Διαλέξαμε 15 καταπληκτικές πληροφορίες για τα βιβλία και σας τα παραθέτουμε με τυχαία σειρά:
Είναι πολύ δύσκολο να εκτιμήσει κανείς με ακρίβεια πόσα νέα βιβλία κυκλοφορούν κάθε χρόνο παγκοσμίως. Υπολογίζεται πως η Κίνα έχει την πρωτιά με πάνω από 400.000 νέους τίτλους ετησίως, οι ΗΠΑ ακολουθούν με πάνω από 300.000 τίτλους ετησίως, και το ΗΒ καταλαμβάνει την Τρίτη θέση με πάνω από 180.000 τίτλους.
Αν το καλοσκεφτούμε, όσοι διαβάζουμε δεν έχουμε στο σπίτι βιβλιοθήκη – αλλά ένα αλσύλλιο, ένα δασάκι, ίσως κι έναν μικρό Αμαζόνιο. Πόσα δέντρα έχει το δικό σας δάσος;
Η Αγία Γραφή, το Κόκκινο Βιβλίο του Μάο Τσε Τουνγκ και ο Χάρρυ Πόττερ!
Η Αγία Γραφή μπορεί να μην μας εκπλήσσει, ούτε και το Κόκκινο Βιβλίο, δεδομένου του μεγάλου πληθυσμού της Κίνας. Αλλά ο Χάρρυ Πόττερ; Κι όμως, υπολογίζεται πως με 400 εκατομμύρια πωλήσεις στον κόσμο, αντιστοιχεί ένα βιβλίο της σειράς ανά 18 κατοίκους του πλανήτη…
…ο Τομ Σώγιερ του Mark Twain. «Οι Περιπέτειες του Τομ Σώγιερ» γράφτηκαν το 1875 και εκδόθηκαν έναν χρόνο αργότερα, το 1876.
Παραδόξως, ο συγγραφέας δεν ήταν και πολύ ένθερμος χρήστης της γραφομηχανής. Όσο έγραφε το βιβλίο, την χάρισε δυο φορές. Και τις δύο του την επέστρεψαν. Ήταν γραφτό να την χρησιμοποιήσει ο ίδιος.
Ο J.R.R Tolkien, συγγραφέας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, διηγήθηκε κάποτε πως δεν έμαθε ποτέ να δαχτυλογραφεί με όλα τα δάχτυλα. Έτσι έγραψε πάνω από 1200 σελίδες χρησιμοποιώντας μόνο δύο δάχτυλα.
Η εκτίμηση αυτή είναι καθαρά μαθηματική: δεδομένου ότι το μέσο μυθιστόρημα έχει 90.000 λέξεις, με 190 λέξεις την ώρα μπορεί κάποιος να γράψει ένα μυθιστόρημα σε 475 ώρες.
Βεβαίως, ο υπολογισμός αυτός δεν λαμβάνει υπόψη την έρευνα που κάνει ο συγγραφέας για να γράψει το βιβλίο του, που μπορεί να καθυστερήσει πολύ τη διαδικασία, αλλά ούτε και την έμπνευση, που μπορεί να την επιταχύνει θεαματικά (ή να την σταματήσει εντελώς!).
… το έργο «Αναζητώντας τον Χαμένο χρόνο» του Marcel Proust. Το βιβλίο περιλαμβάνει περίπου 1.270.000 λέξεις, πάνω από 4000 σελίδες, κα 9,6 εκατομμύρια τυπογραφικούς χαρακτήρες. Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1912.
Μια φράση του Victor Hugo στους Άθλιους αριθμεί 823 (κατ’άλλους, σε μια διαφορετική εκδοχή, 805) λέξεις και θεωρείται η μακρύτερη φράση σε μυθιστόρημα στον κόσμο.
Τα πρώτα βιβλία ήταν αντικείμενα πολυτελείας, δεμένα με εξώφυλλα που ήταν έργα τέχνης, με περίτεχνα σχέδια, σκαλίσματα, ακόμη και χρυσά στολίσματα. Συνήθως δεν υπήρχε χώρος για το όνομα του συγγραφέα, ενώ μπορεί να ήταν πιο συχνό το εξώφυλλο να κοσμούσε το όνομα του ιδιοκτήτη του βιβλίου, που είχε παραγγείλει να του το κατασκευάσουν.
Το βιβλίο αγοράστηκε από τον Bill Gates για 30.8 εκατομμύρια δολάρια. Σε σημερινές τιμές, το κόστος ανέρχεται σε 53.3 εκατομμύρια δολάρια! Αν ο Bill Gates αποφάσιζε σήμερα να το πουλήσει, ούτε που μπορούμε να φανταστούμε τι δυσθεώρητο τίμημα μπορεί να έπιανε το βιβλίο…
Κατά τον 15ο αιώνα, η χρήση ανθρώπινου δέρματος για την βιβλιοδεσία, δεν ήταν ασυνήθιστη, και γινόταν συχνά από γιατρούς. Ένας από τους λόγους που χρησιμοποιούνταν ήταν για να τιμήσουν τον νεκρό.
Ένα από τα βιβλία του Harvard, με τίτλο Des destinées de l’ame, φιλοξενείται στη βιβλιοθήκη από τη δεκαετία του 1930.
… το έργο της Harriet Beecher Stowe, «Η Καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά».
Κι αυτό γιατί τον 13ο αιώνα, ο μοναχός που ανακάλυψε το μοναδικό, ξεχασμένο αντίγραφο του βιβλίου, το «έσβησε» για να ξαναχρησιμοποιήσει τον πάπυρο στο οποίο ήταν γραμμένο και να γράψει ένα προσευχητάριο. Οι επιστήμονες που έχουν εξετάσει τον τόμο με τη βοήθεια της πιο σύγχρονης τεχνολογίας, πιστεύουν πως ήταν ένα άγνωστο βιβλίο του Αρχιμήδη που αναφερόταν, μεταξύ άλλων, στην έννοια του απείρου και στην συνδυαστική.
Η βιβλιοθήκη της Μονής της Αγίας Αικατερίνης στους πρόποδες του Σινά, που ιδρύθηκε το 565μ.Χ., θεωρείται η πιο αρχαία βιβλιοθήκη που εξακολουθεί σήμερα να λειτουργεί. Έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη συλλογή αρχαίων χειρογράφων και κωδίκων, μετά τη βιβλιοθήκη του Βατικανού.
Οι Πτολεμαίοι, που ίδρυσαν την μεγάλη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, είχαν τεράστιο πάθος με αυτήν και ασχολήθηκαν όλοι ενεργά με τον εμπλουτισμό της, αγοράζοντας τεράστιες ποσότητες βιβλίων από τις σημαντικότερες αγορές βιβλίου του τότε γνωστού κόσμου – της Αθήνας και της Ρόδου. Επιπλέον, σκαρφίστηκαν έναν ιδιαίτερο «φόρο»: όλα τα πλοία που έδεναν στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας αναγκαστικά παρέδιδαν κάθε βιβλίο που μετέφεραν στην Βιβλιοθήκη, η οποία τα αντέγραφε, κρατούσε τα πρωτότυπα, και τους επέστρεφε τα αντίγραφα (σπανίως με κάποια αποζημίωση). Λέγεται πως κάπως έτσι η βιβλιοθήκη απέκτησε σπάνια χειρόγραφα του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη από Αθηναϊκά πλοία.
Photo cover:pixabay.com/Mystic Art Design
