Η παραβολή των λουλουδιών χωρίς άρωμα αφηγείται την ιστορία ενός πολύ σοφού γέρου σαμουράι, για τον οποίο όλοι έτρεφαν μεγάλο σεβασμό. Ο ηλικιωμένος έκανε πάντα συναθροίσεις στο σπίτι του για να μεταδώσει τις διδασκαλίες του στους νεότερους, οι οποίοι τον άκουγαν με μεγάλο ενδιαφέρον και προσοχή.
Λέγεται ότι η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλες τις γύρω περιοχές και άρχισαν να καταφθάνουν άνθρωποι από διάφορα μέρη. Οι παλιοί σαμουράι μίλησαν κυρίως για τη σημασία της απόσπασης και τη σημασία του να ξέρεις πώς να εξαλείψεις τα εγωιστικά συναισθήματα της ύπαρξης.
Ο πιο επιμελής μαθητής του ήταν ένας νεαρός που λεγόταν Αλίνο. Ήθελε να μάθει ό,τι μπορούσε από τον δάσκαλο. Γι’ αυτό παρακολουθούσε καθημερινά τις συναντήσεις. Έφτιαξε επίσης τσάι για όλους και ήταν γνωστό ότι ήταν πολύ εξυπηρετικός. Ο σαμουράι τον εκτιμούσε λόγω της ταπεινοφροσύνης του και του ενδιαφέροντός του για τους άλλους. Θα είναι ο κύριος μαθητευόμενος στην παραβολή των άοσμων λουλουδιών.
Ο θυμός και η παραβολή των άοσμων λουλουδιών
Μια μέρα, στη μέση μιας συνάντησης, ένας από τους παρευρισκόμενους έριξε το τσάι του στα ρούχα ενός άλλου συμμετέχοντα. Ο θιγόμενος δεν δίστασε ούτε δευτερόλεπτο. Αντέδρασε αμέσως και έσπρωξε επιθετικά τον δράστη. «Πώς να μην είσαι πιο προσεκτικός!» είπε. Στη συνέχεια πρόσθεσε ότι τα ρούχα του ήταν φτιαγμένα από κινέζικο μετάξι και τώρα ήταν καλό να τα πετάξεις.
Ο παλιός σαμουράι παρέμεινε απαθής. Συνέχισε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Κάποιοι ψιθύρισαν χαμηλόφωνα. Φαινόταν ανήκουστο ότι ο κύριος θα επέτρεπε τέτοιες συζητήσεις στο σπίτι του. Η πλειοψηφία θεώρησε ότι έπρεπε να είχε παρέμβει μπροστά στην αλαζονεία αυτού του ανθρώπου.
Ο Αλίνο μπερδεύτηκε. Όταν τελείωσε η συνάντηση, δεν μπόρεσε να αντισταθεί και ρώτησε τον αφέντη του. «Γιατί επιτρέπετε αυτές τις αδικίες, γνωρίζοντας ότι μια μόνο λέξη σας ήταν αρκετή για να επαναφέρει τους περήφανους στη θέση τους; Γιατί δεν τον έδιωξες από το σπίτι σου;».
Ο κύριος χαμογελά. «Υπάρχουν λουλούδια που δεν έχουν άρωμα και δεν πρέπει να υπάρχουν στον κήπο μας», απάντησε στον Αλίνο. Ήταν πολύ μπερδεμένος. Δεν κατάλαβε το μήνυμα του κυρίου. Στη συνέχεια, ο γέρος σαμουράι πρόσθεσε: «Ο θυμός είναι ένα λουλούδι χωρίς άρωμα που φυτρώνει μόνο σε κήπους όπου δεν υπάρχει ελευθερία». Της έδωσε έτσι το πρώτο μάθημα της παραβολής των λουλουδιών χωρίς άρωμα.
