Σαν σήμερα στις 17 Νοεμβρίου του 1942 γεννήθηκε στην “Μικρή Ιταλία”, τη ιταλική γειτονιά της Νέας Υόρκης ο σπουδαίος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός Μάρτιν Σκορσέζε.
Ο Μάρτιν Μαρκαντόνιο Λουτσιάνο Σκορσέζε, όπως είναι το πλήρες όνομά του είναι Αμερικανός, βραβευμένος με Όσκαρ, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός. Είναι επίσης ο ιδρυτής του World Cinema Foundation και αποδέκτης του AFI Life Achievement Award για τη συμβολή του στον κινηματογράφο. Έχει βραβευτεί με Χρυσή Σφαίρα, BAFTA και βραβείο της Ένωσης Αμερικανών Σκηνοθετών. Είναι πρόεδρος του Film Foundation, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού, αφιερωμένου στην αναπαλαίωση ταινιών και στην αποτροπή της καταστροφής των πρωτότυπων φιλμ. Ο Σκορσέζε έχει δουλέψει και στην τηλεόραση, έχοντας εμπλακεί στις παραγωγές των Boardwalk Empire και Vinyl.
Με αφορμή τα γενέθλια του θα αναφερθούμε στην πολυτάραχη ζωή του -που θα μπορούσε να είναι και μια από τις ταινίες του- αλλά και τη σπουδαία επαγγελματική πορεία του.
Το έργο του Σκορσέζε αφορά θέματα όπως η ιταλο-αμερικανική ταυτότητα, καθολικά πρότυπα όπως ενοχή και σωτηρία, η παλικαριά, αλλά και η (ενδημική στην αμερικανική κοινωνία) βία. Ο Σκορσέζε θεωρείται ευρέως ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες της γενιάς του, με μεγάλη επιρροή στην πορεία του αμερικανικού κινηματογράφου. Είναι κάτοχος μάστερ στην σκηνοθεσία κινηματογράφου από τη σχολή τεχνών Tisch του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Θεωρείται ότι έχει δεξιές πεποιθήσεις , κάτι που ωστόσο παρατηρείται σε ελάχιστες από τις ταινίες του.
Ο Μάρτιν Σκορτσέζε θεωρείται ευρέως ως ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες της γενιάς του, με μεγάλη επιρροή στην πορεία του αμερικανικού κινηματογράφου. Παρόλο που το όνομα του έχει συνδεθεί στενά με γκανγκστερικες ταινίες όπως το “Καλά Παιδιά” και το “Καζίνο”, έχει κάνει επίσης και κωμωδίες (Μετά τα Μεσάνυχτα, ο Βασιλιάς της Κωμωδίας), θρίλερ (Το Ακρωτήρι του Φόβου, Το Νήσι των Καταραμένων), ταινίες εποχής (Τα Χρόνια της Αθωότητας), μιούζικαλ (New York, New York), ακόμη και μια οικογενειακή ταινία (Hugo). Οι ταινίες του “Ο Ταξιτζής” (1976) και “Οργισμένο Είδωλο”, συμπεριλαμβάνονται συχνά στις λίστες με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Βασικά, δεν υπάρχει τίποτα που ο Σκορτσέζε δεν μπορεί να κάνει, και πάντα το κάνει εξαιρετικά καλά.
Ένας από τους λόγους για τον οποίο οι ταινίες του είναι τόσο εντυπωσιακές είναι ότι και ο ίδιος είχε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ζωή, η οποία αναμφίβολα αποτέλεσε (και) πηγή έμπνευσης για τον τρόπο με τον οποίο λέει τις κινηματογραφικές του ιστορίες.
