Να ‘σαι καλή, να ‘σαι καλή, να ‘σαι πάντα καλή.
Και πότε – πότε να ‘σαι έξυπνη.
Όμως να μην είσαι ποτέ πολύ καλή, ούτε ποτέ πολύ έξυπνη.
Γιατί όσοι είναι φοβερά καλοί είναι και φοβερά μόνοι.
Και όσοι είναι πολύ συχνά έξυπνοι μαχαιρώνονται, πληγώνονται και ποδοπατιούνται από ανθρώπους με μικρότερες πνευματικές ικανότητες, γιατί αυτοί οι άνθρωποι διέπονται από ένα νόμο της ιδιοσυγκρασίας τους και βλέπουν τις επιδείξεις ανώτερης πνευματικότητας σαν μια προσβλητική αυθάδεια που στοχεύει τη δική τους έλλειψη αυτού του πολύτιμου χαρίσματος και τείνουν να φέρουν βαρέως τέτοιες επιδείξεις και αντιδρούν με τον τρόπο που προαναφέρθηκε -και είναι δικαιολογημένοι;
Δυστυχώς, δυστυχώς είναι.
Mark Twain – Η Τέχνη της Καλοπέρασης, μτφρ. Αγγέλα Βερυκοκάκη, εκδ. Νάρκισσος
Photo cover:pixabay.com/นัธทวัฒน์ วสันต์กนกพัชร
