Η ανάπτυξη του σεξουαλικού τουρισμού στο Ντουμπάι. Μία μεγάλη έρευνα της ισραηλινής εφημερίδας Yedioth Ahronoth
JEAN-PIERRE FILIU
Le Monde – Blog “Un si proche Orient” – 21.03.2021
[…] Το στοίχημα του Ντουμπάι για τη θεαματική ένταξή του στην παγκοσμιοποίηση υπήρξε ιδιαίτερα επιτυχημένο, ακόμη και μετά την οικονομική κρίση του 2008 που ανάγκασε το εμιράτο να αναπτύξει δραστηριότητες παροχής υπηρεσιών, και κατά κύριο λόγο τον τουρισμό. Η κατανάλωση αλκοόλ επιτρέπεται σε ξενοδοχεία, μπαρ, εστιατόρια και νυχτερινά κέντρα με ειδική άδεια, αν και απαγορεύεται ακόμη σε δημόσιους χώρους. Συνήθως σε τέτοια μέρη οι εργαζόμενοι του σεξ προσεγγίζουν τον δυνητικό πελάτη, παζαρεύοντας μαζί του το ποσό, τη διάρκεια και τη φύση της υπηρεσίας. Δύνασαι επομένως να εξασφαλίσεις τις υπηρεσίες συνοδών καθ ‘όλη τη διάρκεια ή μέρος της διαμονής σου στο εμιράτο. Μία άγραφη ιεραρχία θεωρεί τις Κινέζες, Φιλιππινέζες ή Ινδές πόρνες κατώτερης αξίας από τις ομολόγους τους από την Κεντρική Ασία, οι οποίες κι αυτές αρέσουν λιγότερο απ’ ό, τι οι Ευρωπαίες, είτε είναι Ρωσίδες, Ουκρανέζες, είτε Δυτικές. Οι γυναίκες από τη Μέση Ανατολή παραμένουν οι πιο σπάνιες, και ως εκ τούτου οι πιο περιζήτητες, καθώς δραστηριοποιούνται λιγότερο συχνά στο δημόσιο χώρο.
Ο αριθμός των γυναικών που εκδίδονται στο Ντουμπάι, υπολογιζόταν ήδη το 2010 σε 30.000, και σήμερα ίσως να αγγίζει τις 45.000. Είναι φυσικά αδύνατο να το γνωρίζουμε με ακρίβεια, διότι βασίζεται σε ένα περίπλοκο σύστημα όπου οι υπήκοοι των εμιράτων έχουν την άδεια να είναι “ανάδοχοι” για ένα ορισμένο αριθμό αλλοδαπών που λαμβάνουν έτσι άδεια παραμονής, και μπορούν να παραχωρούν αυτά τα δικαιώματα αναδοχής σε μεσάζοντες, χωρίς να γνωρίζουν απαραίτητα τα δραστηριότητα των μελλοντικών “μεταναστατριών”. Το σύστημα των αδειών παραμονής, παρά τη μεταρρύθμιση του 2016, εξακολουθεί να επιτρέπει τέτοιου είδους διευκολύνσεις, ενώ τα δίκτυα που εξαρθρώνονται τείνουν να αφορούν περισσότερο την υποδεέστερη κατηγορία της πορνείας. Η συναλλαγή, η οποία συχνά συνάπτεται χωρίς μεσάζοντα, δίνει την ψεύτικη εντύπωση μιας ανύπαρκτης πορνείας, ακόμη και αν είναι αδιανόητο να προσφέρονται τέτοιες υπηρεσίες στο Ντουμπάι χωρίς ισχυρή προστασία. Ο ΟΗΕ δημοσίευσε το 2017 την μαρτυρία μιας “σκλάβας του σεξ” (sic) από το Ουζμπεκιστάν, η οποία μετά από 18 εφιαλτικούς μήνες στο Ντουμπάι, προτίμησε να συλληφθεί από την αστυνομία των εμιράτων προκειμένου να απελαθεί. Πιο πρόσφατα, στο Μπαγκλαντές, μεταδόθηκαν οι συνταρακτικές αποκαλύψεις θυμάτων αυτού του είδους της διακίνησης, που δελεάστηκαν από ψευδείς υποσχέσεις για οικιακή απασχόληση στο Ντουμπάι.
