Οι κοφτερές γωνίες του προσώπου της, το λαμπερό και συνάμα ψυχρό βλέμμα της, με τα πανέμορφα μάτια της και το χαμόγελο που κρύβει κάτι το απειλητικό. Ψηλή, για την εποχή της, λεπτοφτιαγμένη, αλλά όχι αδύνατη, με λευκή βελούδινη επιδερμίδα και μακριά πόδια και χέρια. Η κομψότητα στο μεγαλείο της. Αυτή είναι η Φέι Ντάναγουεϊ που στη μορφή της το Χόλιγουντ, σε μια κομβική περίοδο αλλαγών, βρήκε τη νέα “φαμ φατάλ”, ανανεώνοντας το “είδος” των Μπάρμπαρα Στάνγουικ, Τζόαν Κρόφορντ, Λορίν Μπακόλ και των άλλων παλαιότερων σταρ.
Η Φέι Ντάναγουεϊ, έχοντας την τύχη να πρωταγωνιστήσει σχεδόν με την πρώτη της είσοδο στα κινηματογραφικά πλατό σε δύο εμβληματικές και σήμερα αν μη τι άλλο κλασικές ταινίες, το γκανγκστερικό δράμα “Μπόνι και Κλάιντ” το 1967 και τη ρομαντική περιπέτεια “Υπόθεση Τόμας Κράουν” το 1968, θα γίνει ένα από τα καυτά ονόματα της εποχής της. Για 15 χρόνια θα παραμείνει στην κορυφή και θα τοποθετηθεί δίκαια ανάμεσα στις θρυλικές ντίβες του παγκόσμιου σινεμά, ακόμη κι αν οι επιλογές της τις επόμενες δεκαετίες την αδίκησαν όπως και το πλήθος των πλαστικών επεμβάσεων που έκανε, ακολουθώντας τις επιταγές της Καλιφόρνιας…
Η Φέι Ντάναγουεϊ γίνεται σε λίγες ημέρες 80 χρόνων και πιθανώς να αναπολεί εκείνες τις όμορφες εποχές, την καταξίωση, το πέρασμά της στον σπουδαίο κινηματογράφο, έχοντας δίπλα της ιερά τέρατα της υποκριτικής και σπουδαίους σκηνοθέτες να την κατευθύνουν προς τη δόξα και την αθανασία.
Γεννήθηκε στο Μπάσκομ της Φλόριντα στις 14 Ιανουαρίου του 1941. Σε ένα μέρος, που όπως το χαρακτήρισε η ίδια, ήταν “ένας δρόμος, ένα βενζινάδικο και πολλή σκόνη”. Ο παππούς της ήταν αγρότης, ενώ ο πατέρας της ξέφυγε από το Μπάσκομ, ακολουθώντας την καριέρα του στρατιωτικού, ως υπαξιωματικός. Ακολουθώντας τους γονείς της, ταξίδεψε σε πολλά μέρη, ταλαιπωρήθηκε από τη διαρκή περιπλάνηση και από μικρή ονειρευόταν να βρει μια ήσυχη ζωή. Δεν τα κατάφερε, καθώς επέλεξε να μπει στον χώρο του θεάματος…
Έτσι, μετά από μία σύντομη πορεία στο θέατρο, ερμηνεύοντας ρόλους όπως η Μπλανς Ντιμπουά, θα βρεθεί στο νέο κύμα του αμερικανικού σινεμά. Δεν είναι τυχαίο ότι η Τζόαν Κρόφορντ είχε προβλέψει ότι απ’ όλες τις νέες ηθοποιούς της εποχής μόνο η Ντάναγουεϊ θα μπορούσε να τα καταφέρει να γίνει μία πραγματική σταρ κι ας την είχε δει στη μετριότατη ταινία “Mommie Dearest”. Είχε όμως την εμπειρία για να προβλέψει το μέλλον της νεαρής και άγουρης ακόμη Φέι.
Το 1967 ο Άρθουρ Πεν, ετοιμάζοντας το “Μπόνι και Κλάιντ” βρήκε στα πρόσωπα των Γουόρεν Μπίτι και της ανερχόμενης Ντάναγουεϊ τους ήρωες που ήθελε για το διάσημο παράνομο ζευγάρι της εποχής της ποτοαπαγόρευσης. Δημιούργησε ένα κινηματογραφικό ζευγάρι, πολύ μακριά από την πραγματικότητα, αλλά που θα έμενε στην ιστορία. Με τον Μπίτι να είναι ο επαναστάτης και την Ντάναγουεϊ ο ρομαντισμός, μια μορφή βγαλμένη από τις σταρ της δεκαετίας του ‘30. Τεράστια επιτυχία και μία υποψηφιότητα για το Όσκαρ Α Γυναικείου Ρόλου.
