Τέρατα και σημεία το γηροκομείο κρεματόριο και τους 73 ηλικιωμένους νεκρούς από ανακοπή καρδιάς.
Πληροφορίες μας δείχνουν ότι δύο εργαζόμενοι είναι έτοιμοι να καταθέσουν περιγράφοντας καινούργια περιστατικά. Η ιδιοκτήτρια του γηροκομείου μιλάει για χυδαιότητα εις βάρος της και της επιχείρησής της, δεν παραδέχεται τίποτα.
Συγγενείς των ηλικιωμένων μιλούν για άθλιες συνθήκες διαβίωσης, καθώς οι ηλικιωμένοι ήταν δεμένοι και υποσιτισμένοι, ενώ τους ξύριζαν τα μαλλιά και κάποιοι τρόφιμοι τρελάθηκαν.
Η ανιψιά ενός ηλικιωμένου μίλησε στο Open Tv: «Τους έβριζαν, τους χτυπούσαν στα χέρια και τους έδεναν στο κρεβάτι για ασήμαντο λόγο. Είχαν κάτι δίσκους που είχαν μια θέση για φαγητό που ούτε μωρό δεν χορταίνει. Θυμάμαι τις ηλικιωμένες όταν πήγαινα στα δωμάτια να μου ζητούν νερό. Μου έλεγαν ‘’πεινάω, σηκωσέ με, σκέπασέ με…’’
Ο θείος ηλικιωμένης που είχε μείνει στον οίκο ευγηρίας το 2017 υποστήριξε: «Όταν τον πήγαμε στο γηροκομείο ήταν γύρω στα 100 κιλά και έγινε σκελετός. Έχασε τουλάχιστον 30 με 40 κιλά. Υποσιτίζονταν οι άνθρωποι. Ήθελε να φύγει. Μου έλεγε ‘’πάρε με από εδώ. Πάρε με να πάμε σπίτι».
Συγγενής προσώπου που έμενε στο γηροκομείο είπε στο zarpanews.gr: «Του πηγαίναμε φαγητό, γιατί εκεί ήταν κάτι δίσκοι με μερίδες που δεν φτάνουν ούτε για μικρό παιδί, με φρούτο μισό πορτοκάλι. Με μια φέτα ψωμί. Ξαφνικά άρχισαν να μου ζητούν χρήματα για να του δώσουν σίδηρο και αίμα. Όταν τους ρώτησα γιατί, μου είπαν ότι είχε πέσει ο αιματοκρίτης του. Τελικά τον πήραμε από εκεί μετά από περίπου ένα χρόνο, λόγω της κατάστασης. Και τα χρήματα που μας ζητούσαν, ενώ ξεκινήσαμε από 750 ευρώ, με τα φάρμακα μας ζητούσαν όλο και περισσότερα και ξεπεράσαμε το χιλιάρικο.”
Η ίδια κατήγγειλε επίσης:
“Εκεί δεν υπήρχε προσωπικό, λειτουργούσαν μόνο με κάμερες. Υπήρχε η κυρία που έπλενε τα ρούχα και στον χώρο των πλυντηρίων υπήρχε κρεβάτι στο οποίο κοίμιζαν τρόφιμο. Ο οποίος έμαθα ότι ήταν συγγενής γνωστού ηθοποιού. Δεν ξέρω γιατί τον κοίμιζαν εκεί στο πλυντήριο.”
Μαρτυρία κόρης φιλοξενούμενης στον οίκο ευγηρίας στα Χανιά: «Μου παραπονέθηκε την πρώτη εβδομάδα ότι δεν μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια γιατί άκουγε ουρλιαχτά. Σιγά σιγά έβλεπα και μια ακαμψία στο λαιμό. Προφανώς με κάτι την ‘’ποτίζανε’’ μετά όπως κατάλαβα. Η μόνη της φοβία ήταν… ‘’πες τους να μην με ξυρίσουν γιατί όλες εδώ τις ξυρίζουν».
Η υπόθεση βρίσκεται στη δικαιοσύνη. Στο μικροσκόπιο βρίσκονται μεταβιβάσεις περιουσιακών στοιχείων ηλικιωμένων και δεν αποκλείεται η έρευνα να επεκταθεί και σε βάθος δεκαετίας και για παλαιότερους θανάτους.
Η ασφάλεια Χανίων έχουν λάβει 10 καταθέσεις από πρώην εργαζόμενους που δεν είναι αντιφατικές μεταξύ τους και όλες συγκλίνουν στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των ηλικιωμένων, στον υποσιτισμό, στη χορήγηση ψυχοφαρμάκων για να βρίσκονται σε καταστολή και στις κατακλίσεις που οδηγούσαν στον θάνατο.
Συγκλονιστική μαρτυρία ότι δύο νοσηλευτές έπρεπε να φροντίζουν σε καθημερινή βάση 68 ηλικιωμένους ενώ τη νύχτα έμενε μόνο ένας νοσηλευτής. Τις επόμενες μέρες θα βγει το πόρισμα από τις ιστολογικές εξετάσεις ηλικιωμένης γυναίκας η εκταφή της οποία έγινε μετά από εντολή εισαγγελέα.
