Τα ζητήματα βίας έχουν κάνει την εμφάνισή τους έντονα τις τελευταίες ημέρες, μετά από τις καταγγελίες πολλών διασημοτήτων στον καλλιτεχνικό χώρο, αλλά και στον χώρο των αθλητών.
Δυστυχώς, για τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας το φαινόμενο αυτό δεν είναι πρωτοφανές.. Πάρα πολύ συχνά έρχονται στα γραφεία μας άνθρωποι που έχουν κακοποιηθεί, σωματικά και ψυχικά είτε από το οικογενειακό περιβάλλον, είτε από τους συντρόφους τους, είτε ακόμα και από το επαγγελματικό τους περιβάλλον.
Στην Πανεπιστημιακή μου κατάρτιση δε, ήρθα για πρώτη φορά κοντά με τον σκοτεινό αριθμό κακοποιημένων γυναικών στην Ελλάδα. Ο σκοτεινός αριθμός αναφέρεται σε περιπτώσεις γυναικών που έχουν συστηματικά κακοποιηθεί και ποτέ δεν έχουν προβεί σε καταγγελία αυτής της πράξης.
Σε συνέχεια αυτού, καθημερινά λαμβάνω μηνύματα ανθρώπων, που ψάχνουν τρόπους να μιλήσουν για αυτό που συμβαίνει μέσα στο σπίτι τους. Αναφέρομαι σε γονείς, που καθημερινά κατακρίνουν και παρεμβαίνουν στις αποφάσεις των παιδιών τους (ψυχολογική βία), τονίζοντας τους πόσο ¨άχρηστοι ¨ είναι που δεν πέρασαν στην σχολή της πρώτης τους επιλογής. Επίσης σε γονείς που χειροδικούν στα παιδιά τους, τιμωρώντας τους για μια σκανταλιά (Σωματική βία).
Τέλος υπάρχουν και σύζυγοι που επιβάλλουν την σεξουαλική επαφή με βίαιο τρόπο και εκεί έχουμε να κάνουμε με σεξουαλική κακοποίηση, αλλά και πολλά άλλα τέτοια παραδείγματα.
Πολλά από αυτά τα περιστατικά δεν έρχονται ποτέ στο φως για πολλούς λόγους, αρκετά περίπλοκους. Ο πιο σημαντικός και συχνός που καταφθάνει σαν πληροφορία στο γραφείο μου, είναι ο φόβος.
Πέρα από το προφανές, όμως υπάρχει και ένα σημαντικό στοιχείο που αγνοούμε, όσοι δεν ζήσαμε κάτι αντίστοιχο. Ο άνθρωπος που έχει υποστεί κακοποίηση δεν μπορεί να περιγράψει αυτό που συνέβη. Είναι μια τρομακτικά δύσκολη και επίπονη διαδικασία, που στην περίπτωση καταγγελίας πρέπει να υποβληθεί
Άνθρωποι έρχονται για καιρό στις συνεδρίες και δεν τολμούν να πουν τι συνέβη εκείνη την ημέρα, σε όλους σχεδόν παίρνει χρόνια. Ο φόβος και το στρες που προκαλεί η αναβίωση μιας τέτοιας εμπειρίας, είναι πέρα από την φαντασία μας. Ωστόσο, με την λογική όλοι αντιλαμβανόμαστε πόσο απαραίτητο είναι για το ίδιο το θύμα, αλλά και για την κοινωνία μας, η καταγγελία μιας τέτοιας πράξης. Ουσιαστικά, η σιωπή βοηθά τον θύτη να συνεχίσει ανενόχλητος το έργο του, χωρίς να συνυπολογίζει τις νομικές, τις ηθικές και τις κοινωνικές συνέπειες.
Συμπερασματικά, η σιωπή είναι συνένοχος της βίας. Όλα αυτά τα πρόσωπα που βρήκαν την δύναμη να μιλήσουν, βιώσαν μια εξαιρετικά δύσκολη ψυχικά συνθήκη, περιγράφοντας το βίαιο περιστατικό, όμως μακροπρόθεσμα κέρδισαν την εξιλέωση και την αυτοαξία που έρχεται μετά την αποκάλυψη της αλήθειας, την δικαίωση νομικά και ηθικά, αλλά και την σωτηρία πολλών άλλων ανθρώπων, εν δυνάμει και μελλοντικών θυμάτων.
Συνυπολογίζοντας όλες πια παραμέτρους, η σιωπή συναινεί, η αλήθεια πάντα λάμπει…
Η αλήθεια πάντα κερδίζει!
Αλαφογιάννη Βαλεντίνα
Κοινωνιολόγος & Συμβουλος ψυχικής υγείας στην Γνωσιακή Συμπερφοριστική Ψυχοθεραπειά
Photo cover:pixabaycom/Kat Jayne
