Για τον Μ. Ναπολέοντα και τους Καλομεριανούς μαθαίνουμε επίσης από τον ανιψιό του, Παύλο Μαρία Βοναπάρτη, και την επίδραση που είχε στους εξεγερμένους Έλληνες.
Εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα, την προσοχή μου κέντρισε ένα πρόσωπο που εντυπωσιάζει ακόμα όσους ασχολούνται με το θέμα, παρά τη μικρή διάρκεια της ζωής του. Πρόκειται για τον Παύλο Μαρία Βοναπάρτη, το τρίτο παιδί του Λουκιανού Βοναπάρτη, αδελφού του Μ. Ναπολέοντα.
Όσοι βρεθούν απέναντι από την Πύλο, στα νότια της Σφακτηρίας, στη βραχονησίδα Τσιχλί Μπαμπά ή αλλιώς Φανάρι, κι ανέβουν ως την κορυφή της τα 134 σκαλάκια, θα δουν τη μαρμάρινη στήλη, ένα μνημείο του 1890, που η γαλλική κυβέρνηση αφιέρωσε στους Γάλλους νεκρούς κατά τη ναυμαχία του Ναβαρίνου. Εκεί θάφτηκε ο Παύλος Μαρία Βοναπάρτης, αφού το νεκρό του σώμα, μετά τον θάνατό του, διατηρήθηκε για μια τρι ετία, όπως λέγεται, πρώτα σε βαρέλι με ρούμι στη μονή Αγ. Νικολάου στις Σπέτσες. Ο ανιψιός του Γάλλου αυτοκράτορα, 6 χρόνια μετά τον θάνατο του θείου του, το 1827, παραβαίνοντας τις οδηγίες των γονιών του να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, όπου είχε ήδη γραφτεί, πήγε κρυφά στην Ανκόνα και με ξένο όνομα ταξίδεψε με κατεύθυνση την Ελλάδα, για να συμμετάσχει στον αγώνα της ανεξαρτησίας της εναντίον των Τούρκων.
Άφιξη στην Ελλάδα
Να ’ταν η συγγενική σχέση με τον Μ. Ναπολέοντα που τον ώθησε να συμμετάσχει ενεργά στο ανεκπλήρωτο όνειρο του θείου του γι’ απε λευθέρωση της Ελλάδας; Ας μην ξεχνάμε ότι ο Γάλλος αυτοκράτορας υποστήριξε την ελληνική εξέγερση και, όταν ήταν φυλακισμένος στο νησί της Αγίας Ελένης, είχε εκμυστηρευτεί σε μια πρώτη δημοσίευση των απομνημονευμάτων του πως «οι Έλληνες περιμένουν τον απελευθερωτή τους», εννοώντας προφανώς τον εαυτό του, όπως είχε φανερώσει η ως τότε στρατηγική του. Να ’ταν πάλι το ότι ο νεαρός ανιψιός του είχε ανήσυχο χαρακτήρα που διψούσε για ηρωικές περιπέτειες, όπως πολλοί νέοι ρομαντικοί της εποχής του κι άνθρωποι του πνεύματος και του πολιτισμού; Ή να ’ταν κάποια αντίθεση με τον πατέρα του, Λουκιανό, ο οποίος είχε μόνιμη διαφωνία με τον αδελφό του σε θέματα πολιτικής, και μάλιστα είχε κατηγορηθεί ότι συμμε τείχε σε πραξικόπημα εναντίον του; Ό,τι και να ’ταν, η σημασία κι ο συμβολισμός εδώ είναι ότι ένας Βοναπάρτης συνεχίζει να ’ναι παρών στον Ελληνικό αγώνα. Και κυρίως, όπως λένε οι μαρτυρίες, ο νεαρός μιλούσε πάντα για την οικογένειά του στους γύρω ως «εμείς οι Καλομεριανοί» (από τη ρίζα των Μανιατών «Καλό- μερος»). Ο Παύλος Μαρία, αφού πρώτα έφτασε με πλοίο στα Ιόνια νησιά και συγκεκριμένα στη Ζάκυνθο, στη συνέχεια ταξίδεψε προς την Πελοπόννησο, όπου έφτασε στο Ναύπλιο, την πρωτεύουσα των επαναστατημένων Ελλήνων. Εκεί τον υποδέχτηκε ο Άγγλος διοικητής του ελληνικού στόλου, ο αμφιλεγόμενος Κόχραν, τον οποίο όλοι τότε υποπτεύονταν ότι στην πραγματικότητα ενδιαφερόταν μόνο για τα βρετανικά συμφέροντα, και θα ’κανε τα πάντα για να τα προστατεύσει. Αξιοσημείωτο είναι, να υπογραμμίσω εδώ, ότι στο παρελθόν ο πατέρας του νεαρού Παύλου Μαρία είχε συλληφθεί το 1809, κατ’ εντολήν του Κόχραν, ύστερα από αίτημα του Μ. Ναπολέοντα, και κρατήθηκε στην Αγγλία ώς το 1814, για να μην ταξιδέψει στην Αμερική.
