Άμα σκαρφαλώσεις σε μια κορυφή αντικρίσεις άλλη ψιλότερη. Όμως ποτέ μην πεις τούτο το ύψος μου αρκεί και ποτέ ότι δε μου αρκεί. Τράβα τον δρόμο σου κα μη βάνεις όρια. Μήτε πίσω, μήτε μπρος. Γιατί το απρόσμενο σε καρτερά ολούθε.
Μια φράση ενός βιβλίου, μια εμπειρία και πόσο μάλλον ένας άνθρωπος ενδέχεται να επηρεάσουν τη ζωή κάποιου και να της αλλάξουν ρότα.
Δεν υπάρχει σήμερα χωρίς χθες και αντίστροφα. Κι αν ξεχνάς εσύ το παρελθόν σου και δεν χρησιμοποιείς τις πέτρες του, το θυμούνται άλλοι, ξεδιαλέγοντας ή παραχαράζοντάς το, και κτίζουν καταπώς τους βολεύει. Και πια μόνο ετούτο το κτίσμα φανερώνεται στα μάτια του κόσμου, μα μ’ έναν τρόπο και στα δικά σου.
Κι όταν λες δε συμμετέχω, είναι παρούσα η απουσία σου. Ανεξαρτήτως εάν θα αποβεί σε καλό ή σε κακό.
Κάθε άνθρωπος, είτε το κατέχει είτε όχι, κουβαλά απάνω του ιστορία χιλιετιών. Γνωρίζοντας την, ανακαλύπτει συγχρόνως και τον εαυτό του.
Ακόμα και μια πέτρα μπορεί να γίνει δάσκαλος σου. Αρκεί να σκύψεις και να την αφουγκραστείς.
Δεν υπάρχει νέο δίχως το παλιό, ούτε το αντίθετο. Κι όταν το νέο επιδιώκει να ξεχωρίσει παντελώς και βίαια απ’ το παλιό, αποκόβονται οι σάρκες του, αιμορραγεί και χάνει τη δύναμη του.
Κοιτάς μπροστά όταν δεν ξεχνάς από πού έρχεσαι.
Γιάννης Καλπούζος, ”Σέρρα: η ψυχή του Πόντου”, απόσπασμα
Photo cover:pixabay.com/kimura2
