Τοποθεσία: Βερολίνο. Χρονολογία: Άνοιξη του 1929, τον Ματωμένο Μάη των κομμουνιστικών ταραχών και άλλων αναταραχών που απειλούσαν την ασφάλεια του κράτους.
Σε αυτό το χρονικό πλαίσιο, βλέπουμε τον αστυνομικό Γκέρεον Ρατ να παίρνει μετάθεση από την Κολωνία στο Βερολίνο, όπου και ξεκινά τη δράση του αρχικά στο τμήμα Ηθών και στη συνέχεια στο Ανθρωποκτονιών. Εκεί αναλαμβάνει ένα «βρεγμένο ψάρι» δηλαδή, στη βερολινέζικη αστυνομική αργκό, μια ανεξιχνίαστη υπόθεση.
Στο βιβλίο του Volkan Kutscher, Το Βρεγμένο Ψάρι, το υπόβαθρο και το ιστορικό πλαίσιο είναι τόσο σπάνια εξερευνημένα, με τόσες συναρπαστικές -και ορισμένες άγνωστες- λεπτομέρειες, που σε συνεπαίρνει σε ένα περιβάλλον και σε μια πλοκή, των οποίων θέλεις να γίνεις μέρος τους.
Όλοι προετοιμάζονταν για την Πρωτομαγιά το 1929, καθώς τα πράγματα με βεβαιότητα θα αγρίευαν. Ο αρχηγός της αστυνομίας Τσέργκιμπελ είχε απαγορεύσει όλες τις διαδηλώσεις στο Βερολίνο, ενώ οι κομμουνιστές ήθελαν, παρά την απαγόρευση, να διαδηλώσουν. Επικρατούσε νευρικότητα. Οι φήμες για προσχεδιασμένο πραξικόπημα έδιναν κι έπαιρναν.
Η ανακοίνωση του αρχηγού της αστυνομίας, η οποία είχε δημοσιευτεί σε όλο τον βερολινέζικο τύπο έγραφε: «Έτσι θα χυθεί αίμα στους δρόμους του Βερολίνου, επειδή το θέλουν οι κομμουνιστές», επιβεβαιώνοντας την ισχύ της απαγόρευσης. Ήταν αποφασισμένος να επιβάλει την ισχύ του νόμου στο Βερολίνο με όλα τα μέσα που διέθετε, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Το κλίμα είχε ήδη μετατραπεί σε εμφυλιοπολεμικό και όλος ο μηχανισμός της Αστυνομίας ήταν σε υψίστη επιφυλακή. Είχαν φροντίσει να μπλοκάρουν όλους τους χώρους, είχαν στείλει παντού δυνάμεις για να εμποδίσουν κάθε απεργιακή κινητοποίηση.
Παράλληλα, σε μια εποχή που οι κανόνες δεν υπήρχαν, σε μια μεγαλούπολη σε έκσταση, γεμάτη πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές η αστυνομία εντοπίζει ένα πτώμα. Ένας νεκρός που δεν μπορεί να ταυτοποιηθεί και φέρει ίχνη απάνθρωπων βασανιστηρίων παραμένει αίνιγμα για το Εγκληματολογικό της Αστυνομίας. Στον Ρατ πετάνε το βρεγμένο ψάρι και σύντομα η έρευνά του τον οδηγεί σε μια ομάδα εξόριστων Σοβιετικών αντιφρονούντων που έχουν πολύ χρυσό προκειμένου να αγοράσουν πολλά όπλα…
Ήταν Πρωτομαγιά του 1929. Χιλιάδες κόσμος είχε συγκεντρωθεί στην Αλεξάντερπλατς. Μέσα στο πλήθος διέκρινες αρκετά πανό, «Ζήτω η παγκόσμια επανάσταση», «Όχι στην απαγόρευση των διαδηλώσεων», «Ελεύθεροι δρόμοι την Πρωτομαγιά». Με τα κλομπ να παίζουν στα χέρια τους, οι άντρες της Προστασίας βρίσκονταν μπροστά σε μια μεγάλη αλυσίδα αστυνομικών που συνεχώς ενισχυόταν.
Ξαφνικά, τα συνθήματα έχασαν τον ρυθμό τους και η απροκάλυπτη επίθεση της αστυνομίας στους διαδηλωτές έσπειρε τον πανικό. Τα χτυπήματα με τα κλομπ και τις αντλίες νερού έδιναν κι έπαιρναν. Οι διαδηλωτές στην πρώτη γραμμή έσκυψαν, ενώ πολλοί σωριάστηκαν. Αρκετοί σύρθηκαν από τους άνδρες της Προστασίας και φορτώθηκαν σε κλούβες.
