Ένα άρθρο που ήθελα να γράψω πολύ καιρό είναι για το μίσος, το κόμπλεξ και τον φθόνο που παρατηρώ τα τελευταία χρόνια στα σχόλια κάτω από τα ειδησεογραφικά λινκς μεγάλων siteς, όταν ανεβάζουν μια είδηση για κάποια είτε “γνωστή”, είτε διάσημη influencer, αλλά και όχι μόνο, γενικότερα για κάποια νέα, όμορφη, σέξι, διάσημη κοπέλα.
Αξίζει να ξοδέψεις λίγο χρόνο, για να ψάξεις να βρεις τα πως και τα γιατί, τους λόγους και τις αιτίες, που ο όχλος, ο λαουτζίκος, που αρέσκομαι να λέω εγώ, βγάζει πάντα τον χειρότερο του εαυτό. Με δυο λόγια, να κάνουμε μια μικρή ψυχανάλυση, αυτών των ανθρώπων, που σχεδόν πάντα κρύβονται, πίσω από την ανωνυμία.
Πρώτοι λυσσάνε οι άντρες, ένα είδος αντρών, αυτό του σωρού. Οι περισσότεροι είναι αυτοί, που έφεραν την επαρχιώτικη νοοτροπία στην πόλη. Για αυτούς όλες είναι πόρνες. Το έχουν δεδομένο. Άσχετα με τις περισσότερες, ακόμα και να τις πλήρωναν δεν θα κατάφερναν να βγουν ούτε για καφέ μαζί τους. Για τον απλό λόγο μια νέα, όμορφη, σέξι κοπέλα την εποχή των Social Media, έχει άπειρες επιλογές και πάντα επιλέγει άντρες , που να μπορούν να σταθούν δίπλα της και να έχουν και ένα Α κοινωνικό και οικονομικό background .
Ένας λόγος που τις μισούν οι άντρες λοιπόν είναι αυτός. Ξέρουν ότι ποτέ, δεν θα μπορούν όχι απλά να τις έχουν, αλλά ούτε για καφέ να βγούνε μαζί τους. Έτσι για αυτούς είναι πόρνες. Άλλωστε για τους άντρες, όσες δεν τους κάθονται είναι καριόλες, ενώ όσες τους κάθονται είναι το μωράκι τους. Από την καριόλα στο μωράκι τους, ένα σεξ δρόμος.
Επίσης δεν αντέχουν ότι βγάζουν «εύκολο» χρήμα, μέσω των Social Media. Δεν το καταπίνεις εύκολα ότι εσύ μπορεί να σκίζεσαι για 650-800 ευρώ τον μήνα, και αυτές να βγάζουν πολλαπλάσια κάνοντας το χόμπι τους. Βέβαια αυτό δεν είναι ακριβώς έτσι, γιατί δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά, αλλά αυτοί που δεν έχουν πολλές εικόνες και εμπειρίες από την ζωή, έτσι το βλέπουν.
Η ζωή με δίδαξε ότι κανένας άντρας, που συναναστρέφεται με τέτοια κυβικά γυναικών δεν μιλάει άσχημα και δεν βγάζει φθόνο και κόμπλεξ. Οι στερημένοι είναι συνήθως οι μισογύνηδες και οι σεξιστές.
Μεγάλο ενδιαφέρον έχει όμως και το μίσος, ο φθόνος και ο σεξισμός από τις γυναίκες προς άλλες γυναίκες. Πολλές φορές τα χειρότερα σεξιστικά σχόλια που κρύβουν ένα απέραντο κόμπλεξ τα κάνουν γυναίκες. Εκεί παίζει και ο ανταγωνισμός. Πως να αντέξεις ότι η άλλη, δεν έχει ίχνος κυτταρίτιδας, έχει σφιχτό γυμνασμένο κορμί και την ακολουθούν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες θαυμαστές και ζει μεταξύ Μονακό, Μπαλί, Νέας Υόρκης και Ντουμπάϊ, ενώ αυτή τρώει, κάθε μέρα τον Μπάμπη στην μάπα, με την κιτρινίλα στο εσώρουχο και τις τρίχες που πετάνε από την μύτη.
Εκεί αρχίζει, τα «ααα έχει ψεύτικο βυζί», η «ααα έχει φτιάξει τα χείλια». Όχι κυρα Μαριγώ, δεν τα λες καλά, να σου πω εγώ την πραγματικότητα. Πρώτα από όλα σκίζεται κάτι ώρες την ημέρα, για χρόνια μέσα στα γυμναστήρια. Δηλαδή έχει φτιάξει με τον ιδρώτα της τις ποδάρες, τους τέλειους γλουτούς , πλάτες , ώμους, χέρια, κοιλιακούς και απλά έφτιαξε το 10%, λίγο το βυζάκι και λίγο το χειλάκι. Το 90% το απόκτησε με σκληρή δουλειά. Το να εστιάζεις στο 10% που και καλά έκανε και έφτιαξε αφού είχε το 90% σούπερ, το κανείς απλά για να την μειώσεις, για να νιώσεις εσύ λίγο καλύτερα όσο καταβροχθίζεις τα γλυκά και κάτι τζιν τόνικ στις καφετέριες, κουτσομπολεύοντας με τις φίλες σου, για το βυζάκι που έβαλε η τάδε.
Γνωρίζω ότι τα άρθρα μου είναι πάντα «to the point» και χτυπάνε κέντρο, γι αυτό και δημιουργώ πολλούς εχθρούς, αλλά και κάποιους καλούς φίλους, αλλά δεν γίνεται να μην λέω τα πράγματα με το όνομα τους, για να μην «στραβώσουν» και παρεξηγηθούν κάποιοι και κάποιες. Άλλωστε δεν έχω κοινωνικά συμβόλαια, ώστε να φοβάμαι το κόστος της κάθε αλήθειας που εκφράζω.
Λεωνίδας Σπύρου
Photo cover:pixabay.com/StockSnap