Ο Μάρτιν Σκορσέζε έχει κάνει αρκετές γκανγκστερικές ταινίες και αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι μεγάλωσε στην νεοϋορκέζικη “Μικρή Ιταλία”, γύρω από αληθινούς γκάνγκστερ. Ο ίδιος έχει αναφερθεί στην στιγμή που συνειδητοποίησε ότι κάποιοι από τους ανθρώπους που έβλεπε στην γειτονιά του ήταν σοφοί:
“Άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι ορισμένοι άνθρωποι αντιμετωπίζονταν διαφορετικά. Μπορούσες να καταλάβεις πόσο ισχυροί ήταν από τον τρόπο που οι άλλοι άνθρωποι κινιόντουσαν γύρω τους. Κάθονταν ήσυχοι, αλλά μπορούσες να αισθανθείς την εξουσία που πήγαζε από μέσα τους. Στην αρχή πίστευα ότι αυτοί που ήταν θορυβώδεις, φορούσαν έντονα ρούχα και ήταν πιο βίαιοι, ήταν οι σοφοί. Ωστόσο, αργότερα ανακάλυψα ότι αυτοί που ήταν ήσυχοι, ήταν αυτοί που έλεγχαν τα πράγματα από τα “πίσω δωμάτια” των μαγαζιών που σύχναζαν. Αυτοί ήταν τα πραγματικά “Καλά Παιδιά”.”
Ο ίδιος ανατράφηκε από μια αυστηρά καθολική οικογένεια, και από νωρίς θεωρούσε ότι πρέπει να γίνει ιερέας. Το όνειρο του (ευτυχώς για τον κινηματογράφο) δεν έγινε πραγματικότητα, καθώς εκδιώχθηκε τον πρώτο χρόνο από την σχολή που παρακολουθούσε, επειδή θεωρήθηκε κακοποιός. Στις ταινίες του ωστόσο είναι έντονη η παρουσία του Καθολικισμού.
Όπως πολλοί άνθρωποι την δεκαετία του 1970, ειδικά αυτοί που δούλευαν στην βιομηχανία του Χόλιγουντ, ο Σκορσέζε ήταν χρήστης ναρκωτικών ουσιών, τα οποία χρησιμοποιούσε ως μέσο αυτοθεραπείας για την κατάθλιψη του. Το 1978 κινδύνεψε να χάσει την ζωή του μετά από χρήση νοθευμένης κοκαΐνης, η οποία αλληλεπίδρασε με άλλα συνταγογραφούμενα φάρμακα που έπαιρνε. Ο Σκορσέζε κατέρρευσε και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου ανακαλύφθηκε ότι είχε εσωτερική αιμορραγία!
Γενικότερα η δεκαετία του 1970, ήταν μια δεκαετία υπερβολής για τον σκηνοθέτη. Δημιουργώντας συνεχώς ταινίες, αγνοώντας τα προβλήματα υγείας που είχε και κάνοντας κακή χρήση συνταγογραφούμενων φαρμάκων, ο Σκορσέζε νοσηλεύτηκε με σοβαρά προβλήματα υγείας κινδυνεύοντας να χάσει την ζωή του στα 35 του χρόνια.
Ο ίδιος έχει αναφέρει ότι πολλά πράγματα τον οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση, ενώ είχε χάσει σχεδόν 49 κιλά. Αφού θεραπεύτηκε αποφάσισε να αλλάξει τρόπο ζωής, λέγοντας πως τον βοήθησε αρκετά ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ο οποίος τον έπεισε να σκηνοθετήσει το “Οργισμένο Είδωλο”.
Κατά την διάρκεια της ίδιας δεκαετίας και των γυρισμάτων του μιούζικαλ “New York, New York” (1977), υπήρχε αρκετό δράμα τόσο μπροστά όσο και πίσω από τις κάμερες. Ο Σκορσέζε εκείνη την εποχή διατηρούσε ερωτική σχέση με την Λάιζα Μινέλι, όπου και οι δύο έπαιρναν ναρκωτικά ενώ ήταν παντρεμένοι με άλλους ανθρώπους. Ήταν τόσο ενθουσιασμένοι, που δεν κατάφεραν να κρύψουν την σχέση τους. Το πιο συναρπαστικό γεγονός ήταν ότι η Μινέλι διατηρούσε και μια δεύτερη σχέση με τον χορευτή Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ! Ωστόσο μ’αλλον τ απράγματα δεν πήγαν καλά μεταξύ τους… Μάλιστα σε ένα αφιέρωμα για την καριέρα του, το οποίο έγινε 20 χρόνια αργότερα, ο Σκορσέζε ζήτησε να μην προσκληθεί η Μινέλι.
