Στην παρέα της εκπομπής «Χαμογέλα και πάλι!» βρέθηκε η Μιμή Ντενίση, η οποία μίλησε για την ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη», την παράσταση «Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη», και τη ζωή της.
Αναφερόμενη στο πώς έχει υποδεχτεί ο κόσμος την ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη» στην οποία πρωταγωνιστεί, η αγαπημένη ηθοποιός είπε ότι «Αγωνία έχω πάντα. Νομίζω ότι η αγωνία φεύγει όταν φεύγει και η ψυχή του καλλιτέχνη. Μέχρι τότε παραμένει. Όσο πιο πολύ παίζεις, κάνεις πράγματα, και όσο πιο πολύ σε τιμά το κοινό. Φέτος έκλεισα 40 χρόνια στην πρώτη γραμμή, είναι μεγάλη τιμή και ευγνωμοσύνη που έχω και προς τον Τύπο και προς το κοινό. Αυτό με συγκινεί πάντα και μου δημιουργεί ίσως πιο μεγάλη ευθύνη και για αυτό εξακολουθώ να έχω αγωνία».
«Η ταινία “Σμύρνη μου αγαπημένη” νομίζω είχε το δικό της ρυθμό και χρόνο και κάτι το καρμικό. Νομίζαμε ότι θα την γυρίζαμε ένα χρόνο πριν. Η ταινία δεν ήθελε να γυριστεί ένα χρόνο πριν, και καλά έκανε και δεν ήθελε. Κανείς μας δεν είχε καταλάβει, ούτε καν εγώ που το έχω γράψει το έργο, πόσο δύσκολη ήταν. Ίσως από τότε, από τις ψυχές ανθρώπων που χάθηκαν και ταλαιπωρήθηκαν άδικα, η ταινία αυτή είχε μία τύχη, έπρεπε να βγει τώρα, με τα 100 χρόνια από τη μαύρη επέτειο, την πληγή αυτή της ιστορίας μας. Γυρίστηκε μέσα στο καλοκαίρι, με φουλ κορωνοϊό, να είμαστε 500 άτομα, και να μη συμβαίνει τίποτα. Φυσικά όλοι εμβολιασμένοι και με τεστ συνέχεια. Αλλά όταν ξεκίνησε ήταν ένα μεγάλο στοίχημα το αν θα καταφέρουμε να τη γυρίσουμε», πρόσθεσε.
«Νομίζω ότι είμαι η απόδειξη ότι τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Όταν βάλω κάτι στο μυαλό μου πιστεύω ότι μπορεί να γίνει. Δεν έχω ποτέ στο μυαλό μου το “δε γίνεται”. Όταν έγραψα το “Σμύρνη μου αγαπημένη” δε φαντάστηκα ότι θα έκανε τόσο τεράστια επιτυχία θεατρικά. Φαντάστηκα ότι θα έκανε επιτυχία γιατί πίστευα πολύ στο θέμα της Σμύρνης. Έφταιξε και η Ελλάδα για όσα έγιναν εκεί, και η Ελλάδα δε θέλει να παραδέχεται τα λάθη της, αλλά και η αναλγησία της Ευρώπης. Πρέπει και στην ιστορία να λέμε αλήθειες», συνέχισε η Μιμή Ντενίση.
«Έβαλα μέσα και την πλευρά των Τούρκων. Το πώς έβλεπαν την κατάσταση και εκείνοι. Τα όσα είχαν ειπωθεί περί συνωστισμού στη Σμύρνη ήταν τραγικά. Δε θέλω να πιστέψω ότι έγινε επίτηδες. Είχε συνωστισμό επειδή βιάζονταν και σκοτώνονταν, δεν περίμεναν το πλοίο», εξήγησε, προσθέτοντας ότι «Οι Τούρκοι δε ζητούν ποτέ συγγνώμη. Δεν έχουν αποδεχτεί τη γενοκτονία των Αρμενίων, ούτε και τη φωτιά στη Σμύρνη».
Αναφερόμενη στην παράσταση που σκηνοθετεί «Κι από Σμύρνη… Σαλονίκη» και στην οποία πρωταγωνιστεί στο θέατρο Ελληνικός Κόσμος, η ίδια είπε «Δεν ξέρω αν θα γίνει ταινία. Πιο πιθανό είναι να γίνει σειρά γιατί έχει πολλές υποθέσεις. Είναι ακριβή παραγωγή, με τόσες υποθέσεις είναι καλύτερα να γίνει σειρά, για να μην τις αδικήσεις».
«Όταν είχαμε πρόβες στο θέατρο, το πρωί πήγαινα και έβλεπα το μοντάζ της ταινίας. Είναι ωραίο ότι τώρα μπορεί κανείς να πάει να δει την ταινία, και μετά να έρθει να δει τη συνέχειά της στο θέατρο», είπε.
«Δεν είμαι πολύ δυνατή, είμαι πολύ ανθεκτική. Δεν ξέρω αν είμαι δυνατή. Δυνατή ήταν η μαμά μου, ατρόμητη. Εγώ δεν είμαι, μπορώ να βάλω τα κλάματα σε ένα δευτερόλεπτο. Είμαι πολύ ευσυγκίνητη, πολύ εύπιστη. Είμαι πολύ ευαίσθητη με πολλά πράγματα, αλλά είμαι ανθεκτική. Λέω αυτό είναι κάτι δύσκολο και θα περάσει, θα έρθει κάτι πιο ωραίο. Ούτε σαν μαμά είμαι ατρόμητη. Αλλά επειδή είχα δύο δυνατούς και σημαντικούς γονείς, προσωπικότητες μεγάλες, μου έδωσαν πολύ στήριξη και θάρρος. Με έκαναν πολύ Ελληνίδα. Οι Έλληνες έχουμε κόμπλεξ ανωτερότητας και κατωτερότητας μαζί», σχολίασε αναφορικά με τους γονείς τους και το πώς είναι η ίδια ως χαρακτήρας.
«Η ζωή μου αν γινόταν σενάριο θα ήταν το μεγαλύτερο best seller. Αλλά ζουν πάρα πολλοί, δεν μπορώ να τα πω όλα. Η ζωή μου έχει άμεση σχέση με την πολιτική ζωή της χώρας, με την πολιτική ζωή άλλων χωρών, με την κοινωνική ζωή. Ξέρω πολλά. Είναι μια ζωή μυθιστορηματική», σημείωσε η ίδια γελώντας.