Η ειρηνευτική συνθήκη που υπεγράφη μεταξύ Ισραήλ και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων τον περασμένο Σεπτέμβρη συνοδεύτηκε γρήγορα από το άνοιγμα απευθείας αεροπορικών συνδέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Περισσότεροι από 100.000 Ισραηλινοί τουρίστες έχουν ήδη επισκεφτεί το Ντουμπάι, όπου η επιδεικτική φιλοξενία που τους παρέχεται έρχεται σε αντίθεση με την “παγωμένη ειρήνη” με την οποία έρχονταν αντιμέτωποι μέχρι τότε οι Ισραηλινοί επισκέπτες στην Ιορδανία και την Αίγυπτο. Αλλά ο ισραηλινός Τύπος έχει επίσης αφιερώσει αρκετά σοκαριστικά ρεπορτάζ σε μορφές σεξουαλικού τουρισμού. Η καθημερινή εφημερίδα Yedioth Aharonoth, ειδικά, περιέγραψε πραγματικούς καταλόγους με πόρνες, και τις συναλλαγές που μπορούν να προκύψουν γύρω από την πισίνα ενός μεγάλου ξενοδοχείου. Ο διαδικτυακός ιστότοπος Mako, από την πλευρά του, ενδιαφέρθηκε για την στροφή Ισραηλινών μαφιόζων στα “πρακτορεία συνοδών” στο Ντουμπάι, ενώ αναπαράγει, με screenshots, συναλλαγές που σχετίζονται με την μαστροπεία. Η εφημερίδα Haaretz δημοσίευσε ακόμη και ένα άρθρο με τίτλο “Η επίσκεψη στο Ντουμπάι είναι σαν να στέκεστε στην άκρη ενός συλλογικού βιασμού.” Οι υπερασπιστές της εξομάλυνσης μεταξύ του Ισραήλ και των εμιράτων διαμαρτύρονται για τέτοιες υπερβολές, υποβαθμίζοντας τη σημασία των μαρτυριών που αναφέρονται, οι οποίες στα μάτια τους είναι χωρίς αντίκρισμα. […]
Σεξοτουρισμός Ισραηλινών στο Ντουμπάι
IDO SHABERTZUCH (Ντουμπάι), RAZ SHECHNIK, GILIT KOZBA
Yedioth Ahronoth – 17.12.2020
“Θα πρέπει να την πούμε με το όνομά της: πρόκειται για μία ακμάζουσα ισραηλινή επιχείρηση σεξουαλικού τουρισμού στο Ντουμπάι”.
Πίσω από τις καλοσχεδιασμένες αφίσες και τα τουριστικά φυλλάδια για το Ντουμπάι, κρύβεται μία σκοτεινή αλήθεια: παρέες Ισραηλινών ανδρών απογειώνονται για το νέο καυτό προορισμό, ουσιαστικά τη βιομηχανία της πορνείας. Με χιλιάδες δολάρια στα πορτοφόλια τους, αλκοόλ κατά βούληση και ελάχιστη ηθική συνείδηση, περνούν το χρόνο τους από γυναίκα σε γυναίκα, μερικές φορές και με πέντε ή έξι την ημέρα. Ανεβείτε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και επιστρέψτε μετά πάλι στο πάρτι. Πληρώστε χίλια δολάρια και βουτήξτε στην πισίνα. Όλα φανερά, με τις αρχές να κλείνουν τα μάτια. Στο πλαίσιο ενός ρεπορτάζ επτά ημερών στο Ντουμπάι ερευνήσαμε τον ισραηλινό σεξουαλικό τουρισμό στην πόλη και ανακαλύψαμε ότι η Μέση Ανατολή μπορεί να είναι νέα, αλλά η εκμετάλλευση και η κτηνωδία παρέμειναν ίδιες.
“Ακου, αδερφέ, έχουμε πάει στο Βουκουρέστι περίπου πέντε ή έξι φορές και σε διαβεβαιώνω”, λέει ο Eran με ενθουσιασμό, “εδώ στο Ντουμπάι είναι το μεγαλύτερο πορνείο στον κόσμο.”
Επιλέγουμε να μείνουμε στο τεράστιο συγκρότημα με πισίνα του πολυτελούς ξενοδοχείου “Palm Palm”, που βρίσκεται δίπλα σε μια από τις παραλίες των περίφημων “Palm Islands” σε σχήμα φοίνικα του Ντουμπάι. Είναι νωρίς το απόγευμα, και δεκάδες γυναίκες κάθονται ήδη στις πλεκτές μπεζ καρέκλες της αλυσίδας των εστιατορίων και των μπαρ που περιβάλλουν το συγκρότημα. ‘Αντρες από όλο τον κόσμο γυροφέρνουν τη λεία τους. Εδώ ένας Κινέζος με κοστούμι πλησιάζει μία απ’ αυτές τις γυναίκες, ανταλλάσσει λίγα λόγια μαζί της και ανεβαίνει στο δωμάτιό του μαζί της. Ένας νεαρός αφρο-αμερικανός παζαρεύει με μία άλλη. Ένα ακόμη πολυάσχολο βράδυ ξεκινά στη βιομηχανία του σεξ στα εμιράτα.
