Σαν σήμερα το 1973 ο Μάρλον Μπράντο αρνείται το Όσκαρ που κέρδισε για την ταινία «Ο Νονός», στέλνοντας την ινδιάνα ηθοποιό Σαχίν Λιτλφίδερ στην τελετή απονομής για να περιγράψει την άσχημη κατάσταση των Ινδιάνων της Αμερικής.
Κάποιες φορές, λίγες αλλά συμβαίνει, ηθοποιοί επιλέγουν τη βραδιά των Όσκαρ για να σχολιάσουν την επικαιρότητα και να ορθώσουν πολιτικό λόγο. Κάτι παρόμοιο συνέβη και το 1973 με τον Μάρλον Μπράντο που την επόμενη μέρα προκάλεσε ντόρο στα πρωτοσέλιδα. Πράγμα που η Ακαδημία μάλλον δεν ήθελε και δεν θέλει να επαναληφθεί…
Ο Μάρλον Μπράντο λοιπον άνοιξε τον δρόμο. “Οι ομιλίες, για μεγάλο χρονικό διάστημα, ήταν σχετικά ήρεμες, εν μέρει λόγω του ελέγχου που ασκούσε το σύστημα των κινηματογραφικών στούντιο” έγραφαν οι Τζέιμς Πιάτσα και Γκέιλ Κιν στο βιβλίο τους, του 2002, Τα Βραβεία της Ακαδημίας: Η Πλήρης Ιστορία των Όσκαρ. Αυτό θα παρέμενε αν δεν υπήρχε ο Μάρλον Μπράντο.
Ο Μπράντο έσπασε, με ηχηρό τρόπο, τα ταμπού, όταν, στην τελετή απονομής του 1973, έστειλε στη θέση του την ηθοποιό Σατσίν Λιτλφέδερ (Μικρό Φτερό ήταν το επώνυμό της, γιατί ήταν Ινδιάνα) να διαμαρτυρηθεί για τη στάση του Χόλιγουντ απέναντι στους Ινδιάνους των ΗΠΑ.
Έτσι λοιπόν, τη βραδιά των Όσκαρ στις 27 Μαρτίου του 1973, και ενώ όλοι περίμεναν τον Μάρλον Μπράντο να ανέβει στην σκηνή για να παραλάβει το Όσκαρ Πρώτου Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Ο Νονός» του Φράνσις Φορντ Κόπολα, εκείνος όμως, τους επιφύλασσε μία μεγάλη έκπληξη. Αντ’ αυτού, στην σκηνή ανέβηκε μία Ινδιάνα Απάτσι, η οποία αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο του διάσημου ηθοποιού, όπως της ζήτησε και αντί για ευχαριστήριο λόγο, μίλησε για τα δικαιώματα της φυλής της, καθώς και για τον άδικο τρόπο, με τον οποίο αντιμετωπίζει η κινηματογραφική βιομηχανία τους Ινδιάνους.
Από τότε, η ζωή της Σαχίν Λιτλφέδερ ήταν ιδιαίτερα ταραχώδης, όπως είχε αναφέρει η ίδια. Και ενώ μέσα στην πορεία της συμπεριλαμβάνεται μέχρι και εξώφυλλο το Playboy, όλος ο κόσμος τη θυμάται για την πράξη της στα Όσκαρ. «Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, όταν ανακοινώθηκε πως κέρδισε. Είχα υποσχεθεί στον Μάρλον πως δε θα άγγιζα το αγαλματίδιο αν κέρδιζε. Και είχα υποσχεθεί στον παραγωγό της τελετής, Κοχ, πως δε θα ξεπερνούσα τα 60 δευτερόλεπτα. Οπότε, είχα δύο υποσχέσεις να κρατήσω», είχε αποκαλύψει η Σαχίν.
Η ίδια εξήγησε πως παρόλο που η αντιμετώπιση της στα Όσκαρ ήταν ιδιαίτερα άσχημη, αφού στα παρασκήνια ήταν πολλοί εκείνοι που την κορόιδευαν για την καταγωγή της, εκείνη ήταν περήφανη για ό,τι έκανε. Όπως περιέγραψε, μερικοί έβγαζαν κραυγές και άλλοι μιμούνταν ότι κρατούν τσεκούρια τόμαχοκ για να προσβάλλουν την καταγωγή της.
«Δεν χρησιμοποίησα τη γροθιά μου, ούτε ύβρεις. Δεν ύψωσα την φωνή μου. Αλλά προσευχήθηκα να με βοηθήσουν οι πρόγονοί μου. Ανέβηκα εκεί σαν πολεμίστρια, με χάρη, τόλμη, ομορφιά και ταπεινότητα. Όλα προερχόμενα από τον λαό μου. Μίλησα από καρδιάς και αυτό μου αρκεί», έχει δηλώσει.
Σε συνέντευξή της το περασμένο καλοκαίρι στον Guardian, η Σαχίν Λιτλφέδερ είχε αποκαλύψει πως τα τελευταία χρόνια πάσχει από καρκίνο του μαστού, οπότε δεν γνωρίζει αν θα καταφέρει να δώσει κάποια άλλη συνέντευξη. «Είμαι πολύ άρρωστη. Έχω καρκίνο του μαστού σε τελικό στάδιο, που έχει κάνει μετάσταση στο δεξιό μου πνεύμονα. Κάνω χημειοθεραπείες εδώ και καιρό. Ως αποτέλεσμα, η μνήμη μου δεν είναι τόσο καλή, όπως ήταν. Είμαι διαρκώς κουρασμένη και είναι λογικό, αν σκεφτείς πως ο καρκίνος είναι μια δουλειά πλήρους απασχόλησης», είπε στην αρχή της συνέντευξής της.
«Θα πάω στον κόσμο των προγόνων μου. Σας λέω αντίο. Κέρδισα το δικαίωμα να είμαι ο εαυτός μου»
Με ειλικρινή διάθεση παραδέχτηκε στη συνένετυξη πως παρόλο που είναι περήφανη Ινδιάνα, ο τρόπος που αντιμετώπιζε το Χόλιγουντ την φυλή της, της δημιούργησε και εκείνης αμφιβολίες για την ταυτότητά της. Μάλιστα, εξομολογήθηκε πως κάποια περίοδο κατέρρευσε ψυχικά και έφτασε πολύ κοντά στην αυτοκτονία: «Ήμουν σε σύγχυση με την ίδια μου την ταυτότητα. Υπέφερα. Ήθελαν να κάνουν τους Ινδιάνους λευκούς, κάτι άλλο από αυτό, που ήμασταν. Κι αυτό μας οδήγησε σε τρομερό πόνο, αυτοκτονίες, αλκοολισμό, φυλακές».
Στο τέλος εξήγησε πως πλέον δεν την αγγίζουν όσα έγιναν, αφού πήρε μεγάλη δύναμη από τις εμπειρίες της. Της αρκεί που έμεινε αυθεντική και είναι έτοιμη να πει το αντίο και κατέληξε: «Όταν πάω στον κόσμο των πνευμάτων, θα πάρω όλες αυτές τις ιστορίες μαζί μου. Όμως, όσο είμαι εδώ μπορώ να μοιραστώ μερικές. Θα πάω στον κόσμο των προγόνων μου. Σας λέω αντίο. Κέρδισα το δικαίωμα να είμαι ο εαυτός μου»
Δείτε επίσης
