10 αρχαία “σοφά” γνωμικά για το θάνατο

Δέκα αρχαία σοφά γνωμικά για το θάνατο που έγραψαν τη δική τους ιστορία.

1. Πολλά λαλείς, άνθρωπε, χαμαί δε τίθη μετά μικρόν. Σίγα, και μελέτα ζών έτι τον θάνατον.

Λόγια πολλά λες, άνθρωπε, σε λίγο θα πεθάνεις· σώπα, κι ενόσω ακόμα ζεις, τον θάνατο μελέτα.

Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς, 4ος μ.Χ. αιών, Έλληνας ποιητής 

2. Θνητών όλβιος εις το τέλος ουδείς.
Κανένας άνθρωπος δεν είναι τυχερός στο τέλος.
Ευριπίδης 480-406 π.Χ. Αρχαίος τραγικός

3. Ο θάνατος τυγχάνει ων, ως εμοί δοκεί, ουδέν άλλο ή δυοίν πραγμάτοιν διάλυσις, της ψυχής και του σώματος απ’ αλλήλου.

Νομίζω πως ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο διαχωρισμός δύο πραγμάτων, του ενός από το άλλο, δηλαδή της ψυχής από το σώμα.

Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος

4. Ύπνω και θανάτω διδυμάοσιν.

Ο ύπνος και ο θάνατος είναι δίδυμα αδέλφια.

Όμηρος, περ. 800-750 π.Χ., Ποιητής 

5. Άρα μη θανόντες τώ δοκείν ζώμεν μόνον, Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες όνειρον εικάζοντες είναι τόν βίον; ή ζώμεν ημείς, του βίου τεθνηκότος;.

Μήπως ενώ έχουμε πεθάνει, ζούμε μόνο κατά φαντασίαν, εμείς οι Έλληνες, που έχουμε περιπέσει σε συμφορά νομίζοντας ότι η ζωή είναι όνειρο; ή ζούμε εμείς, και έχει πεθάνει η ζωή;

Παλλαδάς ο Αλεξανδρος

6 Αθάνατοι θνητοί, θνητοί αθάνατοι, ζώντες τον εκείνων θάνατον, τον δε εκείνων βίον τεθνεώτες.

Οι αθάνατοι είναι θνητοί, οι θνητοί είναι αθάνατοι που ζουν το θάνατο εκείνων ενώ πεθαίνουν τη ζωή εκείνων.

Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος

7. Πολλά λαλείς, άνθρωπε, χαμαί δε τίθη μετά μικρόν. Σίγα, και μελέτα ζών έτι τον θάνατον.

Λόγια πολλά λες, άνθρωπε, σε λίγο θα πεθάνεις· σώπα, κι ενόσω ακόμα ζεις, τον θάνατο μελέτα.

Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς, 4ος μ.Χ. αιών, Έλληνας ποιητής 

8. Ο θάνατος ουδέν προς ημάς· το γαρ διαλυθέν αναισθητεί· το δ’ αναισθητούν ουδέν προς ημάς.

Ο θάνατος δεν είναι τίποτε για μας, γιατί αυτό που αποσυντίθεται δεν έχει αισθήσεις και ό,τι είναι χωρίς αισθήσεις δεν είναι τίποτε για μας.

Επίκουρος, 341-270 π.Χ., Αρχαίος φιλόσοφος  

9. Κοινωνία γαρ ψυχή και σώματι διαλύσεως ουκ έστιν η κρείττον.

Η ένωση της ψυχής και του σώματος [η γέννηση] δεν είναι με κανένα τρόπο καλύτερη από το χωρισμό τους [το θάνατο].

Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος 

10. Θανέειν πέπρωται άπασι.

Είναι γραφτό σε όλους να πεθάνουν.

Πυθαγόρας, 580-490 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Photo cover:pixabay.com/Tumisu

Διαβάστε επίσης:

Oscar Wilde: “Έχοντας ελευθερία, βιβλία, μουσική και το φεγγάρι, ποιος δε θα μπορούσε να είναι ευτυχισμένος;”