Ο Γιώργος, 6 ετών, με διάγνωση αυτισμού, όταν έρχεται για μουσικοθεραπεία, βρίσκεται στο σημείο να μιλάει μονολεκτικά και μηχανικά. Ένα παιδί που κατάφερε μέσα από λογοθεραπεία και εργοθεραπεία να αρθρώνει κάποιες λέξεις, αλλά με απουσία κατάλληλου συναισθήματος.
Για παράδειγμα, όταν άνοιγα την εξώπορτα για να έρθει έλεγε ένα «άψυχο» καλησπέρα χωρίς καμία βλεμματική επαφή. Όταν στην έβδομη συνεδρία έπαψε να λέει αυτές τις λέξεις μηχανικά, να μπαίνει δηλαδή στον χώρο της μουσικοθεραπείας χαιρετίζοντάς με, κλίνοντας το κεφάλι προς τα εμένα με νόημα και με ξεκάθαρη βλεμματική επαφή, οι γονείς του αντέδρασαν έντονα αρνητικά λέγοντας χαρακτηριστικά: «Χάσαμε και αυτά που ξέραμε».
Μετά από επεξηγήσεις για την κλινική χρήση της μουσικής στη μουσικοθεραπεία, η οποία απευθύνεται στην ανάδυση της υγιούς πλευράς της δομής του ψυχισμού και όχι στον προγραμματισμό εξωτερικής συμπεριφοράς ή την εκμάθηση μουσικής, οι γονείς αντιλήφθηκαν ότι η συμπεριφορά του παιδιού τους άλλαξε, από μηχανική-φωτοτυπική μονολεκτική έκφραση σε μη λεκτική με ουσιαστικό και κατάλληλο 12νόημα στη στιγμή. Στηρίζοντας το παιδί τους μετά από 23 πλέον συνεδρίες, ο Γιώργος συνδύασε τη λέξη που έλεγε με κατάλληλο συναίσθημα σε κατάλληλο χρόνο και τόπο μειώνοντας θεαματικά την εικόνα του αυτισμού. Όλη αυτή η διαδικασία δεν συνέβη μέσα από φαρμακευτική αγωγή ούτε και από «ασκήσεις».
Συνέβη μέσα από έναν «τρίτο δρόμο», τη μουσικοθεραπεία. Πολλοί γονείς που κατανόησαν την προσέγγιση αυτή και υποστήριξαν τα παιδιά τους στη διαδικασία μουσικοθεραπείας είχαν τη χαρά να δούν το παιδί τους να προχωρά στη ζωή του σε συναισθηματικό, γνωστικό και σωματικό επίπεδο, κάτι που πριν φαινόταν αδιανόητο.
Ειδική Αγωγή, Εκπαιδευτική έρευνα για τις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού, εκδόσεις Ι. Σιδέρης, απόσπασμα
Photo cover:pixabay.com/SarahRichterArt-mammal
Διαβάστε επίσης:
