Τη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων θυμάτων του Ποντιακού Ελληνισμού που εξοντώθηκαν από την Τουρκία, τιμά σήμερα η Ελλάδα.
Εκατόν δύο χρόνια από τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, οι σφαγές και οι φρικαλεότητες αναβιώνουν μπροστά μας, για να μην αφήσουν τη λήθη να σκεπάσει την ιστορική αλήθεια και τον πόνο από τις τουρκικές θηριωδίες και τον ξεριζωμό.
Στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, η αλλαγή φρουράς έγινε υπό τους ήχους της ποντιακής λύρας και με τους εύζωνες να φοράνε τις παραδοσιακές ποντιακές στολές.
H Βουλή των Ελλήνων τίμησε την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου τηρώντας ενός λεπτού σιγή.
102 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την 19η Μαϊου 1919 που ο Κεμάλ Ατατουρκ δρομολόγησε τη δεύτερη σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ποντίων, όπου 353.000 ψυχές σφάχτηκαν πληρώνοντας με την ζωή τους το γεγονός πως σκέφτονταν, μίλαγαν και ανέπνεαν Ελλάδα.
Ελληνικές πόλεις με συνεχή, αδιάκοπη ζωή και πολιτισμό 27 και πλέον αιώνων καταστράφηκαν. Συνολικά καταστράφηκαν: 815 Κοινότητες, 1.134 εκκλησίες και 960 σχολεία.
Στις 19 Μάϊου του 1919, με την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα, αρχίζει η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Με τη βοήθεια μελών του Νεοτουρκικού Κομιτάτου συγκροτεί μυστική οργάνωση, τη Mutafai Milliye, κηρύσσει το μίσος εναντίον των Ελλήνων και σχεδιάζει την ολοκλήρωση της εξόντωσης του ποντιακού ελληνισμού.
Αυτό που δεν πέτυχε το σουλτανικό καθεστώς στους πέντε αιώνες της τυραννικής διοίκησής του, το πέτυχε μέσα σε λίγα χρόνια ο Κεμάλ, εξόντωσε τον ελληνισμό του Πόντου και της Ιωνίας.
Η εξόντωση των Ποντίων άρχισε με τη σύλληψη προκρίτων (δημοσιογράφων, δικηγόρων, εμπόρων, μητροπολιτών, ιερέων, δασκάλων) την καταδίκη τους με στημένες δίκες σε θάνατο και εκτέλεση.
Ακολούθησαν ομαδικές εκτελέσεις σε πόλεις και χωριά, στρατολόγηση των ανδρών στα διαβόητα «Αμελέ Ταμπουρού», στην ουσία Τάγματα εξοντώσεώς τους, και τέλος τους ηλικιωμένους και τα γυναικόπαιδα που έστελναν στην εξορία, σε πολυήμερες πορείες στην ενδοχώρα για να του αφανίσουν.
Ελληνικές πόλεις με συνεχή, αδιάκοπη ζωή και πολιτισμό 27 και πλέον αιώνων, διεκόπη και κατεστράφη, ενώ ιδρύματα, σχολεία και εκκλησιές έκλεισαν κι ερημώθηκαν.
Οι λαοί που δεν γνωρίζουν την ιστορία τους, είναι καταδικασμενοι….
Η Γενοκτονία των Ελλήνων είναι η σκόπιμη και συστηματική εξόντωση, μέχρι το 1923, των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολικής Θράκης και της Μικρά Ασίας (κυρίως της Ιωνίας, Καππαδοκίας, Πόντου, Βιθυνίας), αρχής γενομένης με τη Σφαγή του Οικονομείου στις 25 Ιανουαρίου 1913, από τους μηχανισμούς της οθωμανικής κυβέρνησης των εθνικιστών Νεότουρκων και του τουρκικού εθνικιστικού κινήματος του Μουσταφά Κεμάλ. Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες.
Η γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα και κατά τον ίδιο τρόπο όπως με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Οι εκτιμήσεις για τις ανθρώπινες απώλειες την περίοδο από το 1912 ως το 1922 ξεκινούν από 200-300 χιλιάδες και φτάνουν, κατά ορισμένους Έλληνες μελετητές τις 800.000 – 1.200.000 ψυχές.