Ο “Ταξιτζής”, από τις πιο γνωστές ταινίες όχι μόνο τυου Σκορσέζε αλλά του παγκόσμιου κινημαογράφουμ λέγεται ότι ενέπνευσε την απόπειρα δολοφονίας κατά του Προέδρου Ρήγκαν. Με τον “Ταξιτζή” ο Σκορτσέζε προσπάθησε να επιφέρει αφύπνιση στον θεατή. Αποκαλεί τον Τράβις Μπικλ (πρώην πεζοναύτη και βετεράνο του πολέμου του Βιετνάμ) “Άγγελο Τιμωρό” που πλανάται στους δρόμος της Νέας Υόρκης, που αντιπροσωπεύει όλες τις μεγαλουπόλεις, ξορκίζοντας τα δαιμόνια. Μια από τις προτεραιότητες του είναι η διάσωση της ανήλικης πόρνης Άιρις (Τζόντι Φόστερ) από το βούρκο της ακολασίας, για την οποία πιστεύει ότι θέλει να ξεφύγει από την εκμετάλλευση που υφίσταται από τον προαγωγό.
Η ταινία ενέπνευσε τον 30χρονο Τζον Χίνκλεϊ, ο οποίος αποπειράθηκε να σκοτώσει τον Πρόεδρο της Αμερικής Ρόναλντ Ρήγκαν. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι πυροβόλησε τον Ρήγκαν για να εντυπωσιάσει την ηθοποιό Τζόντι Φόστερ, με την οποία ήταν ερωτευμένος, καθώς υπήρχε μια παρόμοια σκηνή στην ταινία.
Το θρησκευτικό δράμα “Ο Τελευταίος Πειρασμός” (1988), είναι μία από τις πιο αμφιλεγόμενες ταινίες που έγιναν ποτέ. Ο σκηνοθέτης ήθελε να γυρίσει την ταινία το 1983, ωστόσο η Paramount Pictures ακύρωσε την ταινία λίγες εβδομάδες πριν από την έναρξη των γυρισμάτων, λόγω των έντονων πιέσεων που δέχτηκαν από θρησκευτικές ομάδες, οι οποίες έστειλαν στο στούντιο χιλιάδες θυμωμένες επιστολές.
Οι ομάδες αυτές θεώρησαν ότι το σενάριο της ταινίας ήταν βλάσφημο, καθώς παρουσιάζει έναν εξαιρετικά ανθρώπινο Χριστό, ο οποίος μπαίνει στον τελευταίο πειρασμό ν’ αρνηθεί τη θεική υπόστασή του και να γλυτώσει το μαρτύριο του Σταυρού. Τελικά ο Σκορτσέζε γύρισε την ταινία με την Universal Pictures, παρόλο που οι ίδιες ομάδες διαμαρτυρήθηκαν για την κυκλοφορία της.
Είναι αρκετά δύσκολο να σου απαγορευτεί η είσοδος σε μια ολόκληρη χώρα, ωστόσο ο Σκορτσέζε το κατάφερε και αυτό. Του απαγορεύτηκε η είσοδος στην Κίνα για την δημιουργία της ταινίας Kundun το 1997, η οποία απεικονίζει την ζωή του Δαλάι Λάμα από το 1937 έως το 1959, δηλαδή από ηλικία δυόμισι ετών, όταν αναγνωρίζεται ως η 14η μετενσάρκωση του θρησκευτικού ηγέτη του Θιβέτ, μέχρι την αυτο-εξορία του στην Ινδία.
Μέχρι να δούμε τη φετινή… η τούρτα από τα περσινά γενέθλια του Σκορσέζε μέσα από το ποστ που είχε ανεβάσει ο ίδιος στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram:
Δείτε επίσης