Παράλληλα στο zarpanews.gr μίλησαν άνθρωποι για τα όσα είδαν οι ίδιοι ή βίωσαν οι συγγενείς τους, σε περιπτώσεις παλαιότερες αλλά και πιο πρόσφατες.
Η κόρη μίας ηλικιωμένης περιγράφει τι έχει περάσει η μητέρα της:
“Τη μητέρα μου την έβαλα εκεί στις 7 Ιανουαρίου του 2012, ήταν καλά. Πήγαινα κάθε απόγευμα και την έβλεπα. Μια μέρα είδα να έχει έναν μώλωπα στο πρόσωπο. Η ίδια όμως δεν θυμόταν γιατί είχε τον μώλωπα. Η διευθύντρια μου είπε ότι είχε πέσει πηγαίνοντας στην τουαλέτα. Σε λίγες μέρες ξαναπάω και βλέπω ότι της είχαν βάλει καθετήρα και μου είπαν ότι είναι για να μην χρειάζεται να περπατάει και να μην ξαναπέσει. Αλλά είπαν ότι δεν θα μείνει για πολύ ο καθετήρας.
Αργότερα, τα μάτια της άρχισαν να γίνονται περίεργα. Οι κόρες των ματιών είχαν διασταλεί. Είχε μια ακαμψία στον λαιμό της. Με παραξένεψε, πιστεύω ότι της έδιναν φάρμακα και έγινε έτσι. Και στις αρχές Απριλίου του 2013 είδα ότι ο καθετήρας που ακόμα δεν είχαν βγάλει, ήταν κόκκινος. Και μου έδειξαν στον υπολογιστή ότι για τρεις μήνες έπαιρνε Erythrocin, χωρίς να με ειδοποιήσουν ποτέ, γιατί υποτίθεται έκανε ουρολοιμώξεις.
Πήρα κατευθείαν τη μητέρα μου από κει. Αλλά το θέμα είναι πως είχα πλέον να κάνω με μια τρελή. Δεν ήταν η μητέρα μου αυτή. Κάθε βράδυ ούρλιαζε και ήθελε τα φάρμακά της. Μου έλεγε «πήγαινε στο γιατρό να σου δώσει τα φάρμακα που μου δίνανε εκεί, γιατί αυτά ήταν τα καλά». Είχε εθιστεί. Και μετά που έβγαλαν τον καθετήρα, είχε και ακράτεια πια. Και όταν πήγα στον γιατρό του οίκου ευγηρίας να τον ρωτήσω γιατί δεν με ειδοποίησε ότι της έδιναν φάρμακα, μου είπε ότι ήταν δουλειά του ιδρύματος να με ειδοποιήσει και όχι δική του.
Έζησε τρία χρόνια κατάκοιτη, ψυχολογικά δεν συνήλθε ποτέ. Είχε παραισθήσεις. Τελικά πέθανε τον Δεκέμβριο του 2015.”
Μία άλλη περίπτωση είναι οι καταγγελίες κόρης για την ηλικιωμένη μητέρα της:
“Ήταν 54 ετών. Την είχαμε πάει το 2018 και απεβίωσε τον Νοέμβριο του 2019. Είχε περάσει εγκεφαλικά και ήταν κατάκοιτη η μητέρα μου. Ξέραμε ότι δεν είχε μεγάλο προσδόκιμο ζωής. Αλλά δεν υπήρχε αρκετή φροντίδα, ούτε περιποίηση, ούτε σιτίζονταν σωστά. Το μενού ήταν πάρα πολύ φτωχό και οι περισσότεροι ήταν σκελετωμένοι εκεί μέσα. Εμείς ξέραμε τη σοβαρότητα της κατάστασής της, αλλά εκείνο το διάστημα δεν είχε παρουσιάσει πυρετό, δεν είχε εμφανίσει κάτι. Και ξαφνικά ένα πρωί μας παίρνουν τηλέφωνο και μας λένε ότι πέθανε από καρδιακή ανακοπή.”
Συγγενικά πρόσωπα αποθανόντος υποστιρίζουν:
“Τον βάλαμε στο ίδρυμα γιατί είχε ψυχολογικά θέματα, είχε και ογκολογικό πρόβλημα αλλά περπατούσε, μιλούσε, οδηγούσε. Μέχρι την τελευταία μέρα ήταν σχετικά καλά. Εκείνη τη μέρα λοιπόν είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο με το ίδρυμα για οικονομικά θέματα, γιατί μας ζητούσε όλο και περισσότερα λεφτά. Και μετά από 45 λεπτά μας παίρνει η διευθύντρια και μας λέει ότι έπαθε ιλεό και πέθανε. Πέντε και τέταρτο μιλούσαμε με το ίδρυμα, έξι η ώρα πέθανε.”
