Η προτροπή “Αγάπα τον εαυτό σου!” είναι μια υπέροχη αλήθεια.
Αν πιάνει σ΄ εσάς, τότε κρατήστε αυτή την πολύτιμη φράση μέσα στην καρδιά σας και νοιώστε την πληρότητα που σας χαρίζει.
Αν έχετε προβλήματα, ίσως να οφείλεται στο ότι έχετε πέσει στην “παγίδα της αυταγάπης”: όσο κι αν το προσπαθείς, καμιά φορά το συναίσθημα χάνεται μέσα από τα χέρια σου, τόσο πολύ, που παύεις πια να το πιστεύεις. Λειτουργεί με τέτοιο τρόπο, που θαρρείς πως γίνεται όλο και πιο δύσκολο όσο περισσότερο το θέλει κανείς.
Η αυταγάπη μοιάζει να είναι μια υπόθεση για την οποία πρέπει να παλεύει κανείς όλη του τη ζωή σχεδόν. Όσο ωραίες κι αν ακούγονται οι διάφορες συνταγές που υποδεικνύουν ότι πρέπει κανείς να κάνει περισσότερο το ένα ή λιγότερο το άλλο, στο τέλος παραμένει η αίσθηση ότι τα πράγματα δε γίνονται έτσι όπως θα έπρεπε. Γιατί πολλές φορές δεν είναι αποτελεσματική η έννοια της αυταγάπης;
Επειδή το “Αγάπα τον εαυτό σου!”, αν το πάρει κανείς τοις μετρητοίς, είναι ανέφικτο. Πρόκειται για μια παγίδα.
“Αγάπα τον εαυτό σου!” είναι μια προτροπή να κάνουμε κάτι. Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα όσον αφορά την αγάπη. Είναι αδύνατο να αγαπάμε τον εαυτό μας αν αυτό δεν ισχύει. Είναι σαν να σας λέει κάποιος : ”Αγάπα αυτόν εκεί τον άνθρωπο”. Δεν μπορεί να γίνει κάτι μόνο και μόνο επειδή έτσι το θέλουμε.
“Αγάπα τον εαυτό σου!” είναι μια εντολή προς τη λογική. Αλλά η λογική δεν μπορεί να αγαπήσει, πόσο μάλλον τον εαυτό της. Η αγάπη είναι μια εσωτερική κατάσταση που υπερβαίνει τη σκέψη, όπως η χαρά. Αν θελήσουμε να την κατατάξουμε ως σωματικό αίσθημα, την αγάπη την αισθανόμαστε κυρίως στην περιοχή της καρδιάς.
Το “Αγάπα τον εαυτό σου!” μαρτυρά ότι κάποιος δεν είναι και πολύ καλά επειδή προφανώς αγαπάει ελάχιστα τον εαυτό του. Αλλά αν κάποιος δεν τα έχει βρει με τον εαυτό του, τότε μπλοκάρεται το συναίσθημα της αγάπης.
Αν δεν πιάσει το “Αγάπα τον εαυτό σου!”, φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα. Τα αισθήματα της ανεπάρκειας, της αυτοαπόρριψης και της αμφιβολίας διογκώνονται. “Απλώς δεν τα καταφέρνω να αγαπήσω τον εαυτό μου” είναι μια σκέψη που έρχεται κι επανέρχεται συνεχώς.
Υπάρχει η λύση: Ανακατασκευάστε το!
Βρείτε λίγο χρόνο και νοιώστε: Πως θα ήταν, σαν να παίζετε ένα παιχνίδι, αν δεν έπρεπε να αγαπάτε τον εαυτό σας; Υποθετικά μιλώντας πάντα…. Τώρα λοιπόν δείτε : Πως θα νοιώθατε;
“Αν δεν έπρεπε να αγαπάω τον εαυτό μου…” Περιμένετε ένα λεπτό και νοιώστε…..
Αισθάνεστε κάτι;
Τη στιγμή που θα σταματήσετε να θέλετε να αγαπάτε τον εαυτό σας και θα δείτε απλώς ποιες είναι οι αρετές σας ως ανθρώπου, πως νοιώθετε όλα τα ευχάριστα και δυσάρεστα συναισθήματα μέσα σας, τα δυνατά σας σημεία και τις αδυναμίες σας, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες σας….
Όταν θα καταλάβετε ότι αυτό ακριβώς σημαίνει το να είσαι άνθρωπος… τότε θα νοιώσετε αγάπη για τη ζωή σας και θα τη θεωρήσετε ως δώρο.
Όσο περισσότερο αυτό το είδος αγάπης καθορίζει , άθελά μας, το μαγνητικό μας πεδίο, τόσο περισσότερο θα ζήσετε τη ζωή σας σαν μια διαδοχική αλληλουχία θαυμάτων και δώρων.
Όταν σταματήσετε να πιστεύετε το παραμύθι ότι οφείλετε να αγαπάτε τον εαυτό σας, θα κάνετε στον εαυτό σας ένα μεγάλο δώρο : θα είστε ελεύθεροι να νοιώσετε πόσο πολύ τον αγαπάτε ήδη!
Απόσπασμα από το βιβλίο ”Το Μυστικό του Μαγνήτη της Καρδιάς” του Ruediger Schache
Photo cover:pixabay.com/Denise Husted
