Από το 1978 διαβάζω έρευνες και μεταφυσικές θεωρίες που έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς, και συνεχίζω, γιατί με ενδιαφέρει να αφήνω το μυαλό μου να βλέπει διαφορετικές εκδοχές σε θέματα άγνωστα ή ανεξήγητα.
Η θεωρία που εντάσσω στο νέο μου μυθιστόρημα ΣΕ ΜΑΥΡΟ ΦΟΝΤΟ, αναφέρεται στην κάθοδο του πνεύματος στην ύλη. Έχουν γραφτεί πολλά για αυτό το θέμα, έχουν ασχοληθεί διαφορετικά φιλοσοφικά ρεύματα, κι έτσι αποφάσισα να επιλέξω ένα ενδιαφέρον υλικό για να χτίσω μια ιντριγκαδόρικη ιστορία κρατώντας παράλληλα ισορροπία ανάμεσα σε κοινωνικό και μεταφυσικό, όπως στα άλλα μου βιβλία. Το μυθιστόρημα είναι γραμμένο με τρόπο ώστε να γίνεται εύκολα κατανοητό και από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τέτοιες θεωρίες.
Μέσα από αυτήν την ιδιαίτερη ιστορία προσπαθώ να παρασύρω τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης που κρύβει υπέροχες και αιώνιες αλήθειες. Πλάι σε ένα γρήγορο σενάριο με αγωνία, μυστήριο και διαρκείς ανατροπές, μεταφέρω συγκίνηση, ευαισθησία και αγάπη με ένα δυνατό έρωτα. Η Δάφνη και ο Νικόλας μοιάζουν με γνώριμες ψυχές που επιτέλους συναντήθηκαν, όμως… Απρόοπτα, διαμάχες, ψέματα και μυστικά, ανθρώπινες αδυναμίες και φόβοι, αφήνουν το δικό τους ξεχωριστό αποτύπωμα.
Το μυθιστόρημα είναι σύγχρονο, με μια μικρή αναδρομή στην αρχαία Ελλάδα και μια μυστική αδελφότητα. Ποια ήταν άραγε η Ομάδα των Επτά και τι σκοπό είχε; Ποιοι είναι οι Φύλακες και τι μεταφέρουν τα αρχαία κειμήλια που προστατεύουν μέχρι σήμερα με ασπίδα τη ζωή τους; Και η Μοίρα, πώς ακριβώς λειτουργεί; Πώς αναγνωρίζουμε τα σημάδια της;
Ο τίτλος δόθηκε επειδή η ηρωίδα ζωγραφίζει πορτραίτα ΣΕ ΜΑΥΡΟ ΦΟΝΤΟ. Το μαύρο φόντο όμως, συμβολίζει τους φόβους της, το σκοτεινό άγνωστο φόντο της ζωή μας, τον θάνατο. Και η Δάφνη, έρχεται αντιμέτωπη με τον θάνατο πολλές φορές. Βιώνει δύσκολες καταστάσεις αναζητώντας αγωνιωδώς τη λύση του μυστηρίου της. Τα πρόσωπα που ζωγραφίζει κουβαλούν ένα μεγάλο μυστικό που πρέπει να ανακαλύψει, για να το καταφέρει όμως, πρέπει να ανατρέψει πολλά απ’ όσα πίστευε μέχρι σήμερα.
Όταν έγραφα αυτή την ιδιαίτερη ιστορία, ένιωσα τη Μοίρα λίγο διαφορετική απ’ ότι έχουμε μάθει να τη βλέπουμε, και ομολογώ μου άρεσε. Ακόμα και ο θάνατος, άλλαξε κάποια στιγμή οπτική γωνία, έγινε λιγότερο άγνωστος και τρομακτικός. Ίσως κάποτε λοιπόν, καταφέρουμε να θυμηθούμε και την μεγάλη Αλήθεια που υπάρχει αιώνια μέσα μας. Και τότε όλα θα αλλάξουν…
Υ.Γ. Ανακαλύψτε εδώ όλα τα βιβλία της Ελένης Γαληνού!
Photo cover:pixabay.com/Stefan Keller
