Πολλές φορές απορημένη, υποψιάζομαι. Αυτή είναι η μοίρα όσων δεν χάνουν.
Η λυπημένη φάρσα. Του να παρατάνε πρώτοι αυτούς που πρώτοι τους απέρριψαν.
Λίγα πράγματα χωρίζουν το φρικαλέο από το κωμικό.
Την ξέρω τη μάρκα. Άνθρωποι που φεύγουν όχι για την αντένδειξη. Όχι επειδή το θέλουν. Αλλά επειδή οσμίζονται την απόρριψη που έρχεται.
Το επιβιωτικό «ποιός αφήνει ποιόν» τίθεται πάνω από το «ποιος θέλει ποιόν και πώς τον διεκδικεί».
Ξύπνιοι και επουσιώδεις. Φίλοι και τους αγαπάμε.
Στα ερωτικά τους, ράτσα δεύτερη, χαμηλή.
Σάββατο πρωί. Ερωτευμένοι, λένε και όμως.
Ξυπνάνε έξυπνοι. Επιτίθενται για να αποτρέψουν επιθέσεις.
Τρομοκρατούν για να μη γίνει διάφανος ο φόβος τους.
Χωρίζουν για να μην τους χωρίσουν.
Διαλύονται για να μην τους πιάσουν κορόιδο. Άκυρη εξυπνάδα.
Το νιώθεις όταν οι διαλυμένοι μέντορες δίνουν χρηστικές οδηγίες.
Για να πάθεις τα ίδια με δαύτους.
«Να μην ξέρει την αδυναμία που του έχεις, θα την εκμεταλλευτεί». Ή «μη δίνεις τίποτα από τον εαυτό σου. Τότε σε εκτιμούν οι άντρες». Ή «να μη σε βρίσκει πάντα στο τηλέφωνο. Γιατί σε θεωρεί δεδομένη».
Και τη χαρά του να τιμήσεις, να φωταγωγήσεις, να προσφέρεις, να τον ακούσεις, που την πας; Η οξυδέρκειά τους;
Σιδερένια μπάλα σε κομψά σφυρά – και πάνε σέρνοντας.
Φαίνεται, Κέικ, λέω, πως η αγάπη δεν είναι αρκετή για όσους δεν αγαπάνε αρκετά, θέλει στρατηγική.
Πρέπει να μετατραπεί σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα: Ποιος θα τρομάξει περισσότερο τον άλλο: το αγαπημένο μου ερωτικό άθλημα.
Ποιος θα ντρεσάρει γρηγορότερα τον άλλον. Ποιος θα αποδειχθεί πιο έξυπνος. (Δηλαδή πιο φοβισμένος.)
Ποιος θα επιβληθεί. Να επιβληθεί η γυναίκα;
Τι να τον κάνει όμως έναν άντρα που του επιβάλλεται; Να επιβληθεί ο άντρας; Ποιος άντρας που τιμά το φύλο του έχει πρόβλημα με την επιβολή;
Μόνο αυτός που δε μπορεί να προστατέψει. Σώσον ημάς από τέτοιες αγάπες.
Δεν θέλω να πάρω μέρος ποτέ πια σε τέτοια εκπαιδευτικά προγράμματα.
Μεγάλωσα, αποφάσισα. Δεν συμπλέω.
Μαλβίνα Κάραλη, “Σαββατογεννημένη” , απόσπασμα