Στους δρόμους επικρατούσε χάος και κάθε αστυνομικός είχε έτοιμο το όπλο του και ήταν αποφασισμένος να υπακούσει στις διαταγές.
Από τη μεριά του το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, υπερασπιζόταν και ενίσχυε με κάθε τρόπο την αστυνομία. Μεταξύ άλλων, είχε διαταχθεί αυστηρή απαγόρευση της κυκλοφορίας, με τα παράθυρα που κοιτούσαν στο χρόνο να έπρεπε να είναι κλειστά και χωρίς φως. Η κόκκινη σημαία είχε απαγορευτεί για επτά εβδομάδες. Οι συγκρούσεις μεταξύ εργατών και αστυνομίας -ειδικά στις συνοικίες Νοικέλν και Βέτινγκ- συνεχίστηκαν και τις επόμενες ημέρες.
Την ίδια στιγμή, στο Βρεγμένο Ψάρι του Kutscher, ο Γκέρεον Ρατ ζαλισμένος από τους ρυθμούς της υπόθεσης, εισέρχεται σε κύκλους παραστρατιωτικών και παρασύρεται στη δίνη δολοπλοκιών. Οι κομμουνιστικές κινητοποιήσεις έρχονται σε σύγκρουση με τη ραγδαία άνοδο του ναζισμού και όλα συνθέτουν ένα βερολινέζικο ντελιριακό πάνθεον χαρακτήρων οι οποίοι θα γίνουν μάρτυρες της αρχής του τέλους της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Το αποτέλεσμα του Ματωμένου Μάη (Blutmai) του Βερολίνου ήταν να χυθεί αίμα. Οι απαγορευμένες διαδηλώσεις και η επιβολή της εξουσίας με κάθε τρόπο, άφησαν πίσω τους 33 νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες, μεταξύ των οποίων και απλοί πολίτες που βρέθηκαν τη λάθος στιγμή στο λάθος σημείο. Στις περισσότερες αναφορές της αστυνομίας, η ταυτότητα του δολοφόνου ήταν άγνωστη.
Η αστυνομία είχε επιδοθεί σε ένα όργιο βίας: Πυροβολισμοί, κατ” οίκον έρευνες, χιλιάδες συλλήψεις. Ήταν μια στιγμή που όπως θα αποκαλύπτονταν δυστυχώς αργότερα, έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τα επόμενα χρόνια στρώνοντας το χαλί στην άνοδο του φασισμού.
Η αστυνομία δεν βρήκε στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι διαδηλωτές ήταν προετοιμασμένοι για ένοπλη εξέγερση. Και παρ’ όλο που δεν υπήρχαν στοιχεία, υποστήριξαν τις φήμες που ήθελαν ανθρώπους από τη Μόσχα να έχουν μεταβεί στο Βερολίνο προκειμένου να ξεκινήσουν επανάσταση. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Γερμανίας αντιμετωπιζόταν ως τρομοκρατική και εγκληματική οργάνωση. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν βρέθηκαν όπλα σε κανένα μέλος του ΚΚΓ που συνέλαβαν.
Η βαρβαρότητα της ανταπόκρισης της αστυνομίας οδήγησε επίσης, σε περαιτέρω διάβρωση της εμπιστοσύνης του κοινού στην κυβέρνηση, ενώ οι σχέσεις μεταξύ των δύο κομμάτων (Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και Κομμουνιστικού Κόμματος) τραυματίστηκαν ανεπανόρθωτα από τα γεγονότα της Ματωμένης Πρωτομαγιάς.
Η βία θεωρήθηκε ο μόνος τρόπος να λυθούν οι διαφορές και σε αυτό το κλίμα, οι χιτλερικές ομάδες είχαν αρχίσει ολοένα και να ενισχύονται. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 30 Ιανουαρίου του 1933, ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος και επικεφαλής ενός νόμιμου κυβερνητικού συνασπισμού.
Αυτήν ακριβώς την εκρηκτική ατμόσφαιρα αποτυπώνει ο Volker Kutscher στο ιστορικό θρίλερ «Βρεγμένο Ψάρι», όπου η αναζήτηση ενός ανθρώπου για δικαιοσύνη μπλέκεται με την αναζήτηση μιας χώρας για ταυτότητα.
Photo cover:pexels.com/Amine M’Siouri
