Επέτειος καραντίνας!
Πέρασε ένας χρόνος μπαλαούρο, αστρίτες μου.
Μπήκαμε αλαζόνες, εγωίσταροι, αυθάδεις και ξερόλες.
Κάποιοι παραμείναμε έτσι.
Κάποιοι επανεφεύραμε τον εαυτό μας, διότι στην άκρη του γκρεμού συνήθως πετάει ο κ@λος μας φτερά.
Όλο αυτό το εντατικό σεμινάριο όπου να’ ναι θα τελειώσει.
Εμείς όμως δε ξεμπλέξαμε.
Για τον καθένα μας ο δρόμος είναι διαφορετικός κι επειδή όλοι μας ψάχνουμε την ευτυχία στα τυφλά, θα ήθελα να σας δώσω το μίτο της Αριάδνης για να τη βρείτε.
Αναλογιστείτε ποιος είναι ο έσχατος φόβος σας.
Κρατήστε τον τώρα στο μυαλό σας καλά.
Σκεφτείτε τι παραχωρήσεις έχετε κάνει σε όλη σας τη ζωή γι’ αυτό το φόβο. Σκεφθείτε πόσο σκληροί, άδικοι, ή επικίνδυνοι έχετε γίνει για τους άλλους ή για τον εαυτό σας.
Μην αρχίσετε να ανακατεύετε τους άλλους στο παιχνίδι!
Που φταίνε, τι σας έκαναν κτλ
Εδώ παίζετε το κεφάλι σας, μην ασχολείστε με θέματα ελάσσονος σημασίας.
Πάρτε τώρα το μεγάλο σας φόβο και τις επιπτώσεις του που μόλις διαγνώσατε στη ζωή σας κι αντιληφθείτε ότι δεν είστε τα μόνα αδικημένα ορφανά στον πλανήτη. Όλοι κουβαλάμε ένα βαρύ σταυρό.
Κάντε τώρα τη χάρη στον εαυτό σας να μην τον κατηγορείτε για τα λάθη του.
Έγιναν.
Πάμε τώρα και στο ψητό:
Υιοθετήστε τον εαυτό σας.
Γίνετε εσείς οι γονείς του εαυτού σας.
Σπάνια κάποιος άλλος εκτός από σας θα βρεθεί στο δρόμο σας που να έχει το ανάστημα και τη Σοφία να έχει την όρεξη αλλά και την ικανότητα να σας αναλάβει.
Μην το απαιτείτε από τους άλλους.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία δε μπορούν να το κάνουν, είναι κι οι ίδιοι τρομαγμένα ορφανά.
Όταν πια τα καταφέρετε, θα έχετε μάθει πως ν’ αγαπάτε τον εαυτό σας και να του συμπεριφέρεστε σαν τον ιδανικό γονέα που πάντα θέλατε να έχετε.
Εάν είχατε ήδη τον ιδανικό γονέα, συνεχίστε την οικογενειακή παράδοση.
Εάν δεν είχατε, πάψτε να τον αναζητάτε απελπισμένα.
Η ευτυχία που ψάχνετε, υλική και συναισθηματική μπορεί να σας δοθεί μόνον όταν αποδειχθείτε αντάξιοι της.
Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Ισμήνη Καραλή
Photo cover:pexels.com/ Tatiana