Τον επόμενο χρόνο θα πρωταγωνιστήσει στο υπέροχο φιλμ του Νόρμαν Τζούισον “Υπόθεση Τόμας Κράουν”, δίπλα στον ασύγκριτο Στιβ Μακ Κουίν, που πραγματικά παίρνει πάνω του όλη του τη δόξα, όπως και η υπέροχη μουσική του Μισέλ Λεγκράντ. Κι όμως η Ντάναγουεϊ θα καταφέρει με την παγερή γοητεία της, τον βαθύ ερωτισμό της, να καταγράψει ακόμη έναν εμβληματικό ρόλο.
Το 1969 θα βρεθεί δίπλα στον Κερκ Ντάγκλας, για την ταινία του Ελίας Καζάν “Ο Συμβιβασμός”, ένα δράμα αυτοκριτικής για τον αμφιλεγόμενο σκηνοθέτη, που είχε καταδώσει συναδέλφους του ως κομμουνιστές στην εποχή του Μακαρθισμού. Ο Ντάγκλας ήταν και πάλι καλός, αλλά η Ντάναγουεϊ έδωσε αυτό το κάτι παραπάνω, με την ψυχρή αφοπλιστική ερμηνεία της. Την ίδια χρονιά θα παίξει στο ρομαντικό δράμα του Βιτόριο ντε Σίκα “Οι Εραστές”, δίπλα στον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι. Η ταινία δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά θα σταθεί η αφορμή για να παρατήσει τον φωτογράφο Τζέρι Σάντσμπεργκ, με τον οποίο ήταν αρραβωνιασμένη, για να γίνει ζευγάρι με τον Μαστρογιάνι – ένας έρωτας που θα κρατήσει δυο χρόνια.
Το 1974 θα έρθει ακόμη μία μεγάλη στιγμή στην καριέρα της, με το αριστούργημα του Ρομάν Πολάνσκι “Τσάιναταουν”, ένα συγκλονιστικό νέο-νουάρ, που περιγράφει τον σκοτεινό κύκλο του εγκλήματος και τη άμεση σύνδεσή του με τον αμερικανικό καπιταλισμό. Δίπλα της ο ασυγκράτητος Τζακ Νίκολσον, στην καλύτερη ίσως ερμηνεία του, αλλά και ο Τζον Χιούστον που υποδύεται τον πατέρα της, ένα πραγματικό τέρας. Απ’ τη μια επικίνδυνη και μοιραία και την άλλη εύθραυστη και απροστάτευτη στις αρρωστημένες ορέξεις του άγριου επιχειρηματία πατέρα της και του κύκλου του. Συγκλονιστική ερμηνεία και ακόμη μία υποψηφιότητα για Όσκαρ.
Τον επόμενο χρόνο θα παίξει στο θαυμάσιο πολιτικό θρίλερ του Σίντνεϊ Πόλακ “Οι Τρεις Μέρες του Κόνδορα”, δίπλα στον Ρόμπερτ Ρέντφορντ, ενώ ο κύκλος των μεγάλων επιτυχιών της θα κλείσει το 1976 με το συνταρακτικό δράμα “Το Δίκτυο” του Σίντνεϊ Λούμετ, που έχει ως θέμα τη χειραγώγηση των μαζών από τα τηλεοπτικά κανάλια. Ένας θρίαμβος και ένα Όσκαρ ‘Α Γυναικείου Ρόλου.
Μαζί με τη φθορά του χρόνου, που βασάνιζε την Φέι Ντάναγουεϊ, ήρθε και η φθορά του Χόλιγουντ της αναζήτησης, των σπουδαίων κινηματογραφιστών, των καλλιτεχνών. Ήρθε η πτώση, που την συμπαρέσυρε και την ίδια. Θα παίξει σε αρκετές ταινίες, απ’ τις οποίες οι περισσότερες θα περάσουν στη λήθη. Όχι όμως και η Φέι Ντάναγουεϊ, που θα παραμείνει ένα κινηματογραφικό σύμβολο, μιας εποχής – μιας τελευταίας αναλαμπής του Χόλιγουντ.