Τους τελευταίους μήνες, κάτι έχει αλλάξει εδώ: γύρω από την πισίνα των “Five” [το πολυτελές ξενοδοχειακό συγκρότημα στο Palm Jumeirah island – σ.σ.] και άλλα σημεία πορνείας στο Ντουμπάι, ακούγονται πλέον πολλά εβραϊκά. Ακούγονται από ομάδες Ισραηλινών, οι οποίοι έχουν ανακαλύψει και την αγορά της σάρκας, η οποία λειτουργεί ανεμπόδιστα στα Εμιράτα. Ο Eran (ψευδώνυμο), για παράδειγμα, είναι εδώ με τρεις άλλους φίλους. Είναι γύρω στα 20, παιδικοί φίλοι από μια πόλη στο Νότο. Και ξέρουν ακριβώς για τι ήρθαν εδώ. Η συνομιλία μαζί τους περιλαμβάνει άσχημες σεξιστικές δηλώσεις που δεν χωνεύονται εύκολα. Αλλά αυτή είναι η αυθεντική, πραγματική φωνή, για ό, τι συμβαίνει τώρα στο Ντουμπάι, όταν τελειώνουν οι τηλεοπτικές εκπομπές με την εκπληκτική θέα από τους πύργους, και η ευχάριστη έκπληξη για τον έμπορο στην αγορά που ξέρει να πει “γεια” στα εβραϊκά. Οι τέσσερις κάθονται στο εστιατόριο με τα σούσι δίπλα στην πισίνα των “Five”, κοιτάζοντας το μενού. Δεν ξέρουν ότι είμαι δημοσιογράφος. “Είναι τρέλα εδώ, γαμώτο, είσαι γκολ όλη μέρα. Αλκοόλ, κορίτσια, sex parties”, μου εξηγούν. – Πότε έφτασες; “Την περασμένη εβδομάδα”, λέει ο Ronen (ψευδώνυμο), ένας από τους τέσσερις.
[Benny, επιχειρηματίας: “Έξω από τα ξενοδοχεία, διάφοροι τύποι πάνε και έρχονται με φυλλάδια και σε τραβάνε από το μανίκι. Αναγνωρίζουν ήδη τα γκρουπ των Ισραηλινών, τους πλησιάζουν με επιλογές φωτογραφιών στο iPad ή στο κινητό τους. Όλα είναι πολύ φανερά, σαν μενού πίτσας με διαφορετικές γαρνιτούρες. Ακούς μερικές φορές στο λόμπι τους Ισραηλινούς να φωνάζουν: “Θέλω δύο μαζί”, ή “εγώ και δύο άλλοι φίλοι θέλουμε τρία κορίτσια”.]
“Μολις έφτασα. Υπάρχει κανένα πάρτι απόψε;” Ronen: “Όχι, σήμερα θα καθίσω ήσυχος. Πρέπει να κάνω και καμιά βόλτα εδώ. Δεν έχω πάει πουθενά ακόμη. Μόνο μπίρες και πάρτι, μπίρες και πάρτι.” Σταματούν για μια στιγμή για να κοιτάξουν τη νεαρή γυναίκα που μας προσπερνάει. Είναι μία εικοσάχρονη εντυπωσιακή ξανθιά που μοιάζει να κατάγεται από την Ανατολική Ευρώπη. Φοράει ένα κολλητό ροζ βραδινό φόρεμα και το μακιγιάζ της είναι βαρύ και υπερβολικό, όπως είναι σχεδόν όλα στο Ντουμπάι.
