς πριν αποπλεύσει από τον ναύσταθμο της Γιοκοσούκα. Ο φάκελος ήταν χωμένος στην τσέπη της. Στη σκέψη της επιστολής, το αριστερό της πόδι άρχισε να πονάει στο σημείο όπου το κόκκαλο δεν είχε δέσει σωστά, και, όπως συνέβαινε πάντα, ο πόνος προκάλεσε ένα ξαφνικό μούδιασμα στη βάση της σπονδυλικής της στήλης. Νά που έβρισκε τελικά μπροστά της εκείνον τον παλιό τραυματισμό. Το ιατρικό συμβούλιο είχε αποφανθεί: αυτό θα ήταν το τελευταίο ταξίδι της βασίλισσας των λιονταριών. Της φαινόταν ασύλληπτο.
Ξάφνου, το φως άλλαξε· σχεδόν αδιόρατα. Η Χαντ παρατήρησε μια μακρόστενη σκιά να γλιστράει πάνω στη λεία επιφάνεια του νερού, που εκείνη τη στιγμή τρεμούλιασε λίγο από μια πνοή αέρα. Σήκωσε το βλέμμα της και είδε ένα λεπτό σύννεφο, το μοναδικό σε όλο τον ουρανό, να περνά από πάνω της. Έπειτα, το σύννεφο διαλύθηκε αργά, μη καταφέρνοντας να αντισταθεί στον αμείλικτο ήλιο στα τέλη του χειμώνα. Η επιφάνεια του νερού γαλήνεψε πάλι τελείως.
Οι σκέψεις της διακόπηκαν από τον ήχο βιαστικών βημάτων στη σκάλα πίσω της. Η Χαντ κοίταξε το ρολόι της. Ως συνήθως, η κυβερνήτρια του πλοίου, η αντιπλοίαρχος Τζέιν Μόρις, ερχόταν καθυστερημένη.
ΕΛΙΟΤ ΑΚΕΡΜΑΝ , ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΤΖΕΪΜΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ 2034, ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΕΠΟΜΕΝΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, NEW YORK TIMES BESTSELLER, εκδόσεις Κάκτος
Photo cover:pixabay.com/airplane
Διαβάστε επίσης:
