Να ζητάς βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι. Να επιτρέπεις να σε παρηγορούν όταν πονάς… Να προσπαθείς να γιατρέψεις τις παλιές και τις πρόσφατες πληγές σου…..Χόρχε Μπουκάϊ
Η κατάθλιψη χτύπησε και σε μένα την πόρτα. Η κατάθλιψη μου ξεκίνησε από μικρή ηλικία, θυμάμαι από τα 18 μου. Το πάλευα, το πάλευα, το πάλευα, έκανα συζητήσεις γι’ αυτό με ειδικούς… Το είχα συνειδητοποιήσει από την αρχή μέχρι που έφτασα στην ηλικία των 50 χρόνων και εκεί χρειάστηκα και θεραπεία με φάρμακα.
Η επιτυχία και οι προσδοκίες των ανθρώπων για μένα ήταν κάτι που δεν άντεξα. Πίστεψα ότι δεν μπορούσα να ανταποκριθώ σε αυτό που είχαν φτιάξει στο μυαλό τους για μένα. Πίστευα ότι δεν μπορούσα να δώσω αυτά που ήθελαν. Είναι υπέροχο να σε χειροκροτούν, να σε θαυμάζουν και να φτιάχνουν συνθήματα για σένα, αλλά η ευθύνη είναι μεγάλη- όσο και αν αυτό ακούγεται ναρκισσιστικό.
Όσον αφορά την κατάθλιψη δεν μπορούν μόνο οι ειδικοί και τα φάρμακα να σε βοηθήσουν. Χρειάζεται υποστήριξη από την οικογένειά σου. Και εγώ στάθηκα τυχερός γιατί την είχα σε υπέρτατο βαθμό.
Όμως υπάρχει ένα πρόσωπο που μου έδωσε δύναμη και ελπίδα. Είναι η κόρη μου η Νικολέτα. Μου θύμισε ότι το φως της ζωής είναι πιο δυνατό από το σκοτάδι που έχουμε μέσα μας. Της το χρωστάω. Αυτή είναι η σωτηρία μου…Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Καλλί Παπαχρήστου, Πολιτιστικά νέα
