Κάθε χρόνο, σφάζονται δισεκατομμύρια ζώα με σκοπό την ανθρώπινη κατανάλωση, με αποτέλεσμα, η υπερκατανάλωση κρέατος να αποτελεί τη Νο 1 αιτία της κλιματικής αλλαγής, ενώ η παγκόσμια παραγωγή κρέατος αντιπροσωπεύει το 14,5% όλων των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου.
Αλλά σύμφωνα με δύο πρόσφατες μελέτες – μία που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature», και μια άλλη του think tank Chatham House, η παγκόσμια παραγωγή κρέατος απειλεί ακόμη περισσότερο από το κλίμα και την υπερκατανάλωσή του και θα μπορούσε να εξαλείψει χιλιάδες είδη ζώων τις επόμενες δεκαετίες, αναφέρει σε δημοσίευμα του το VOX
Δύο κύριοι παράγοντες προκαλούν αυτό το πρόβλημα, σύμφωνα με το δημοσίευμα στο οποίο αναφέρεται η ΕΡΤ. Καθώς οι αναπτυσσόμενες χώρες γίνονται πλουσιότερες, τείνουν να τρώνε περισσότερο κρέας. Η παραγωγή κρέατος, ιδίως βοδινού και αρνιού, απαιτεί πολλή γη – περισσότερη από οποιαδήποτε άλλη πρωτεΐνη – και η αυξανόμενη παγκόσμια ζήτηση για κρέας σημαίνει ότι η βιομηχανία αναζητά συνεχώς περισσότερη καλλιεργήσιμη γη.
Για να ικανοποιήσει αυτήν τη ζήτηση, η βιομηχανία συνεχίζει να καταλαμβάνει γεωργική γη σε δάση και λιβάδια όπου ζουν πολλά είδη ζώων, όπως το τροπικό δάσος του Αμαζονίου και τη γη που συνορεύει με το Great Barrier Reef του Κουίνσλαντ, εξαλείφοντας αυτούς τους φυσικούς βιότοπους, με σκοπό να δημιουργήσει περισσότερο χώρο για την εκτροφή ζώων και τις καλλιέργειες που προορίζονται για τροφή ζώων.
Οι διπλές πιέσεις των αυξανόμενων πληθυσμών και η αυξανόμενη ζήτηση για κρέας απειλούν τα οικοσυστήματα δεκάδων χιλιάδων ειδών παγκοσμίως, εκτός εάν μειώσουμε σοβαρά την ποσότητα κρέατος που τρώμε και αλλάξουμε τον τρόπο καλλιέργειας.
Στη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο «Nature», οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μοντέλα για να προβλέψουν τον αντίκτυπο στη βιοποικιλότητα τις επόμενες δεκαετίες αν συνεχίσουμε να παράγουμε και να καταναλώνουμε κρέας με τον ίδιο τρόπο. Διαπίστωσαν ότι η απώλεια ενδιαιτημάτων ήταν πολύ σημαντική καθώς απειλούνται οι οικότοποι περισσότερων από 17.000 ειδών που μελέτησαν.
Ακόμα χειρότερα, περισσότερα από 1000 είδη αναμένεται να χάσουν τουλάχιστον το 25% των οικοτόπων τους έως το 2050 εάν δεν αλλάξει κάτι. Αυτές οι απώλειες θα πλήξουν τα μέρη όπου βρίσκονται κυρίως αυτά τα είδη, όπως η υποσαχάρια Αφρική και η Λατινική Αμερική.