Ο Αλίνο ξέρει την παραβολή των λουλουδιών χωρίς άρωμα
Κάτι απροσδόκητο συνέβη λίγες εβδομάδες μετά το περιστατικό του tea man. Ο ίδιος άντρας επέστρεψε στο σπίτι του αφέντη, αλλά ήταν πολύ εχθρικός απέναντι σε όλους μόλις μπήκε μέσα. Έσπρωξε πρόχειρα το δρόμο του μέσα στο πλήθος. Μιλούσε κι αυτός σχεδόν φωνάζοντας, άσχετα που δίδασκε ο κύριος
Ξαφνικά έκανε κάτι που πάγωσε τους πάντες. Σηκώθηκε, πήγε κατευθείαν εκεί που ήταν ο κύριος και, χωρίς να πει λέξη, τον έφτυσε στο πρόσωπο. Ο κύριος έμεινε σιωπηλός για λίγα δευτερόλεπτα. Όλοι έμειναν έκπληκτοι. Στην αρχή κανείς δεν αντέδρασε. Σύντομα όμως άρχισαν να ακούγονται θυμωμένες φωνές.
Προειδοποίησε ο Αλίνο. Πήρε ένα από τα σπαθιά από το σπίτι. Τότε είπε στον γέρο σαμουράι: «Επιτρέψτε μου, αφέντη, να δώσω σε αυτόν τον άνθρωπο ένα μάθημα που του αξίζει!». Ο κύριος παρέμεινε απαθής και σήκωσε μόνο το χέρι του για να δείξει ότι δεν έπρεπε να κάνει τίποτα. Φαινόταν ότι ο Αλίνο δεν είχε καταλάβει ακόμη την παραβολή των λουλουδιών χωρίς άρωμα.
Απροσδόκητο τέλος
Ο κύριος ζήτησε ηρεμία. Παρέμεινε εντελώς γαλήνιος. Ο δράστης ήταν έτοιμος να απαντήσει σε όποιον προσπαθούσε να του επιτεθεί. Υπήρχε ένα χαμόγελο ικανοποίησης στο πρόσωπό του καθώς προκαλούσε τον πιο αναγνωρισμένο άνδρα σε ολόκληρη την περιοχή. Ξαφνικά, ο γέρος σαμουράι έσπασε τη σιωπή του. Απευθυνόμενος στον άνδρα που τον είχε φτύσει είπε «Ευχαριστώ».
Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που μόλις άκουσε. Ο Αλίνο δεν ήξερε τι να σκεφτεί. Ρώτησε λοιπόν τον γέροντα: «Τι λες αφέντη; Πώς μπορείς να ευχαριστήσεις αυτόν τον τραμπούκο που για δεύτερη φορά έρχεται σπίτι σου να σε προσβάλει; Πώς είναι δυνατόν να τον ευχαριστείς;».
Ο δάσκαλος, γαλήνιος, απευθύνθηκε στον επιτιθέμενο, λέγοντας: «Η χειρονομία σου μου επέτρεψε να επαληθεύσω ότι ο θυμός έχει εξαφανιστεί από την καρδιά μου. Δεν μπορώ να σε πληρώσω για αυτό. Λουλούδια χωρίς άρωμα δεν θα φυτρώνουν πια στον κήπο μου». Τότε ο Αλίνο ένιωσε ντροπή.
Ο κύριος τους μάθαινε για μήνες να μην ερωτεύονται τον εαυτό τους. Για να αποφύγετε πάθη όπως ο θυμός επίσης. Οι άνθρωποι που προσβάλλουν, επιτίθενται και επικρίνουν αρνητικά είναι σαν λουλούδια, χωρίς άρωμα. Η μόνη λογική απάντηση που πρέπει να δώσετε είναι να τα αγνοήσετε. Να μην τους επιτρέψουμε να καταστρέψουν τον εσωτερικό μας κήπο. Ιδού, λοιπόν, το μάθημα της παραβολής των λουλουδιών χωρίς άρωμα.
Photo cover:pixabay.com/Skitterphoto/tulips
Διαβάστε επίσης:
