Η Ρένα Βλαχοπούλου γεννήθηκε σαν σήμερα το 1917 στην Κέρκυρα, και έμελλε να δοξάσει όχι μόνο το νησί της, αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα.
Η Ρένα Βλαχοπούλου ήταν απλή, ακομπλεξάριστη, εργατική και γεμάτη αυτοπεποίθηση. Συστατικά που σε συνδυασμό με το απαράμιλλο ταλέντο της, έπλασαν την πιο σπουδαία κωμικό της χώρας μας.
Μια από τις αγαπημένες της ταινίες ήταν «Η Παριζιάνα» και όχι άδικα, αφού κατάφερε να την απογειώσει με την αυτοσχεδιαστική της δεξιοτεχνία ως Madame Pelagie de Paris.
Η Ρένα Βλαχοπούλου είναι από τις λίγες περιπτώσεις πολυτάλαντων καλλιτεχνών. Αξεπέραστη κωμικός, εξαιρετική τραγουδίστρια και απολαυστική «show woman», αγαπήθηκε από τον κόσμο όσο λίγοι συμπατριώτες μας.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα, όπου και σπούδασε στο Ωδείο του Δραματικού Συλλόγου. Το 1938 πρώτοτραγούδησε σε κάποιο ζαχαροπλαστείο της Κέρκυρας, αλλά το 1939 έκανε τα πρώτα καλλιτεχνικά της βήματα στην Αθήνα, τραγουδώντας σε αναψυκτήρια και καφενεία. Εκεί την ανακάλυψε ο Μίμης Τραϊφόρος και την παρουσίασε ως νέο ταλέντο σε ένα πρόγραμμα βαριετέ που είχε ανεβάσει στο κέντρο «Όαση» του Ζαππείου. Την ίδια χρονιά, ο θεατράρχης Μακέδος την προώθησε στο θέατρο, όπου και εμφανίστηκε στην σκηνή του «Μουντιάλ», τραγουδώντας ντουέτο με τη Σοφία Βέμπο. Το 1942 γνώρισε τον μεγάλο Έλληνα πιανίστα της τζαζ, Γιάννη Σπάρτακο, με τον οποίο συνεργάστηκε στο «Πάνθεον». Το 1946, αφού είχε ήδη αναδειχθεί σε «βασίλισσα της Τζαζ», ακολούθησε τον Σπάρτακο σε περιοδεία που ξεκίνησε από την Κύπρο, και κατέληξε στην Αμερική. Κατά την περιοδεία της, προσκλήθηκε από την αυλή του Σάχη της Περσίας, όπου και τραγούδησε, ενθουσιάζοντας το κοινό.
Το 1953, ενώ έχει ήδη παρουσιαστεί σε πολλές επιθεωρήσεις των καλύτερων θιάσων σαν τραγουδίστρια, συνεργάζεται με τον Αλ. Λειβαδίτη, την Μαρίκα Κρεββατά, τη Ρένα Ντορ και τον Γιώργο Γαβριηλίδη, συγκροτώντας δικό τους θίασο, και περιοδεύουν στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Κωνσταντινούπολη.
Το «βάπτισμα του πυρός» σαν ηθοποιός, το πήρε δίπλα στον Νίκο Σταυρίδη το 1954 στην επιθεώρηση «Σουσουράδα». Από τότε καθιερώνεται σαν ηθοποιός, και κάνει λαμπρή καριέρα, συμμετέχοντας τα επόμενα χρόνια σε πάνω από 160 θεατρικές παραστάσεις.
Το κινηματογραφικό ντεμπούτο της γίνεται στην πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία που γυρίστηκε στην Ελλάδα, «Πρωτευουσιάνικες Περιπέτειες» του Γιάννη Πετρουλάκη. Ο Γιάννης Δανιαλίδης εντυπωσιάζεται το 1962, από την παρουσία της στη θεατρική παράσταση, «Οδός Ονείρων» του Μάνου Χατζηδάκη, και της δίνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Μερικοί το Προτιμούν Κρύο» – πρώτο μιούζικαλ που σκηνοθέτησε στη Φίνος Φιλμ. Από τότε καθιερώνεται και σαν σταρ του κινηματογράφου, πρωταγωνιστώντας στα επόμενα μιούζικαλ που γυρίζει ο Δαλιανίδης στη Φίνος Φιλμ, που σπάνε κυριολεκτικά τα ταμεία: «Κάτι να Καίει», «Κορίτσια για Φίλημα», και «Ραντεβού στον Αέρα».
Το 1962 σταμάτησε τη συνεργασία της με τη Φίνος Φιλμ και άρχισε να συνεργάζεται με την εταιρεία Καραγιάννης-Καρατζόπουλος. Συνολικά έπαιξε σε 25 ταινίες, εκ των οποίων οι 14 της Φίνος Φιλμ. Για την ερμηνεία της στη θεατρική παράσταση «Η Χαρτοπαίχτρα», βραβεύτηκε το 1995 με το αναμνηστικό μετάλλιο «Δημήτρης Ψαθάς», ενώ η μεταφορά του ίδιου έργου στον κινηματογράφο το 1964, από τη Φίνος Φιλμ, είχε κάνει κυριολεκτικά πάταγο, παραμένοντας διαχρονική επιτυχία. Έπαιξε επίσης και σε πέντε τηλεοπτικές σειρές, σε κάποιες βιντεοταινίες και στη ραδιοφωνική μεταφορά του έργου «Τρίτο Στεφάνι» του Ταχτσή.
Το 2003 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο, με τον Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος, για την προσφορά της στις τέχνες.
Η Ρένα Βλαχοπούλου κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη, ενώ την προηγούμενη μέρα, η σορός της εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Την ημέρα της κηδείας της όλα τα καταστήματα στην Κέρκυρα ήταν κλειστά, λόγω πένθους. Η γενέτειρά της την τίμησε ονομάζοντας το παλιό θέατρο «Μον Ρεπό» σε θέατρο «Ρένα Βλαχοπούλου».
Αυτό που είναι σίγουρο σήμερα, είναι ότι πολύ δύσκολα θα εμφανιστεί ξανά στην Ελλάδα, τόσο πληθωρική προσωπικότητα στην υποκριτική τέχνη και στο τραγούδι, όσο η πολυαγαπημένη Ρένα Βλαχοπούλου.