Ronen: “Διάλεξε όποια θέλεις. Κάθε κορίτσι που βλέπεις να περνάει με “μπαλόνια” είναι …”. – Αλλά πώς ξέρεις ότι είναι πόρνες; – Ronen: “Τις πλησιάζεις, τους μιλάς και μετά σου ζητάνε αμέσως χρήματα”. Eran: “Πλησιάζεις. Ρωτάς από που είναι. Και μετά πας κατευθείαν στο ψητό: “How much;” Πόσο κοστίζει;” Θέλετε να μου πείτε ότι είναι όλες πόρνες εδώ; Ronen: “Η πλειοψηφία.” Eran: “Η πλειοψηφία, ναι. Σου είπα, αδερφέ, εδώ είναι ένα μεγάλο μπορντέλο. ‘Ολα όσα λέγονται για το Ντουμπάι είναι ένα μεγάλο ψέμα.” – Δεν υπάρχουν “κανονικά” κορίτσια εδώ; Shalom (ψευδώνυμο): “Δεν έχω βγει παραέξω. Κάθε κορίτσι που πλησίασα, μου είπε “‘money”. Και ξεκινάω με οτιδήποτε κινείται εδώ.” -Και πόσο κοστίζει; Eran: “Περίπου χίλια dirham (περίπου 900 σέκελ). Οι Ισραηλινοί κάνουν παζάρια μαζί τους, αλλά συνήθως αυτό δεν βοηθά. Ξοδέψαμε 6.500 σέκελ κάθε μέρα της εβδομάδας. Όλοι. Κάθε μέρα!”
Ο Amir, ένας τουρίστας, έχει παρακολουθήσει τους Ισραηλινούς στα νυχτερινά κέντρα στο Ντουμπάι: “Στο κλαμπ όπου κάθονται, σχεδόν όλα τα κορίτσια είναι πόρνες, δεν υπάρχουν κανονικοί άνθρωποι εκεί. Τα κορίτσια που πάνε με όλους μοιάζουν με μοντέλα, κορίτσια του Instagram με μαγιό. Όλες μαζεύονται στο λόμπι του ξενοδοχείου. Κι αυτό γεμίζει κορίτσια, 100, 150. Και τότε αρχίζει το αλισβερίσι, τι θέλεις, πόσα θέλεις. Μια αγορά κρέατος.”
Ronen: “Έχω ήδη σκάσει περίπου 20.000 σέκελ εδώ”. Eran: “Εδώ είναι όπως στην Αμερική. 50.000 σέκελ την εβδομάδα, 10.000 σέκελ την ημέρα”. Ουάου. πολλά λεφτά. – Γιατί, πόσες φορές την ημέρα πηγαίνετε στον πάνω όροφο με ένα κορίτσι”; Shalom: “Πέντε φορές.” Ronen: “Αν είχα περισσότερα χρήματα, θα πήγαινα και δέκα”. – Γιορτάζετε κάτι; Shalom: “Όχι, απλά γιορτάζουμε τη ζωή.” Ronen: Έλα, έλα, ας φάμε σούσι.” Ο Ronen δείχνει δύο νέες γυναίκες που κάθονται λίγα μέτρα μακριά μας. Μια ξανθιά, με φωτεινό μίνι και τσάντα Chanel και μια μελαχρινή, με κολλητό γκρι φόρεμα και μαύρα μαλλιά σαν κάρβουνο. “Eran, ποια θες;” Eran: “Θέλω την ξανθιά”. Shalom: “Παίρνω τη μελαχρινή.” Οι δύο τους πλησιάζουν τις δύο νέες γυναίκες και επιστρέφουν στο τραπέζι. “Πρότεινα να πάρουμε και τις δύο για 1.800, αλλά δεν ήταν σύμφωνες”, αναφέρει ο Eran. “‘Ηθελα και τις δύο για μένα μόνο για 2.000”. Ronen: “Χωρίς τη Στέλλα θα τελειώσεις μέσα σε ένα τέταρτο”. Eran:” Δεν έχει σημασία, θα την πάρω μόνη της”. – Μένουν μαζί σας όλη τη νύχτα; Ronen: “‘Ελεος, τελειώνεις, και μετά από ένα τέταρτο, τι θα κάνεις μαζί της, θα την κρατάς αγκαλιά όλη νύχτα;” Eran (θυμωμένος που οι κοπέλες δεν του έχουν απαντήσει ακόμη): “Το μ. της μάνας τους, πόση ώρα θέλουν; Δύο ακόμη λεπτά μου λέει να περιμένω και της λέω ότι δεν θέλω. Και τότε μου λέει δέκα λεπτά”. Εν τω μεταξύ, ξεφυλλίζουν το μενού. Ο Eran ανακαλύπτει με απογοήτευση ότι υπάρχει σούσι με τυρί, ενώ πρόσφατα έχει φάει κρέας. Είναι σημαντικό να εξακολουθήσει να τηρεί την διατροφή