Σαν σήμερα το 1972 έφυγε από τη ζωή η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, αρχικά Ευτυχία Χατζηγεωργίου-Οικονόμου, αργότερα Νικολαΐδου και τελικά Παπαγιαννοπούλου, ήταν η πρώτη Ελληνίδα στιχουργός, και η σημαντικότερη του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού.
Γεννήθηκε το 1893 στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας, αναγκάστηκε όμως να καταφύγει στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Έχασε σε μικρή ηλικία τον πατέρα της. Το 1911 την πάντρεψαν μετά από προξενιό με τον Κωστή Νικολαΐδη, 20 χρόνια μεγαλύτερό της. Απέκτησαν 2 κόρες την Καίτη και την Μαίρη. Ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στο Αϊδίνι και μαζί με τους Τσέτες έκαναν την οικογένειά της να εγκαταλείψει τη Σμύρνη.Τα επόμενα χρόνια η Ευτυχία μαζί με τη μητέρα της και τις δυο κόρες της έζησαν πρόσφυγες λίγο στην ασιατική Σπάρτη αλλά και στην Αττάλεια.
Καριέρα
Ζώντας μια έντονη και περιπετειώδη ζωή, στην Ελλάδα αρχικά σταδιοδρόμησε ως ηθοποιός, δασκάλα και ποιήτρια ενώ αργότερα αναδείχθηκε σε μια σημαντική λαϊκή στιχουργό. Η μεγάλη αξία της στιχουργικής της αναγνωρίστηκε πολύ αργότερα, ιδίως μετά το θάνατό της.
Ξεκίνησε να γράφει στίχους το 1948 και να τα πουλά για ποσά από 200 έως 300 δραχμές. Έχοντας όμως μεγάλο εθισμό στη χαρτοπαιξία έχασε πάρα πολλά λεφτά με αυτόν τον τρόπο. Όταν έγραφε τους στίχους, έπειτα αποποιούνταν τα πνευματικά της δικαιώματα.
Πολλές δικές της στιχουργικές δημιουργίες έγιναν πολύ μεγάλες επιτυχίες, με τη βοήθεια σπουδαίων συνθετών της εποχής, όπως του Τσιτσάνη, του Χιώτη, του Χατζιδάκι, του Καλδάρα κ.α. Στίχοι της υπάρχουν σε πολλές λαϊκές επιτυχίες:
- Ηλιοβασιλέματα, Περασμένες μου αγάπες σε μουσική Μανώλη Χιώτη,
- Δυο πόρτες έχει η ζωή, Φεύγω με πίκρα στα ξένα που τραγούδησε ο Καζαντζίδης,
- Πετραδάκι, πετραδάκι, Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά, Όνειρο απατηλό σε μουσική Απόστολου Καλδάρα,
- Η διπρόσωπη (Σβήσε με κυρά μου), σε μουσική και εκτέλεση Αντώνη Ρεπάνη
- Συρματοπλέγματα βαριά σε μουσική Μπάμπη Μπακάλη,
- Είμαι αϊτός χωρίς φτερά σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι,
- Του ντερβίση το πιοτό και Τι να σου κάνει μια καρδιά σε μουσική που έγραψε ο Αντώνης Κατινάρης και άλλα πολλά.
Με τον Βασίλη Τσιτσάνη έκανε συνολικά τρία τραγούδια “Το Ντιβάνι” που γραμμοφωνήθηκε το 1954 με την Αννα Χρυσάφη και τον ίδιο τον Βασίλη Τσιτσάνη, “Τα αντράκια” που γραμμοφωνήθηκε το 1957 με τον Στέλιο Καζαντζίδη και “Ο φλώρος”, πάλι το 1957, με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και την Γιώτα Λύδια.
Μερικά τραγούδια της είναι : «Ηλιοβασιλέματα», «Περασμένες μου αγάπες», «Δυο πόρτες έχει η ζωή», «Φεύγω με πίκρα στα ξένα», «Γυάλινος κόσμος», «Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά», «Όνειρο απατηλό», «Στο τραπέζι που τα πίνω», «Στου Αποστόλη το κουτούκι», «Ρίξτε στο γυαλί φαρμάκι», «Μου σπάσανε το μπαγλαμά», «Ανεμώνα», «Αργά, είναι πια αργά», «Λίγο-λίγο, θα με συνηθίσεις», «Πήρα απ’ τη νιότη χρώματα», «Αν είναι η αγάπη έγκλημα», «Η διπρόσωπη», «Ένας αϊτός γκρεμίστηκε», «Συρματοπλέγματα βαριά», «Είμαι αετός χωρίς φτερά», «Τι έχει και κλαίει το παιδί», «Η Μαλάμω», «Πετραδάκι, πετραδάκι», «Του ντερβίση το πιοτό», «Τι να σου κάνει μια καρδιά».[15]
Θεωρείται ότι έχει μερικές άγνωστες δημιουργίες, καθώς μόνο ένα μικρό μέρος αυτών που έγραψε είναι καταχωρημένο στο όνομά της. Η ίδια δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για την αναγνώριση του έργου της και για την είσπραξη δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα, παρά την επιτυχία των τραγουδιών της, να πεθάνει φτωχή.
Γνώρισε τον Γεώργιο Παπαγιαννόπουλο, τον μόνο άντρα που κέρδισε την καρδιά της, και παντρεύτηκαν το 1932.Μετά τον θάνατο της κόρης της Μαίρης το 1960, βρήκε καταφύγιο στη χαρτοπαιξία. Απεβίωσε σε ηλικία 79 ετών, στις 7 Ιανουαρίου 1972, έχοντας στο πλευρό της την εγγονή της, Ρέα, που τη φρόντισε ως τα γεράματά της.
Η ζωή της μεταφέρθηκε σε μορφή βιβλίου γραμμένο από την εγγονή της, Ρέα Μανέλη, με τίτλο Η Γιαγιά Μου η Ευτυχία. Αυτή η βιογραφία ενέπνευσε τον θεατρικό μονόλογο που εκτελεί η Νένα Μεντή στην παράσταση με το ονοματεπώνυμό της ως τίτλο.
Το 2019 η ζωή της έγινε ταινία με το όνομά της ως τίτλο και με πρωταγωνίστριες στον ρόλο της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, τις Κάτια Γκουλιώνη (νεαρή ηλικία) και Καρυοφυλλιά Καραμπέτη (μεγαλύτερη ηλικία).
Δείτε το trailer
Δείτε επίσης
