Μια από τις ενδιαφέρουσες πτυχές της βιογραφίας του Alois Alzheimer είναι ότι πέθανε χωρίς να γνωρίζει την υπέρβαση της ανακάλυψής του. Ποτέ δεν πίστευε ότι ο άνθρωπος θα έφτανε στον 21ο αιώνα χωρίς να έχει βρει τρόπο να αναστρέψει αυτή την ασθένεια.
Δυστυχώς, μάλλον όλοι είμαστε εξοικειωμένοι με τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Αλλά ίσως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν την ιστορία του ανθρώπου που την ανακάλυψε: του Alois Alzheimer. Η περιγραφή αυτής της ασθένειας ήταν μια μεγάλη συμβολή για την ανθρωπότητα, η οποία μέχρι τότε δεν κατανοούσε τις λεπτομέρειες αυτής της καταστροφικής παθολογίας.
Πριν από τις ανακαλύψεις του Alois Alzheimer, η ασθένεια που σήμερα φέρει το όνομά του αντιμετωπίζονταν ως ολική άνοια. Χάρη σε αυτόν τον επιστήμονα, κατέστη δυνατό να τελειοποιηθεί η διαφορική διάγνωση, δηλαδή να εντοπιστούν όλα τα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν αυτήν την ασθένεια από άλλες παθολογίες. Έκτοτε έγινε αντικείμενο επιστημονικής έρευνας.
Είναι αλήθεια ότι αυτή η ασθένεια συνεχίζει να έχει αινιγματικές πτυχές για την επιστήμη. Ωστόσο, έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος από το 1906, όταν ο Alois Alzheimer περιέγραψε για πρώτη φορά την ασθένεια .
Δεν είναι αυταπάτη να πιστεύουμε ότι θα υπάρξει και περαιτέρω σημαντική πρόοδος και, γιατί όχι, η θεραπεία της ασθένειας τα επόμενα χρόνια. Ας γνωρίσουμε τον άνθρωπο που οδήγησε σε αυτή την επιστημονική ανακάλυψη.
« Η μνήμη είναι το ημερολόγιο που παίρνουμε μαζί μας παντού. »
-Όσκαρ Ουάιλντ-
Ο Alois Alzheimer γεννήθηκε στο Marktbreit της Βαυαρίας (Γερμανία), στις 14 Ιουνίου 1864. Γιος συμβολαιογράφου, άρχισε, μετά από ρητή απαίτησή του, να σπουδάζει ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Ωστόσο, έμεινε μόνο ένα χρόνο εκεί και στη συνέχεια μετακόμισε στο Πανεπιστήμιο του Würzburg.
Καταβάλλει λίγη προσπάθεια στο πρώτο στάδιο των σπουδών του. Λέγεται ότι εκείνη την εποχή αγαπούσε το σχέδιο, μια τέχνη στην οποία είχε μεγάλο ταλέντο. Συμμετέχει επίσης αυτά τα χρόνια σε μια μονομαχία με σπαθιά που θα του αφήσει σημάδι στο πρόσωπό σε μορφή ουλής.
Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1887 με μια πτυχιακή εργασία με τίτλο On the Serum Glands . Δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται εκείνη την εποχή για τα εγκεφαλικά ζητήματα. Λίγο μετά την αποφοίτησή του, προσλαμβάνεται ως ιδιωτικός γιατρός για μια ψυχικά άρρωστη γυναίκα . Ταξίδεψε μαζί της για πέντε μήνες, γεγονός που του έδωσε τη δυνατότητα να παρακολουθεί στενά την εξέλιξη της νόσου.
Στη συνέχεια προσλήφθηκε στο νοσοκομείο ψυχικά ασθενών και επιληπτικών στη Φρανκφούρτη του Μάιν. Έγινε επικεφαλής γιατρός εκεί και δημιούργησε ένα εργαστήριο έρευνας εγκεφάλου. Εκεί γνώρισε επίσης τον Φραντς Νισλ , έναν παθολόγο με τον οποίο συνδέθηκε με μια δια βίου φιλία.
Οι δυο τους σχηματίζουν μια ομάδα που μελετά την ανατομία του εγκεφάλου σε βάθος. Προφανώς, το κάνουν αυτό χρησιμοποιώντας τους εγκεφάλους νεκρών ανθρώπων, έτσι ο Alois Alzheimer συνήθιζε να λέει: «Βοηθώ τους ασθενείς μου αφού πεθάνουν». Είναι ενδιαφέρον ότι παντρεύτηκε τη χήρα ενός από τους ασθενείς του το 1894, τη Nathalie Geisenheimer.
Η σύζυγός του προέρχεται από μια πολύ πλούσια οικογένεια, η οποία επέτρεψε στον Alois Alzheimer να αφοσιωθεί πιο επιμελώς στην έρευνα. Το ζευγάρι είχε τρία παιδιά. Δυστυχώς, η γυναίκα του πεθαίνει ξαφνικά όταν ο σύζυγός της ήταν μόλις 36 ετών. Η μικρότερη αδερφή του, Ελισάβετ, μετακομίζει μαζί του και φροντίζει τα παιδιά. Θα μετακομίσουν όλοι στο Μόναχο δύο χρόνια αργότερα.
Στο Μόναχο, ο Alois Alzheimer εργάστηκε στη Royal Clinic of Psychiatry, ως επικεφαλής του εργαστηρίου ανατομίας. Διευθυντής αυτού του ιδρύματος είναι ο Emil Kraepelin , ένας από τους πιο διάσημους ψυχιάτρους στην ιστορία. Η έρευνα για διαφορετικούς τύπους άνοιας αρχίζει να προχωρά με ασυνήθιστο ρυθμό.
Πριν πάει στο Μόναχο, ο Alois Alzheimer φρόντιζε μια ασθενή με το όνομα Augusta D, 51 ετών. Παρακολούθησε στενά την περίπτωσή της. Η γυναίκα τελικά πεθαίνει και ο γιατρός μπορεί στη συνέχεια να εξετάσει τον εγκέφαλό της σε βάθος. Μελέτησε λεπτομερώς την υπόθεση και παρουσίασε τα συμπεράσματά του το 1906.
Ο Alois Alzheimer κάνει λόγο για «συγκεκριμένη ασθένεια του εγκεφαλικού φλοιού». Περιγράφει τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα: απώλεια μνήμης, παραισθήσεις και αποπροσανατολισμό. Ανατομικά, προκαλεί νευροϊνιδικά μπερδέματα.
Αυτές οι μελέτες δημοσιεύτηκαν το 1907. Ο Kraepelin χρησιμοποίησε για πρώτη φορά την έννοια της «νόσος του Alzheimer» το 1910 , προς τιμήν αυτού που ανακάλυψε την ασθένεια.
Ο Alois Alzheimer γίνεται τότε δάσκαλος. Πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 19 Δεκεμβρίου 1915. Ο χρόνος του στην κλινική του Μονάχου, με τον Kraepelin, θεωρείται ότι σηματοδοτεί τη χρυσή εποχή του ιδρύματος.
Δείτε επίσης
