Search
Close this search box.

Ψυχολογία στο μηδέν: Μια ζωή κουβάρι

Έχεις την υπομονή να ξεμπλέξεις μια αλυσίδα – κουβάρι, όπως η ζωή μας;

Γράφει η Έλενα Αρτζανίδου

Έψαχνα τι να κρεμάσω στον λαιμό και τότε την είδα. Ήταν εκεί όπου την είχα φυλαγμένη, στον λαιμό του αγγείου, δώρο κάποιου, με πιστοποίηση από το Μουσείο. Έκανα να τη βγάλω και τότε διαπίστωσα πως ήταν μπερδεμένη.

Κοίταξα το ρολόι μηχανικά –δεν ήταν να πάω πουθενά ούτε και είχα κάτι να κάνω–, την πήρα στα χέρια, φόρεσα τα γυαλιά κι εκεί στο όρθιο προσπάθησα μήπως και τα κατάφερνα να την ξεμπλέξω.

Αδύνατον.

Κάθισα στο σαλόνι παίρνοντας και μια καρφίτσα για βοήθεια.

Με προσοχή τράβηξα τη μια πλευρά, θέλοντας να βρω μια άκρη, έναν δρόμο για να την ελευθερώσω.

Αδύνατον· ήταν κουβάρι σφιχτομπλεγμένο.

Πήρα να την ψηλαφώ από την άλλη πλευρά· κρίκο τον κρίκο προσπάθησα να βρω τη λύση. Τη στριφογύρισα, πέρασα, έβγαλα. Τίποτε, επιδεινώθηκε η κατάστασή της. Μπλέχτηκε. Διπλό κουβάρι.

Έμπηξα την καρφίτσα σε ένα κενό και τότε τα ακροδάχτυλά μου αγκύλωσαν. Καμιά κίνηση, μόνο μια αιφνίδια εικόνα, και σε δευτερόλεπτα πολλές, σας αστραπές, εικόνες περνούσαν εμπρός μου. Σάστισα. Άρχισα να μιλώ ολομόναχη κρατώντας τη στη μια παλάμη:

photo:pixabay.com/moritz320 

«Κόμπος, όπως η ζωή μας. Μπέρδεμα η ζωή, σαν εσένα. Τραβάς και κάθε φορά μια ζωή ξεσκεπάζεται. Μια ζωή που εκλιπαρεί, φωνάζει, ψιθυρίζει, μουγκή βουλιάζει. Ακόμα χειρότερα, μια άλλη ολομόναχη σβήνει. Κουβάρι, κι όμως συνεχίζουμε εξαντλημένοι μέσα σε κάποιους γνώριμους τοίχους που κρύβουν φωνές, σιωπές, πόνο, δάκρυ».

Κουβάρι. Θα την κόψω για να σώσω ό,τι μπορώ, είπα δυνατά.

Μη, η άλλη μου φωνή, αν με τραβήξεις λίγο ακόμη, θα διαλυθώ. Διαλύθηκα εγώ, το αφεντικό μιας μικρής επιχείρησης, και συμπαρέσυρα δυο ζωές, δέκα, τριάντα ανθρώπους που ζούσαν από το μαγαζί κι άλλους ακόμη χιλιάδες στις αμέτρητες επιχειρήσεις.

Κουβάρι. Τράβηξέ με επιτέλους, δε θέλω να περιμένω.

Κουβάρι, μπες από την άλλη. Μια άκρη, δεν τη βλέπεις;

Μα, προς Θεού, τι κάνετε; Σας ικετεύω, σταματήστε, δεν ακούτε πώς βαριανασαίνω; Χάνομαι κάτω από το κουβάρι.

Κουβάρι.

photo:pexels.com/Eva Elijas

Είμαι εδώ κι εσείς όλοι από την άλλη πλευρά.

Φφφ! Ακούστε με, όλα θα σιάξουν για σας. Φφφ, για μένα γράφτηκε το τέλος. Μοναχικό και ξαφνικό. Φεύγω. Φφφ, για το ταξίδι δίχως επιστροφή, αλλά εσείς θα βρείτε την άκρη με υπομονή, δίχως να σπάσετε κανέναν κρίκο και ο κόμπος τότε…

Σταμάτησαν οι εικόνες, η φωνή, η δική μου φωνή, έσβησε και ήταν τότε που τα δάχτυλα ζεστάθηκαν και ήρθε πάλι το αίμα, τα ενεργοποίησε και τα βοήθησε να κινηθούν, και δίχως να την πληγώσω, δίχως να την καταστρέψω, ξέμπλεξα την αλυσίδα-δώρο.

Κανένας δε θα σε κόψει, ψιθύρισα, μόνο με ασφάλεια εδώ θα σε κρεμάσω, γιατί είσαι κομμάτι της ζωής μου και θα έρθει η στιγμή να σε ταξιδέψω.

Κι η αλυσίδα, καθώς την πέρασα από τον λαιμό του αγγείου, έλαμψε.

ΤΟ ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

Στο ιστορικό χωριό Καζαβίτι, στο όμορφο νησί της Θάσου, καταφτάνει μια μεγάλη ομάδα παιδιών στην κατασκήνωση. Ανάμεσα τους ο Κίμωνας, ο Παρασκευάς και η Φιλίνα, φίλοι από μικρά παιδιά και δεμένοι σαν μια κλωστή, ο Μάρκος, η Ρωξάνη και ο Πέτρος, συμμαθητές τους αλλά και αντίπαλοι σε κάθε αγώνα. Αρχηγός η κυρία Ελισάβετ, που χρόνια συνοδεύει όλα τα παιδιά του σχολείου της σε εξορμήσεις στη φύση. Το πάθος του Κίμωνα να ερευνά και να συνθέτει από το πιο απίθανο υλικό, μαζί με τη δημιουργική ματιά της Φιλίνας, θα κάνουν την περιπέτεια στο Καζαβίτι μοναδική, γεννώντας μεγάλη αγωνία και ανατροπές.
«Μια θα πας και μια θα ’ρθεις και να ξέρεις θα τα βρεις. Πρώτα πρέπει να γυρίσεις και στο σπίτι ν’ ακουμπήσεις. Μία νύχτα να σκεφτείς, και ο ήλιος σαν θα βγει, τις κορδέλες ακολούθα. Μπες και βγες το ποταμάκι και θα βρεις ένα τουμπάκι. Κάτι εκεί θα περιμένει που τη νίκη σου θα δένει».

Έλενα Αρτζανίδου

Η ΕΛΕΝΑ ΑΡΤΖΑΝΙΔΟΥ γεννήθηκε στη Δυτική Γερμανία. Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στο Μαυρονέρι το Νομού Κιλκίς και αργότερα στη Θεσσαλονίκη, όπου τελείωσε το Λύκειο της Αμερικάνικης Γεωργικής Σχολής. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Νηπιαγωγών Καρδίτσας καθώς και του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Α.Π.Θ. Σήμερα εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Θεσσαλονίκη, ενώ έχει ασχοληθεί και με τη συγγραφή χρονογραφημάτων και άρθρων για την εφημερίδα Θεσσαλονίκη-Μακεδονία. Επίσης διδάσκει παιδική λογοτεχνία («Δημιουργώ από το μηδέν») στα Εργαστήρια Βιβλίου του Ιανού. Από το 1996 ασχολείται με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων.

Photo cover:pixabay.com/snd63

Πηγή: https://blog.psichogios.gr/alysida-kouvari/

Share:

The New You

Στοιχεία Επικοινωνίας

Βρείτε μας στα Social Media:

Αφήστε μας ένα μήνυμα