Η Ξένια Καλογεροπούλου είναι μία από τις πιο γλυκές φυσιογνωμίες του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου.
H ηθοποιός παντρεύτηκε τον Γιάννη Φέρτη στις 15 Ιουνίου του 1964 στο Μοναστήρι της Καισαριανής.
O δημοσιογράφος και συλλέκτης Άρης Λουπάσης δημοσίευσε στο Instagram μια σπάνια φωτογραφία από τον γάμο της Ξένιας Καλογεροπούλου με τον Γιάννη Φέρτη.
Στη λεζάντα της φωτογραφίας διαβάζουμε: «Η Ξένια Καλογεροπούλου ντυμένη νύφη στον γάμο της με τον Γιάννη Φέρτη στις 15 Ιουνίου του 1964 στο Μοναστήρι της Καισαριανής όπου παρά την επιθυμία του ζευγαριού να μείνει το μυστήριο μακριά από την δημοσιότητα ο χώρος θα γεμίσει από κόσμο που επιθυμεί να τους θαυμάσει από κοντά. Η πανέμορφη νύφη εντυπωσιάζει με το υπέροχο νυφικό από κεντημένη οργάντζα σχεδιασμένο από την ενδυματολόγο Ηρώ Μπιφέρνου με την οποία η ηθοποιός συνεργάζεται θεατρικά το 1960 στο έργο “Το Φιόρο του Λεβάντε” από τον θίασο του Βασίλη Διαμαντόπουλου, όπου εκείνη επιμελείται τα κοστούμια της παράστασης.
Η ταλαντούχα δημιουργός αναλαμβάνει και τα κοστούμια των παραστάσεων “Αδελφοί Καραμαζώφ” και “Μις Μπα” που ανεβαίνουν την περίοδο 1968-69 από το “Προσκήνιο” του μεγάλου θεατράνθρωπου Αλέξη Σολομού. Μετά το μυστήριο το ζευγάρι ταξιδεύει στο Ναύπλιο για τον μήνα του μέλιτος συνδυάζοντας τις διακοπές με τα γυρίσματα της νέας ταινίας τους με τίτλο “Η πρώτη αγάπη” (εναλλακτικός τίτλος “Στην σκιά μιας άλλης”) που γυρίζεται εξ ολοκλήρου στην πανέμορφη πόλη. Μια δραματική και ρομαντική ταινία με υπέροχα πλάνα από τα σοκάκια της πόλης, το Παλαμήδι, την πλατεία του Αγίου Σπυρίδωνα, την πλατεία Συντάγματος και τα Κανόνια “Τα 5 αδέρφια”. Την χρονιά του γάμου τους ο ηθοποιός συμπρωταγωνιστεί δίπλα στον Αλέκο Αλεξανδράκη στο θέατρο “Διάνα” της Ιπποκράτους ερμηνεύοντας υπέροχα τον “Μπελάγεφ” στο “Ένας μήνας στην εξοχή” και η Ξένια κερδίζει βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κιν/φου Θεσσαλονίκης για την εξαιρετική ερμηνεία της στην αξέχαστη ταινία “Γάμος αλά ελληνικά”.
Από το 1965 συγκροτούν δικό τους θίασο ανεβάζοντας με επιτυχία έργα ρεπερτορίου και με τον χωρισμό τους δέκα χρόνια αργότερα να γίνεται με απόλυτη διακριτικότητα διατηρώντας χαμηλούς τόνους. Δύο χαρισματικές και ξεχωριστές καλλιτεχνικές προσωπικότητες με τεράστιο ταλέντο, ευγένεια και σπάνιο ήθος που αποτελούν μέχρι σήμερα φωτεινό παράδειγμα για τους νεότερους συναδέλφους τους».
