Κανείς δεν ήξερε ότι η 12η Μαΐου ήταν η γενέθλια μέρα της Katharine Hepburn. Μέχρι το 1971, οπότε και αποκάλυψε, σε μία από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, ότι γιόρταζε τα γενέθλια της στις 8 του Νοέμβρη: επειδή εκείνη την ημερομηνία είχε γεννηθεί ο αγαπημένος της μεγαλύτερος αδερφός, που σε ηλικία 15 ετών κρεμάστηκε με ένα σεντόνι στο σπίτι των νονών τους-η 13χρονη Katharine ήταν εκείνη που τον βρήκε απαγχονισμένο.
Η Katharine, που έμελλε να γίνει μια εκ των πιο μεγάλων ηθοποιών του αιώνα, ήταν κατά βάση μια αντιστάρ από γεννησιμιού της. Δεύτερο από τα έξι παιδιά μιας εκκεντρικής οικογένειας. Ο πατέρας γιατρός, η μητέρα απόγονος βαθύπλουτης οικογένειας, με βασιλικές ρίζες. Ωστόσο, η μητέρα της μεγάλης ηθοποιού έχει μείνει στην Ιστορία και εκτός της διάσημης κόρης της: Υπήρξε πρωτεργάτρια του φεμινιστικού κινήματος στις ΗΠΑ, μια επιφανής σουφραζέτα με έντονη δράση και σοσιαλιστικές πεποιθήσεις, τις οποίες πέρασε με εντελώς φυσικό τρόπο και στα παιδιά της. Η Katharine Hepborn μεγάλωσε σε ένα ανοιχτό πεδίο, σε ένα ελεύθερο πεδίο: άθλησης, παιχνιδιού, γνώσης.
Να, τι συμβαίνει όταν οι γονείς σου σε μεγαλώνουν παροτρύνοντας να ξεπεράσεις τα όρια και τους φόβους σου. Γίνεσαι κοτζάμ ιστορική φυσιογνωμία. Αν και βαθιά εσωτερική και πνευματική, αυτάρκης και αυτόνομη μες στην βιομηχανία του θεάματος. Επειδή ήταν αγοροκόριτσο, και επειδή όταν αθλείσαι δεν φοράς, ως γνωστόν, γόβες και φορέματα, η Hepborn φορούσε από μικρή φόρμες και παντελόνια, τα οποία και δεν αποχωρίστηκε ούτε και όταν έγινε αστέρι του Χόλιγουντ. Ίσως η μόδα των γυναικών να φοράνε παντελόνια, ή καλύτερα το δικαίωμα τους να φοράνε παντελόνια, να οφείλεται στην Hepburn. Πολυνίκης, με τέσσερα, των βραβείων Όσκαρ, θεωρείται μέσα στις πέντε πιο σπουδαίες γυναίκες στην ιστορία του Χόλιγουντ, αν όχι και η πιο σημαντική, αλλά με ελάχιστη έκθεση στα μάτια του κόσμου.
Η Hepburn είναι, ακόμη, και η πιο γοητευτική αναμφίβολα ανάμεσα στις τόσες γυναίκες που καθόρισαν τα πρότυπα ομορφιάς του 20ου αιώνα: όχι επειδή είχε τις καμπύλες ή το κορμί άλλων, αλλά επειδή είχε κάτι άλλο καθρεφτισμένο στο στυλ της: προσωπικότητα.
Έχει ενδιαφέρον ότι η Hepburn, που πέθανε το 2003, δηλαδή στα 96 της, είχε πάψει προ πολλού να φοβάται τον θάνατο, και είχε, μάλιστα, κατανοήσει την επικινδυνότητα της εποχής που φοβάται και ξορκίζει τον θάνατο, ή θεωρεί την μητρότητα, σε αντιδιαστολλή, σαν νόημα ύπαρξης.
Η ίδια είχε καλωσορίσει τον θάνατο σαν ένα υπέροχη ευκαιρία αιώνιου ύπνου, ενώ επίσης είχε αποσαφηνίσει ότι η μητρότητα για να είναι αντάξια του ρόλου της απαιτεί πλήρη αφοσίωση.
Όμως η Hepburn που χαιρόταν την ζωή και που κολυμπούσε από μικρή σε παγωμένα νερά λιμνών για να σκληραγωγηθεί, πειθαρχούσε και ήταν περισσότερο αφοσιωμένη μόνο στον εαυτό της με έναν απόλυτο φυσικό τρόπο αυτοτέλειας: και ακτινοβολεί επιπλέον, ότι αυτό δεν είναι απαραίτητα κάτι κατακριτέο.
Κάλλι Παπαχρήστου
AndreasMp
