Η γενναία δημόσια εξομολόγηση ενός ανθρώπου, την ημέρα των γενεθλίων. Ένα ζωντανό παράδειγμα για να ακολουθήσεις…..
«Στις 26 του μηνός είναι τα γενέθλια μου, σήμερα είναι τα δεύτερα μου γενέθλια, η μέρα που κλείνω έναν χρόνο μακριά από την πιο ύπουλη ουσία, το αλκοόλ.
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που μου αρέσει να κρύβομαι, ιδιαίτερα όταν μπορώ να βοηθήσω. Από τα 20 μου χρόνια περίπου για να αντιμετωπίσω το άγχος και τα σωματικά του συμπτώματα αντί να αποταθώ σε έναν γιατρό βρήκα σαν “φάρμακο” το αλκοόλ.
Τότε δεν φαινόταν περίεργο, στις καλές εποχές πρo της κρίσης τα μπουκάλια κάθε βράδυ κατέβαιναν σαν νερό και γυρνούσαμε όλοι μεθυσμένοι σπίτι το πρωί. Ο εθισμός άργησε πολύ να έρθει, δέκα χρόνια μετά δεν μπορούσα να μείνω ήρεμος μια μέρα χωρίς να πιω.
Έφτασαν οι ποσότητες να μην μετριούνται σε ποτήρια αλλά σε μπουκάλια την μέρα. Έχασα τον εαυτό μου, την πνευματική μου υπόσταση, την λειτουργικότητα μου στην δουλειά. Ήμουν πλέον ένα καμένο χαρτί, οι οικογένεια μου και φίλοι μου θλιμμένοι ήξεραν ότι μετράω χρόνια ή μήνες.
Η κατάθλιψη στην οποία έπεσα ήταν βαριά, ζούσα σε μια κόλαση που δεν πίστευα ότι έχει επιστροφή. Τότε ευτυχώς άρχισε να ωριμάζει στο μυαλό μου η ιδέα ότι πρέπει να κάνω μια τελευταία προσπάθεια να σωθώ η αλλιώς να δώσω τέλος.
Δύο πράγματα συνέβησαν τότε στην ζωή μου. Πρώτα ήρθε ένα αυτοβιογραφικό ποίημα του Βάρναλη, ” ο πρόλογος” από την συλλογή Σκλάβοι πολιορκημένοι που ξεκινώντας με τον στίχο “Πάλι μεθυσμένος είσαι δυο η ώρα της νυχτός” και καταλήγοντας στον στίχο “που είσαι νιότη που λεγες πως θα γινόμουν άλλος” ήταν σαν να πέρασε ένα πυρωμένο σίδερο μέσα από το μυαλό μου.
Σκέφτηκα που πήγαν τόσα χρόνια αριστείας στο σχολείο, στα αθλήματα στα πανεπιστήμια, οι εποχές που είχα απόλυτη αυτοπεποίθηση, τα πέταξα όλα; Ταυτόχρονα μια πολύ σημαντική γυναίκα στην ζωή μου, μου πρότεινε να επισκεφτώ έναν λαμπρό επιστήμονα παγκοσμίου κλάσης, ειδικό στις αποτοξινώσεις. Πήγα λοιπόν πρώτη φορά πέρσι αρχές Σεπτέμβρη και βρήκα έναν άνθρωπο ειλικρινή, ο οποίος μου είπε την σκληρή αλήθεια, ότι αν θέλω να αποτοξινωθώ στα αλήθεια πρέπει να το κάνω μέσα στην κοινωνία και όχι σε μια κλειστή δομή, και ότι θα χρειαστεί τιτάνια δύναμη.
Φεύγοντας δεν πίστευα ότι θα τα καταφέρω. Θα σας πω την αλήθεια μια αποτοξίνωση πονάει, όχι λίγο πάρα πολύ. Οι πρώτοι δύο μήνες ήταν κόλαση οι επόμενοι δύο μαρτύριο, μέχρι που σιγά σιγά καθάρισε το μυαλό μου και άρχισαν να γεμίζω την μέρα μου με δραστηριότητες. Όπως είπε και ένας φίλος, στην εκπομπή του Σρόιτερ, που αποτοξινώθηκε μετά από δέκα χρόνια χρήσης ηρωίνης και κατάφερε να σπουδάσει γιατρός, οι επιλογές είναι δύο.
Η μία είναι να πονάς κάθε μέρα και να λυπάσαι τον εαυτό σου, η δεύτερη είναι να πονέσεις πολύ για ένα διάστημα για να βγεις στο φως. Μέσα από αυτή την προσπάθεια αναγεννήθηκα και από παιδί έγινα άντρας,. Ένιωσα την φοβερή εσωτερική δύναμη που έχει κάθε άνθρωπος και κέρδισα δυο αρετές βασικές για την ζωή την, υπομονή και την αυτοπειθαρχία.
Αν με ρωτούσαν, αν ξεκινούσα ξανά την ζωή μου αν θα ήθελα να έχω αυτή την περιπέτεια θα έλεγα ναι, γιατί γέννησε έναν νέο άνθρωπο που μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε πρόβλημα με ηρεμία και να ζει ευτυχισμένος.
Σήμερα μετά από έναν χρόνο απολαμβάνω την κάθε μέρα, δίνω αξία στα μικρά πράγματα, είμαι απόλυτα υγιής, οι οικογένεια μου είναι χαρούμενη και οι φίλοι μου με έχουν αγκαλιάσει σφιχτά, οι δουλειές μου έχουν ανέβει 500%.
Αποφάσισα ένα κομμάτι του χρόνου μου να το δώσω στο να βοηθήσω άλλους ανθρώπους που είναι εθισμένοι. Παρακαλώ τους νέους να προσέχουν στην χρήση ουσιών, κανένας δεν πιστεύει ότι θα εθιστεί αλλά ο εθισμός έρχεται αργά και ύπουλα. Αν πιστεύουν ότι έχουν εθιστεί σε κάποια ουσία, να παραδέχονται στον εαυτό τους την αλήθεια γιατί αυτή είναι η βάση της λύσης.
Όποιος αντιμετωπίζει πρόβλημα και χρειάζεται συμβουλές μπορεί να μιλήσει μαζί μου. Η εσωτερική δύναμη του ανθρώπου μπορεί να μετακινήσει βουνά, φτάνει να το πιστέψετε».
Giorgos Dellis