κόσερ, οπότε παραιτείται και είναι τώρα διαθέσιμος για να πληρώσει σεξ. Ακριβώς τη στιγμή που οι δύο νεαρές γυναίκες τους κάνουν νόημα. “Πηγαίνω να το ταΐσω για περίπου μισή ώρα και θα επιστρέψω”, ανακοινώνει. Ronen: “Έλα, πάμε πάνω”. Eran (απλώνει ένα χέρι): “Φέρτε 1.000 σέκελ”. Ο Shalom λύνει μια μικρή τσάντα δεμένη στον καρπό του. Αυτή είναι μια πρακτική που βλέπεις συχνά να υιοθετούν εδώ αρκετές ισραηλινές παρέες: η τσάντα είναι η κοινή “τράπεζα “, όπου συγκεντρώνονται τα χρήματα της ομάδας. Τραβάει μια χούφτα δολάρια και του τα δίνει. Ronen: “Έχεις κλειδί;” Eran: “Ναι.” Μένω για να καθίσω με τον Ronen. “Πρέπει να κοιμηθώ”, αναστενάζει. “Δεν έχω κοιμηθεί εδώ και πέντε ημέρες. Είμαι εντελώς διαλυμένος. “Walla! Λοιπόν, είμαι σε μια σχέση και καταρχήν κατά της κατανάλωσης πορνείας”. Ο Ronen παίρνει σοβαρό ύφος. “Είμαι σε σχέση και έχω παιδιά”, αποκαλύπτει, βγάζοντας ένα κινητό τηλέφωνο για να μου δείξει οικογενειακές φωτογραφίες. Αλλά αυτά που συμβαίνουν εδώ στο Ντουμπάι δεν αντιβαίνουν στη λογική του. “‘Ασε, ποιος πρέπει να ξέρει; Δεν πρόκειται για προδοσία. Αυτό (δείχνοντας τις γυναίκες στο συγκρότημα) δεν είναι προδοσία. Εάν είσαι με κάποιον δέκα λεπτά, 15 λεπτά, 20 λεπτά… Δεν ξέρεις καν το όνομά της. Φεύγει και δεν την ξαναβλέπεις πια. – Άρα, αυτό δεν είναι προδοσία; “Τι προδοσία; Εδώ πρόκειται για στιγμιαία ικανοποίηση”. Ο σερβιτόρος έρχεται στο τραπέζι για να πει ότι εδώ – όπως και σε πολλά από τα εστιατόρια στο Ντουμπάι – υπάρχει μια ελάχιστη τιμή για την παραγγελία. 250 σέκελ. “Υπάρχει ελάχιστο όριο εδώ;” Ο Ronen είναι εξοργισμένος. “Ασ’ τον να μας ψάχνει. Ακυρώστε τα πάντα. Πάμε να φύγουμε”. Δεν πεινάω, αλλά καταλήγουμε στο Nussert’s (το εστιατόριο του τουρκικού σεφ, που είναι διάσημος για τον τρόπο που ρίχνει το αλάτι). -Για πες μου, τι κάνεις στη ζωή σου για να μπορείς να ξοδεύεις όλα αυτά τα χρήματα εδώ; Ronen: “Πολύ απλά, είμαι υπάλληλος. Φίλε, πήρα ένα χρόνο από τη ζωή μου για να έρθω εδώ. Αυτό είναι το ξενοδοχείο των νιάτων και του χάους. Έκλεισα ένα δωμάτιο εδώ για μια εβδομάδα, 18.000 σέκελ. Κόσμος έρχεται εδώ απ’ έξω από το ξενοδοχείο και πηγαίνει στα εστιατόρια, στα πάρτι, στο “penthouse” (το όνομα του κλαμπ στο ξενοδοχείο) των πάνω ορόφων. Υπάρχουν ιδιωτικά δωμάτια με DJ. Τώρα θέλουμε να φέρουμε δέκα κορίτσια, να έρθουν μαζί μας σε ένα ιδιωτικό πάρτι, με μουσική και DJ”. Εν τω μεταξύ, ο Eran, ο οποίος ανέβηκε για πρώτη φορά στο δωμάτιο με μία από τις κοπέλες, έχει ήδη επιστρέψει. “Bueno, τον κοροϊδεύει ο Ronen,” ήσουν μαζί της για περίπου τρία λεπτά”. Eran:” Όχι, υπερβάλεις. Χωρίς τη Στέλλα, είναι πιο δύσκολο, αλλά και τι τέταρτο ήταν αυτό!” Ronen: “Ένα τέταρτο της ώρας, αλλά αφαίρεσε και πέντε λεπτά για να γδυθείς. Πριν πάρεις την πρώτη δόση, είσαι ήδη εδώ”. Και οι δύο τους βάζουν τα γέλια. […]
Μτφ. Σ.Σ.
Photo cover: pixabay.com/Elena Jones
