Τα παιδιά της Ευρώπης εδώ και περισσότερο από εξήντα χρόνια δε γνώρισαν πολέμους, έχοντας τα οφέλη μιας προηγμένης ιατρικής δεν υπέφεραν όσο οι πρόγονοί τους, έχουν γονείς μεγαλύτερους από τους δικούς μας (και σε μεγάλο ποσοστά διαζευγμένους), σπουδάζουν σε σχολεία όπου ζουν πλάι πλάι με παιδιά άλλου χρώματος, άλλης θρησκείας και εθίμων (και αναρωτιέται ο Σερ για πόσο καιρό ακόμα θα μπορούν να τραγουδούν τη Μασσαλιώτιδα που αναφέρεται στο «ακάθαρτο αίμα των ξένων;) Ποια λογοτεχνικά έργα θα μπορούν ακόμα να απολαμβάνουν, αφού δε γνώρισαν την αγροτική ζωή, τον τρύγο τις εισβολές, τα μνημεία των πεσόντων, τις σημαίες που σκιζόταν από τις εχθρικές σφαίρες, την επιτακτική ανάγκη ενός ηθικού διδάγματος.
Δημιουργήθηκαν μέσα φτιαγμένα από ενήλικες που μείωσαν στα επτά δευτερόλεπτα τη μονιμότητα μιας εικόνας και στα δεκαπέντε δευτερόλεπτα τον χρόνο απάντησης σε μια ερώτηση, κι όπου ωστόσο βλέπουν πράγματα που δεν συναντούν πια στην καθημερινή τους ζωή, ματωμένα πτώματα, καταρρεύσεις, καταστροφές: «Σε ηλικία δώδεκα ετών, οι ενήλικες τα έχουν αναγκάσει, ήδη να δουν είκοσι χιλιάδες δολοφόνους». Εκπαιδεύονται από τη διαφήμιση που βρίθει συντμήσεων και ξένων λέξεων, οι οποίες τα κάνουν να χάνουν την αίσθηση της μητρικής γλώσσας δεν έχουν πια αίσθηση του δεκαδικού μετρικού συστήματος γιατί τους υπόσχονται βραβεία ανάλογα με τα μίλια, το σχολείο δεν έχει πια θέση στη μάθηση και, συνηθισμένα πια στα κομπιούτερ, αυτά τα παιδιά ζουν μεγάλο μέρος της ζωής τους εικονικά. Το να γράφουν μόνο με τον δείκτη αντί για ολόκληρο , το χέρι «δεν ερεθίζει πια τους ίδιους νευρώνες ή τις ίδιες περιοχές του φλοιού».
Εμείς ζούσαμε σε έναν αισθητό μετρικό χώρο, ενώ αυτά ζουν σ’ έναν εξωπραγματικό χώρο όπου το μακριά και το κοντά δεν έχουν πια καμία διαφορά. Δε θα σταθώ στις σκέψεις που κάνει ο Σερ σχετικά με την πιθανότητα διαχείρισης των νέων αναγκών της εκπαίδευσης. Η πανοραμική ματιά του μας μιλάει, εν πάση περιπτώσει, για μια περίοδο αντίστοιχη -εξαιτίας μιας ολικής ανατροπής- με εκείνη της επινόησης της γραφής και, αιώνες αργότερα, της τυπογραφίας. Μόνο που οι νέες σημερινές τεχνικές αλλάζουν με μεγάλη ταχύτητα και «ταυτόχρονα μεταμορφώνεται το σώμα, αλλάζουν η γέννηση και ο θάνατος, η αρρώστια και η θεραπεία, τα επαγγέλματα, ο χώρος, το φυσικό περιβάλλον, το να ζεις στον κόσμο».
Ουμπέρτο Έκο , «Χρονικά μιας ρευστής κοινωνίας», εκδόσεις Ψυχογιός, απόσπασμα
Photo cover: pixabay.com/👀 Mabel Amber 👀, Messianic Mystery Guest