Τογενεαλογικόδέντρο τουΜ. Ναπολέοντα
Τ ο μικρό αυτό πόνημα ερευνά –με βάση το αρχειακό υλικό της Γένοβας, αλλά και ιστορικά κείμενα του 17ου, του 18ου, του 19ου και του 20ού αιώνα– το ενδεχόμενο των ελληνικών ριζών (εκ μέρους του πατρός του) του Βοναπάρτη. Προέρχεται η οικογένειά του από τη Μάνη; Υπάρχει σχέση με την αυτοκρατορική ρίζα των Κομνηνών από την Τραπεζούντα; Ποια γενικώς ήταν η επίδραση του ελληνικού στοιχείου στην προσωπικότητα του Μ. Ναπολέοντα, ο οποίος θαύμαζε τον Μ. Αλέξανδρο και τους Έλληνες φιλοσόφους κι ονειρευόταν να ελευθερώσει την Ελλάδα από τους Τούρκους; Τι γνωρίζουμε για τη σχέση του με τους Στεφανόπουλους από τη Μάνη; Αυτά κι άλλα πολλά ακτινογραφούνται στο βιβλίο του Δ. Δαββέτα, έτσι ώστε να φέρουν στο φως τον ιδιαίτερο χαρακτήρα και την προσωπικότητα του μεγάλου στρατηλάτη.
Δαββέτας Δημοσθένης
Ο Δημοσθένης Δαββέτας γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και είναι διδάκτωρ Αισθητικής στο Πανεπιστήμιο Paris VIII. Διδάσκει στο IESA στο Παρίσι. Έχει διδάξει Φιλοσοφία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, στο Strate Collège και στο Créapole στο Παρίσι. Έχει παραδώσει σεμινάρια Φιλοσοφίας της Τέχνης στο École des Beaux-Arts (Παρίσι), σεμινάρια φιλοσοφίας και μοντέρνας τέχνης στο Paris IV (Παρίσι) και Φιλοσοφία Εφαρμοσμένων Τεχνών στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών. Συχνά, δίνει διαλέξεις σε σχολές τέχνης και πανεπιστήμια. Ποιητής και συγγραφέας, ζωγράφος και εικαστικός, γράφει ήδη από το 1982 σχετικά άρθρα και δοκίμια στα περιοδικά Art Forum, Art in America, Art Studio, Beaux Arts Magazine, Galleries Magazine, Parkett Risk, και στις εφημερίδες Liberation, Figaro & Les Échos.
Πλήθος βιβλίων του έχουν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα εικαστικά του έργα έχουν εκτεθεί σε πολλές χώρες, και στην Ελλάδα. Το 2014 παρουσιάστηκε η έκθεση ζωγραφικής του στο Maison Européenne de la Photographie, στο Παρίσι, ενώ το 2017 συμμετείχε δύο φορές σε εκθέσεις στην πόλη Hangzhou στην Κίνα.
Ακόμη, είναι πολιτικός σχολιαστής και αναλυτής, στην τηλεόραση και στον έντυπο Τύπο. Διατηρεί εβδομαδιαίες στήλες στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος.
Για περισσότερα μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του: www.demosthenesdavvetas.com.
Διαβάστε επίσης:
