101 χρόνια Τσαρλς Μπουκόφσκι.(16 Αυγούστου 1920 – 9 Μαρτίου 1994)
Ο μεγαλύτερος ποιητής της Αμερικής (σύμφωνα με τους Ζαν Πωλ Σαρτρ και Ζαν Ζενέ, τουλάχιστον), γεννήθηκε σαν προχθές. Τιμώ τη γενέθλια ημέρα του με ένα από τα πολλά ποιήματα του, που σαν γροθιά στο στομάχι και ταυτόχρονα μοναδικό βάλσαμο, με έκαναν να δακρύσω από την ένταση, το μεγαλείο και την απελπισία (που πάνε χέρι-χέρι όπως έγραφε και ο Χέλντερλιν για τον Ελληνισμό) που αποπνέει η συνειδητοποίηση του. Σε τι κόσμο ζούσε αυτός ο υπέροχος κυνικός και μεθύστακας πορνόγερος. Έναν κόσμο που δεν άλλαξε καθόλου από τότε και στον οποίο ζούμε κι εμείς σήμερα..
Αλλά όμως:
“Η ζωή σου είναι η δική σου ζωή.Μην την αφήσεις να τσακιστείσε μια φτηνή υποταγή.
Να παραφυλάς.
Υπάρχουν τρόποι να ξεφύγεις. Και κάπου υπάρχει και ένα φως.Μπορεί να μην είναι πολύ δυνατό αλλά διώχνει το σκοτάδι.
Να παραφυλάς.
Οι θεοί θα σου προσφέρουν ευκαιρίες. Να τις μάθεις. Να τις αρπάξεις.
Να παραφυλάς.
Να θυμάσαι πως δεν μπορείς ποτέ να νικήσεις το θάνατο μα καμιά φορά μπορείς να νικήσεις το θάνατο της ζωής.
Και όσο πιο συχνά το κάνεις τόσο περισσότερο φως θα υπάρχει.
Η ζωή σου είναι η δική σου ζωή. Κατάλαβέ το όσο την έχεις.
Είσαι υπέροχος.
Οι θεοί προσμένουν μεγάλη ευχαρίστηση από σένα”.
Υ.Γ.: Αυτό το ποίημα θα πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία του μέλλοντος, εκεί που θα φτιάχνονται πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι, και ως τότε, ας γίνει γκράφιτι σε κάθε άθλιο γκρίζο τοίχο, τραγούδι για τους νέους που αντιδρούν στην υποταγή. Κάθε ποιητής του σήμερα ας γράψει την αλήθεια της ψυχής του έχοντας αυτά τα λόγια στο μυαλό του.
Κάλι Παπαχρήστου
